Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Zang bij den molen:
De Edda, Frans Berding:
Koning Frodhi had een molen, die Grotti genoemd werd. Deze maalde
alles wat hij verlangde, vrede zoowel als goud. De meisjes, die
den molen draaiden, heetten Venja en Menja. Koning Frodhi had deze
meisjes medegenomen en ze gedwongen hem te dienen. Men bracht haar
naar den molen om er den grijzen steen te draaien, en aan geen van
beiden gunde de koning rust, en hij was niet tevreden, wanneer hij
het dreunend gedaver van den arbeid niet hoorde. Menja zong:
"Wij malen en draaien den molen van geluk
voor den koning kostbare gaven.
Moge hij rijk zijn en rusten in roem,
altijd gelukkig, dan malen wij goed.
Dat niemand een ander nadeel berokkene,
en al vond men den moordenaar van zijn broeder gevangen,
denke toch niemand aan misdaad of moord."
Toen hielden de meisjes op met malen, en Venja zeide:
--"Wij hebben zonder rust gewerkt, nu laten wij den molensteen eens
liggen."
Koning Frodhi echter gebood de meisjes nog meer te malen, en hij
wilde niet, dat zij langer rusten zouden, dan de koekoek zwijgt,
of slechts zoolang men een lied zingt.
En beide meisjes zongen:
"Denkt Frodhi, dat hij een vriend is der Wanen?
En dat hij goed uitkeek, toen hij ons kocht?
Gij lettet alleen op de kracht van ons lichaam,
en onze afkomst overwoogt gij niet.
Onze voorvader was de sterke reus Rungnir;
hij en zijn vader stammen van Skadi,
van Idi en Ornir stammen wij,
uit bergenbroeders geboren.
Grotti zou niet uit de rots zijn gekomen;
de grauwe steen lage nog in den grond,
als wij er niet waren geweest;
hier zouden geen meisjes van bergreuzen malen,
als iemand onze afkomst kende.
Geweldige vrouwen, uit steengrond gegroeid,
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 113/135