uluslararası kurban sempozyumu

Mübarek Kurban: Gayrimüslim Ülkelerde Yaşayan Müslümanlarda Kültür Dönüşümü
ması Ramazan hariç, genellikle iki bayramın
yasaklanmasına neden olmakta ve ilave olarak
peygamberin doğumu, miraç, ve başka birkaç
tarihte daha “dini” önem hissedilmektedir. Bu
bağlamda, Kurban şeklinde ilave bir dönüşüm
ve onun anlamı oluşturularak, bu günler dini
günler haline getirilir -özellikle bazı ülkelerde
olduğu gibi dini temelde talep üzerine yasalara
tarafından bu insanlara tatil günleri olarak
verilebilmelidir- ve bunların kutlanması, aynı
zamanda toplumun merkezi olan cami merkez
alındığında sağlam bir toplum inşa etmek için
eşsiz fırsatlardır.
Nadir durumlar, anlaşmanın daha nadir yaygınlaştığı
yerlerde hayal edilen ümmet toplumu
sağlam açıklamalar aldığında ve İslam kardeşliği
bağları ve deneyimi yaşandığında ortaya çıkmaktadır.
Zengin ülkelerde, örneğin kurbanın
doğrudan uygulanamadığı ancak diğer ülkelerdeki
‘kurbanlara’ kurban kesmek isteyenlerin
koyun veya keçi yardımı ödemesi şeklindedir;
İngiltere’de Kurban Bayramı, Ramazan Bayramı
ve Miraç Gecesi çoğunlukla bir vaaz veya
bayram yemeği olarak geçmektedir. Hayvan kesimi
veya et dağıtımı yaşanmamaktadır. Bu uygulamalar,
kökenleri olan ülkelerde veya refah
boyutunun daha çok işe yarayacağının düşünüldüğü
diğer Müslüman ülkelerde yapılmaktadır,
‘Muhteşem İsmail’in Bayramı’ kavramı
bir koç ile değiştirilmiştir ve günümüzde de bu
koç bir çeke atılan imza ile yer değiştirmekte ve
gittikçe daha soyut bir hale gelmektedir.
Dışarıda küresel bir aşınma yoktur; Kurbanın
anlamı piyasanın hem politik ve ekonomik karışıklığı
ile yerel ve küresel yorumları arasında,
hem de sağlık ve güvenlik düzenlemeleri, ırkçılık,
hayvan hakları savunucuları ve dinin organizasyonu
ve yasal tanımları ve dini uygulamalar
ile belirlenmektedir. Bunların ortasında,
biz Müslümanlar bireysel ve topluluk olarak
kendimize, İsmail’lerimizin ne olduğunu ve
İbrahim’den istenilen “Muhteşem Kurbanın”
muhteşem kelimesinin, bizim için ne anlam
ifade ettiğini sormalıyız.
Kaynakça
Ebrahim Moosa, ‘Sacrifıce’, in John Esposito gen. ed., The
Oxford Encyclopedia of the Modern Islamic World: New
York: Oxford University Press, 2001, vol. 3, pp.447-48.
“November 1978: going back to Karachi to celebrate the
Müslim festival of Eid-ud-Daha’; and as part of the festival
doing a photo-performance piece based on the ritual killing
of goat/sheep by Muslims in celebration of Abraham’s sacrifice
of lamb: titled /Love it, it Loves I”, author’s biographical
note from Rasheed Araeen, Making Myself Visible, London:
Kala Press, 1984, p. 174. 3 On Beuys’s Coyote see http://
www.tate. org.uk/modern/exhibitions/beuvs/room4.shtm. A
video of the performance is also available at: http://pure_evil
audiovisual.blip.tv/file/10602/. See also Carin Kuoni, Energy
Plan for the Western Man: Joseph Beuys in America, 1990,
and Strauss
In the context of DIAS (Destruction in Art Symposium,
London 31 Aug. r30 Sept. 1966) Hermann Nitsch performed
Abreaktionsspiel no.5 (Fifth Abreaction Play), St Bride Institute
on 16 Sept. which included evisceration of the carcass
of a dead lamb against a white canvas. Follwoing complainst
and police intervention the organisers Metzger and Sharkey
were brought up on charges at the Old Bailey and found guilty
in July 1967, see John A. Walker, Art & Outrage: Provocation,
Controversy and the visual arts, London: Pluto Press,
1999, pp.42-47.
See John Lyons, ‘A review of Rasheed Araeen’s Retrospective
Exhibition’, Bazaar. South Asian Arts Review no.6 (1988),
pp.23-24; Desi Philippi, ‘Impatience of Signs’, in Rasheed
Araeen. From Modernism to Postmodernism: a retrospective,
1959-1987, Birmingham: Ikon Gallery, 1988.
Thus Cynthia Freeland contrasts the ‘community of purpose
and belief of participants in a ritual’ against ‘the perplexed
passivity of spectators in an art gallery’. Participants in rituals
realise themselves in their gestures and words; spectators in
galleries retreat into themselves, silenced by what confronts
them’, apud Anthony Julius, Transgressions: The Offenses
of Art, London: Thames & Hudson, 2002.
See correspondence betvveen Araeen and Hugh Godard reproduced
in Araeen’s Making Myself Visible, London: Kala
Press, 1984, pp. 136-141.
In the opinion of, for example, John Roberts; see his ‘Rasheed
Araeen at the Pentonville Gallery’, Artscribe International
no.57 (April/May 1986), p.68, and ‘Postmodernism and the
Critique of Etnnicity: the work of Rasheed Araeen’, in Postmodernism,
Poliitcs and Art, Manchester: Manchester TJniversity
Press, 1990, p.191.
Cf Sarah Boxer, ‘Animals Haye Taken Over Art, And Art
Wonders Why; Metaphors Run Wild, but Sometimes a Cow
Is Just a Cow’, NYT 24 June 2000.
Cf. Karin Van Nieuwkerk, ‘Time and Migration: Changes
in Religious Celebrations among Moroccan Immigrant Women
in the Netherlands’, Journal of Müslim Minority Affairs
25:3 (December 2005), pp.385-398”
169