Edda vertaling van Frans Berding - Welkom - Germaans Genootschap

Atli zeide tot haar:
De Edda, Frans Berding:
--"Helden vergezelden u, toen gij kwaamt in mijn burcht, en vele
rijkdommen gaf ik u, dertig dienaren en zeven maagden en zilver
zonder maat. Gij hebt het aangenomen, alsof het geen waarde had,
en het goud van Brunhilde hieldt gij terug."
Toen herinnerde Goedroen zich wederom alles, wat er gebeurd was voor
zij Grimhilde's drank had gedronken. En zij dacht weer aan Siegfried
en zeide:
--"Siegfried stierf, en weg was al mijn geluk. Diep treurde ik om
mijn droevige lot. Maar ik had het nog droeviger in het huis van Atli."
Toen Atli gestorven was, liet Goedroen de honden los en wekte de
dienaren. Dan slingerde de vrouw een brandende fakkel in den burcht,
en allen, die er in gebleven waren, wijdde zij aan den dood. De oude
balken braken en stortten naar beneden, rook sloeg de schatkamers uit,
en de strijdvrouwen in Atli's dienst verbrandden met den burcht.
Toen stortte ook Goedroen zich in den laaienden gloed, en verbrandde.
Sommigen echter zeggen, dat Goedroen zich niet in de vlammen wierp,
maar dat zij na den dood van Atli naar de zee ging en zich in het water
wierp om zich aldus te dooden. Maar zij kon niet verdrinken. Zij dreef
over het water en kwam in het land van koning Jonaker en deze trouwde
met haar en hun zoon was Erp, dien Goedroen zeer lief had. Koning
Jonaker had nog twee andere zonen, die Sorli en Hamdir heetten,
doch deze waren kinderen van eene andere vrouw.
Aan het hof van koning Jonaker verbleef ook Zwaanhilde, die de dochter
van Goedroen en Siegfried was. En zij was verloofd met Ermanrik den
machtige. Bij Ermanrik was Bikki en deze spoorde Randwer, den zoon
van den koning, aan, om Zwaanhilde voor zich te nemen. En hij zeide
dit toen aan den koning. De koning liet Randwer ophangen en Zwaanhilde
door paarden vertrappen.
Den volgenden dag hoorde Goedroen deze droevige daad:--als menschen
ontwaken worden weer al hunne zorgen wakker. Zij spoorde haar zonen
aan om wraak te nemen en zeide:
--"Blijft gij daar liggen en uw leven verslapen? Hebt gij nog niet
genoeg van uw vroolijk gepraat? Het was uwe zuster, Zwaanhilde, die
Ermanrik door witte en zwarte en grijze paarden, waar Gothen op reden,
vertrappen liet. Nu zijt gij de eenige overgebleven verwanten van mijn
geslacht. En ik ben eenzaam als een boom in de woestijn en beroofd
van alle vreugde, zooals een boom zijn bladeren verloor als er storm
kwam na warme dagen. Slechts weinig gelijkt gij op Goenther, en gij
© Het Germaans Genootschap, Wintermaand 2010 Pag. 107/135