HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

dekomunizacji, niejako sam się odpowiednio zakwalifikował - i to zarówno
politycznie jak i moralnie.
O głębokości powstałego w ten sposób kryzysu, którego samą podstawą jest
kryzys zaufania, świadczyć może skala trudności w doprowadzeniu do stanu,
aby prawomocny, aktualnie obowiązujący w RKN od 10 maja 1998 r., dorobek
programowy ostatniego Kongresu został wreszcie udostępniony członkom RKN
w celu jego dogłębnego poznania i rozpowszechnienia. Należy
82 A. MACIEREWICZ - ULEPSZACZ STATUTU RUCHU KATOLICKO -
NARODOWEGO
mieć na uwadze zwłaszcza konieczność wycofania z dokumentacji ogniw
terenowych sfałszowanych przez Zarząd Główny uchwał programowych,
potwierdzonych za rzekomą zgodnos'ć z dniem 24 maja 1998 r.
Komisja wyraża przekonanie, iż tak głębokiego kryzysu, zaistniałego z
winy Zarządu Głównego, ale i nie bez współudziału czy tylko milczącej
akceptacji ze strony Zarządu Okręgu m.st. Warszawa, kryzysu
dostrzegalnego we wszystkich płaszczyznach: ideowo-programowej,
statutowej, organizacyjnej, politycznej i etycznej, nie da się rozwiązać
bez zwołania w możliwie najkrótszym czasie II Nadzwyczajnego Kongresu
RKN.
Komisja pragnie przypomnieć, iż zgodnie ze Statutem par. 23 pkt. f, do
obowiązków Rady Naczelnej RKN należy sprawowanie nadzoru nad
działalnością Zarządu Głównego. W przypadku zaś zaistniałej konieczności,
Rada Naczelna na mocy par. 17 ust. 3 Statusu może podobnie jak (nie
funkcjonująca do tej pory) Główna Komisja Rewizyjna, zwołać Kongres
Nadzwyczajny z własnej inicjatywy, w terminie 3 miesięcy od daty złożenia
wniosku.
Zdaniem Komisji, opisane tu fakty i okoliczności, w szczególności
drastyczne sprzeniewierzenie się przez zarząd Główny RKN Statutowi i
dokładnie określonej w uchwałach Kongresu woli politycznej i programowej
I Nadzwyczajnego Kongresu RKN z 10 maja 1998 r., - tj. popełnienie dwóch
wykroczeń, z których tylko jeden, w przypadku udowodnienia winy, stanowi
dostateczną podstawę wykluczenia z RKN (par. 11 pkt. 4), w pełni
uzasadniają konieczność zasadniczych decyzji.
Dla Komisji jest rzeczą oczywistą, iż ugrupowanie polityczne, które z
podobną dezynwolturą odnosiłoby się do własnego programu i statutu i
ogółu wyznawanych wartości, stanowiłoby poważne zagrożenie dla
elementarnych zasad społecznego współżycia, jakie nieraz już występowało
w naszym życiu publicznym w ostatnich dziesięciu latach i tragicznie
owocowało w swych konsekwencjach. Szczególnie w przypadku Ruchu
Katolicko-Narodowego, grozi to przekształceniem się ugrupowania w ruch
będący zaprzeczeniem wartości wyrażonych w nazwie stronnictwa, a zatem
nieobliczalną w skutkach kompromitacją dla całego środowiska narodowego
oraz całej wspólnoty katolickiej.
Komisja zwraca wreszcie uwagę, iż mechanizmy zdrady interesu narodowego,
jak również liczne przypadki korupcji i łamania moralnych kręgosłupów
jednostek w organach władzy państwowej, o których tak przejmująco mówiono
na ostatnim Zgromadzeniu Okręgowym, mają początek w tworzeniu w
ugrupowaniach politycznych nieformalnych grup wspierania własnego
prywatnego interesu. Pragną one na mocy statutu i przy pomocy nominalnie
głoszonych, ale nie realizowanych w praktyce haseł, zaspokajać swoje
potrzeby
A. MACIEREWICZ - ULEPSZACZ STATUTU RUCHU KATOLICKONARODOWEGO
8 3