Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

Hoe de Standen ontstonden:
De Edda, Frans Berding:
Helderwit, een van de Asen, ging een verre reis ondernemen. Hij had
echter een anderen naam aangenomen, en noemde zich Oerman.
Nadat Oerman al zeer ver was gevaren, kwam hij aan het strand van de
zee en vond daar een huis. De deur lag naast den ingang, en Oerman
ging naar binnen.
Daar zaten, over het vuur gebogen, twee menschen, een man en eene
vrouw, die Oud en Oude heetten en zeer armoedig waren gekleed. Oerman
sprak met hen, gaf hun in vele dingen goeden raad, en spoedig werd
het midden van de bank voor hem vrijgemaakt, waar beiden zich naast
hem nederzetten. Oude haalde een stuk droog brood, dat hard en grof
was en met zemelen gebakken, droeg ook een houten nap met slecht bier
naar binnen en een stuk gekookt kalfsvleesch, het beste wat zij had.
Toen zij gegeten en gedronken hadden, en Oerman hun nog veel goeden
raad gegeven had, stond hij op om te gaan slapen. Hij legde zich
midden in het groote bed, en naast hem legden zich Oud en Oude neer.
Drie nachten bleven zij daar bij elkander. Toen ging Oerman weer heen,
en vervolgde zijn reis.
Na negen maanden echter kreeg Oude een koolzwart kind. Men wiesch
het met water, en noemde het Knecht. Voorspoedig groeide het op,
maar het had ruwe en doorgroefde handen, zijn rug was krom gegroeid,
knoestig waren zijn vingers, en grof zijn gezicht. Het werk, waarmede
Knecht zijn kracht ontwikkelde was hakken van hout, boomtakken binden,
stammen sleepen, heel den dag.
Eens kwam er een vrouw in zijn woning, hinkend op haar bloederige
voeten, met eeltige handen en stompen neus. Meid was haar naam. Spoedig
werd het midden van de bank voor haar vrij gemaakt, en de zoon des
huizes zette zich naast haar neder. Daar lagen, toen het donker was
geworden, lachend en pratend, Meid en Knecht.
Armelijk woonden zij bij elkander, en kregen vele kinderen. Dat waren
kromme en kreupele, plompe, lompe wezens. Zij voederden de zwijnen,
groeven turf, en wroetten rond in de aarde.
Zoo ontstond de stand der Knechten.
Toen Oerman heengegaan was en zijn weg had vervolgd, kwam hij weer
aan een huis. De deur lag naast den ingang en Oerman ging naar binnen.
Daar zat aan het vuur een vlijtig paar, dat ijverig aan het werk
was. Bij den haard stond een houten paal, waarvan de man een gladden
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 57/135