ĐLÂHĐYAT FAKÜLTESĐ DERGĐSĐ - İlahiyat Fakültesi - Harran ...

Harran Ü. Đlahiyat Fakültesi Dergisi, yıl: 13, sayı: 20, Temmuz-Aralık 2008 109eğitimini Siirt’teki medrese hocalarından aldı. Genç yaştan itibaren edebiyat veşiire ilgi duymaya başladı. el-İs’irdi şiirleriyle dönemin hakimlari olan Eyyubisultanlarını methederek siyasi hayatın içine girdi. Halep emiri el-Meliku’n-Nasıres-Sani Salahu’d-Din Yusuf’un (H.634-656) sarayında nedim oldu. el-İs’irdi,mizahları ve sempatik tavrrlarıyla Salahu’d-Din Yusuf’un sarayında en büyük şairolmayı başardı. Hayatının sonunda gözlerini kaybetti. Kendisi de bu konudakiduygularını aşağıdaki beyitleriyle şu şekilde ifade etmektedir.قد آنت من قبل في أمن و في دعةطرفي يرود لقلبي روضة الأدبDaha önce güven ve refah içinde yaşıyordumEdebiyat bahçelerinde yürürken gözlerim kalbime rehberlik ediyorduحتى تلقبت نور الدين فانعمشتعيني و حول ذاك النور لقلبيNuru’d-Din lakabını almakla gözlerimin görmenurunu kalbime verdiAllah’tan sonumu hayırla bitirmesini istemiştiAllah gözlerimi kör etmekle bu duamı kabul ettiBu alemde hiç kimsenin hesaplayamayacağıAllah’ın birçok hikmeti ve nimeti vardırMerhameti bol olan Allah’ım gören gözlerimi aldıfakat onların yerine bana el-Nasır’ı verdiسألت االله يختم لي بخير فعجل لي و لكن في عيونيالله في هذا الورى حكمة و أنعم أعيت على الحاصرعوضني و االله ذو رحمة عن ناضري الباصر بالناصرel-İs’irdi döneminin en başarılı şairlerdendi. Şiirlerinde mizahi ve alaycı yönüağır basardı. Şiirlerinde tazmin sanatını alaycı bir üslupla çok başarılı bir şekildekullanmıştır. Tazmin sanatı ise başka şairlerin beyitlerinin anlamlarını alarakonları kendi lafızlarıyla kendi beyitlerinde kullanma sanatıdır. Şiirlerinde medih,gazel, hiciv ve hikmet konularını işlemiştir. el-İs’irdi’nin bir şiir divanı vardır.Mizahi alandaki şiirlerini toplayan Sulefetu’z-Zercun Fi’l-Hila’ati ve’l-Mucunisminde bir şiir kitabı da vardır. el-İs’irdi H.656/M.1258 yılında Halep’te vefat etti. 1Aşağıdaki iki kasidesinde o dönemde çok yaygın hale gelen şarabı ve haşişi1es-Safedi, el-Vafi Bi’l-Vafeyet, I, 188-189; İbn Şakir el-Kutbi, Fevatu’l-Vefeyet, III, 271; İbnu’l-İmad,Şezaratu’z-Zeheb, V, 284; İbn Kesir, el-Bideye ve’n-Nihaye, XIII, 245; Ömer Farruh, Tarihu’l-Edebi’l-Arabi, III, 590-592; Ömer Rıza Kehhale, Mu’cemu’l-Muellifin, III, 652; ez-Zirikli, el-A’lam, VII, 29:Katib Çelebi, Keşfu’z-Zunun, II, 995; Brockelmann, GAL, I, 299.