HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

Rozdział VIII
I NAGLE KAZIMIERZ ODCHODZI!
I nagle bęc: Kaczyńscy z dnia na dzień, z godziny na godziną zdejmują
Kazimierza Marcinkiewicza z funkcji premiera! Czarę goryczy rzekomo
przepełniło tajne spotkanie „Kazimierza Odnowiciela" z „Herr Tuskiem",
gdzie miał narzekać na pasywność Kaczyńskich; że prezydent z powodu
rozwolnienia /jak szydziło „Wprost"/, nie pojechał na spotkanie z
wielkimi Unii Europejskiej do Niemiec, a oficjalnie, również rzekomo, z
powodu nazwania Kaczyńskiego „kartoflem" przez gazetę niemiecką.
Oznaczała ta rezygnacja z wyjazdu na spotkanie coś w rodzaju: „Nie będzie
Niemiec pluł nam w twarz". Kilka dni później wyszło „żydło" z worka
„naszych" byłych ministrów spraw zagranicznych, którzy jak jeden mąż
podpisali wspólną deklarację potępiającą prezydenta za rezygnację z
wyjazdu. Byli to - przypomnijmy tych judejczyko-wych agentów obcych
interesów - Skubiszewski, Bartoszewski, Geremek, Olechowski, Rotfeld,
Meller. Zachowali się jak wrogowie Polski, jak agenci wpływu: napluli w
polskie gniazdo, które, choćby z racji pełnionych przez nich do niedawna
funkcji, powinni popierać w dobrym i złym!
Marcinkiewicz - jakże by inaczej, sam złożył rezygnację, ale to wybieg
według schematu: pisz rezygnację, bo jak nie, to i tak cię wylejemy!
Kilka dni później Jarosław Kaczyński już jako nowy premier, powiedział w
Tel-Awizji:
- Nie przypuszczałem, że tak szybko zostanę premierem. To znaczy:
- Moje premierostwo było wkalkulowane od początku, Marcinkiewicz był
tylko „rozprowadzającym".
- Jeżeli „nie przypuszczał" że nastąpi to „tak szybko", to oznaczało, że
Marcinkiewicz przyspieszył swoją ekspresową dymisję tamtym spiskowym
spotkaniem z „Herr Tuskiem". Miał więc jeszcze porządzić czas jakiś ku
chwale „Czwartej RP", ale cóż było robić, zaczął nielojalnie brykać.
114
I NAGLE KAZIMIERZ ODCHODZI!
„Na krzywą wierzbę wszystkie kozy skaczą". Dotąd wspaniały, wręcz
charyzmatyczny, bijący popularnością nawet Ojców Założycieli „Czwartej
RP" Marcinkiewicz, w jednaj chwili okazał się siedliskiem wad. Zaczęło
się wyliczanie tego czego nie zrobił, zwłaszcza zaś tego co zrobił, ale
źle. Odwaga staniała nawet w okręcie flagowym PiS - „Naszym Dzienniku".
Małgorzata Goss dokonała długiej wyliczanki grzechów Marcinkiewicza.
Stało się to 13 lipca 2006 - cztery miesiące po cierpkim bilansie
„kaczyzmu", dokonanym przez prof. Macieja Giertycha w „Opoce" z kwietnia
2006 roku, bilansie, który przeszedł wtedy bez echa, a jedynym celem tego
remanentu było uzasadnienie niechęci LPR do wchodzenia w alianse z PiS.
Na początek autorka wypomniała Marcinkiewiczowi, a przypomniała
czytelnikom, że premier był szefem gabinetu politycznego w rządzie Buzka,
czyli konkubinatu AWS i Unii Wolności. Był tam od początku skażony
pierworodnym grzechem liberalizmu „uwoli" i „awuesiarzy", będących
bękartami Okrągłego Stołu, tak jakby Kaczyńscy, Dorn i inni rozgrywający,
nie wyszli z tej samej stajni, zwłaszcza z KOR.
Dowiedzieliśmy się, że Marcinkiewicz zawsze uchodził za liberała na
prawicy, czyli w AWS - UW, co jest niezamierzoną kpiną autorki ze słowa
„prawica".
Dlaczego odszedł, dlaczego musiał odejść? Odpowiedź: „zgubiła go
nieodwzajemniona miłość do liberalnej opozycji" - czytaj - do PO.
Marcinkiewicz ponoć przez wiele miesięcy flirtował z ważniakami z PO, z