HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

wyłącznie maksymalizacja doraźnych zysków bez względu na to, ile to
kosztuje, jakie powoduje straty w majątku narodowym i jak uderzy
ekonomicznie w ludzi. Ekonomiści (tzw. plan Balcerowicza) nie brali pod
uwagę wartości straconych zasobów, które kosztowały Naród Polski na
przestrzeni dziejów tak wiele wyrzeczeń i wysiłków. Nieporozumienie
wynika również stąd, że polska Konstytucja, mimo sugestii środowisk PAN,
nie określiła, że zasoby przyrodnicze w Polsce są własnością Narodu.
/.../
Niestety, 16 lat tzw. restrukturyzacji polskiej gospodarki doprowadziło
do zmniejszenia wydobycia węgla prawie o połowę, ograniczenia produkcji
stali, energii, przemysłu lekkiego, przetwórczego, spożywczego i wielu
innych. Modne kiedyś „wygaszanie" rozwoju przemysłowego kraju spowodowało
brak zapotrzebowania na węgiel kamienny i rozwinięcie nadmiernego importu
gazu, za który trzeba płacić dewizami i dla którego trzeba budować
odpowiednie sieci przesyłowe i zbiorniki do przechowywania w Polsce.
Przemysł węglowy, który przez ponad 50 lat po II wojnie światowej był
wizytówką Polski i przyczynił się do powstania Europejskiej Wspólnoty
Węgla i Stali, poprzedniczki Unii Europejskiej, stał się obecnie
przeszkodą dla wielu biznesmenów do sprzedawania na rynku polskim gazu,
ropy naftowej, energii elektrycznej, a nawet biopaliw. Myślenie
przedstawicieli władzy po układzie okrągłostołowym ciągle nie mogło
oderwać się od utartych schematów w tzw. planie Balcerowicza i kolejne
ekipy rządowe proponowały nam tylko ograniczanie produkcji, co w
konsekwencji doprowadziło do wzrostu bezrobocia, które osiągnęło poziom
ponad 5 mln osób.
„CZWARTA RP" CZYLI „GRUBA KRESKA" KACZYŃSKICH
1 9
Apele zespołu krakowskiego w powyższych sprawach, opublikowane w „Naszym
Dzienniku" 3 października 2003 roku, zostały zignorowane.
* * *
W chocholim tańcu (zasługującym też na miano dance macabre) wyprzedaży
wszystkiego, co stanowiło o sile i bezpieczeństwie Polski, przyszedł czas
na tzw. restrukturyzację polskiego przemysłu stalowego. Kolejny sektor
strategiczny został już sprzedany. Nabywcą została hinduska grupa
kapitałowa LNM, która 27 października 2003 roku podpisała umowę
prywatyzacyjną z ministrem skarbu na zakup Polskich Hut Stali (PHS).
Koncern państwowy PHS, grupujący cztery największe i najlepsze
przedsiębiorstwa branży hutniczej: Hutę Katowice, Hutę im. T. Sendzimira,
Hutę Florian i Hutę Cedlera - kupili Hindusi. Spółka PHS kontrolowała i
wytwarzała przeszło 70 proc. polskiej stali. Eksport tych hut stanowił
przeszło 40 proc. sprzedaży wyrobów PHS. W roku 2003 do polskich
odbiorców trafiało prawie 8 mln ton stali. W najbliższych latach na pewno
zużycie to będzie znacząco wzrastać. Z danych opublikowanych przez
Międzynarodowy Instytut Żelaza i Stali wynikało, że w 2003 roku huty na
całym świecie wyprodukowały przeszło 900 mln ton stali (czyli o 8 proc.
więcej niż przed rokiem). Trwała nieprzerwana światowa koniunktura w
produkcji stali, ceny węgla na rynkach światowych osiągnęły w tym czasie
trzykrotny wzrost, przekraczając kwotę 60 USD za 1 tonę węgla. I w takim
oto złotym okresie górnictwa i hutnictwa światowego, rząd L. Millera
likwiduje kolejne polskie kopalnie i wyprzedaje rentowne huty. Na takie
katastrofalne dla polskiej gospodarki decyzje nie było przyzwolenia —
zwłaszcza że społeczeństwo permanentnie nie było informowane o decyzjach
kolejnych rządów, okłamywane, co więcej — jak się okazuje —
przedstawiciele rządu sami nie wiedzieli, co komu sprzedają. Tak właśnie