Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

De Edda, Frans Berding:
Want beter dan wie ook ben ik bekend
Met 't wezen van Asen en Alfen.
Eens zong een dwerggeest, Rustegever,
Een lied dat aan volkeren kracht verleent,
Wanneer ze des morgens ontwaken:
Dat werd mijn veertiende tooverzang,
Die sterkte aan de Asen verstrekt
En mijzelf verheldert de zinnen.
En als ik bij een angstig meisje
Mijn vijftiende zang ga zingen,
Dan wordt zij goedgunstig en geeft mij geluk
En vervulling van al mijn verlangens.
Wil zij mij verlaten, zoo zing ik een zestiende lied
Waardoor zij mij blijft verbonden,
Ik zal aan geen meisje ooit mededeelen
En aan geen vrouw vertellen
Mijn zeventiende, 't laatste lied.
Behalve aan Frigga, de vrouw aan mijn zijde,
Is 't slechts één enkele bekend.
Nu zong ik geheel mijn hoogen zang,
Die den menschen tot steun moge strekken.
Gelukkig is hij, die de liederen kan keren,
En den zijnen meedeelen mag.
Al zal het lang duren, Lodfafnir, vóór
Gij ze ooit zelf zult zingen,
Verheug u dat gij ze mocht vernemen
En gebruik den zegen, dien ik u gaf.
Door u dit heil te doen hooren."
Lodfafnir vroeg aan Wodan, dat deze hem nog meer zou leeren, dat
heilzaam voor alle menschen was. Toen sprak Wodan tot hem:
--"Lodfafnir, luister dan naar mijn lessen, en doe uw nut met wat gij
vernemen zult. Gij hebt de runen van den Hooge gehoord,--luister nu
naar zijn levensregels.
Het allervoorzichtigste zult gij zijn bij het drinken van den
aaldrank, doch ook bij een vrouw, die getrouwd is, en bij schelmen
en dieven. Wanneer gij drinkt, roep dan de kracht der aarde te hulp:
deze bevrijdt u van een roes, zooals een huis bevrijdt van verwarring,
de maan van de woede, en runen van boosheid,--geef daarom aan de
aarde een deel van uw drank.
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 51/135