HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

prasowe przez wiele tygodni spekulowały, kto rzucił ją na pożarcie. PO za
„dezercję"? Wątpliwe. Bezpieka, aby podkopać PiS — to już bliżej.
Zawistnicy z samego PiS? Ryzykowne, mało prawdopodobne. Czy Gilowska była
„Beatą" czy nie była - najmniej to ważne. W jej procesie lustracyjnym
heroicznie bronili ją sami esbecy! Jeden powiedział, że bez jej wiedzy
zarejestrował ją jako „Beatę", aby dać alibi jej mężowi zaangażowanemu w
działalność opozycyjną „Solidarności". To temat już tylko kawiarniany,
samograj dla skeczów satyrycznych.
120
I NAGLE KAZIMIERZ ODCHODZI!
Jako wicepremier pani Gilowska nie zawiodła oczekiwań liberałów. Fachowcy
twierdzili — na co powoływała się wspomniana publicystka „Naszego
Dziennika Małgorzata Goss - że projekt reformy podatkowej opracował
Wojciech Misiąg /„szlachcic jerozolimski"/, wiceminister finansów w
kolejnych rządach Mazowieckiego, Bieleckiego i Suchockiej - samej
„szlachty jerozolimskiej". Przy okazji podjęto próbę podwyższenia kosztów
uzyskania przychodów przez twórców i o mało nie przeszła, ale twórcy i
profesorowie wyższych uczelni podjęli larum i jakoś to przyschło. Na jak
długo?
Marcinkiewicz w sprawie lustracji Gilowskiej zachowywał się jak manekin w
teatrze lalek. Dlaczego tak spiesznie ją zdymisjonował - wręcz
natychmiast po rzekomej identyfikacji jako „Beaty", bez czekania na sąd
lustracyjny? Dlaczego następnie, równie natychmiast, zaprosił ją ponownie
na stanowisko wicepremiera? Dlaczego jeszcze szybciej, „z marszu", bez
konsultacji z politycznymi partnerami, powołał na jej miejsce w resorcie
finansów Pawła Wojciechowskiego, współpracownika sławetnego Stefana
Kawalca w opracowywaniu programu gospodarczego Platformy Obywatelskiej?
Gdyby premier Marcinkiewicz miłościwie nadal rządził „Czwartą RP", ustawa
o likwidacji WSI nigdy by nie została przyjęta. Skąd ta sugestia? A stąd,
iż szef Kancelarii Prezydenta, „tropikalny" Andrzej Urbański „chlapnął",
że gdyby prezydent nie przejął prac nad ustawą o rozpędzeniu WSI, to
likwidacja nigdy by nie nastąpiła. W domyśle: premier był przeciw
likwidacji WSI.
Zresztą, Andrzej Urbański czuł się bardzo pewnie jako szef Kancelarii
Prezydenta, wydawał własne wyroki i opinie. Pamiętamy, jak skarcił
kardynała S. Dziwisza, gdy ten wyraził obawy wobec pomysłu wyborów
majowych, gdyż w maju przybywa do Polski papież Benedykt XVI. Urbański
„chlapnął" przed kamerami TV:
— „Nie będzie nam jeden kardynał decydował o przyszłości Polski" - co z
radochą cytowała „Gazeta Wyborcza" 3 LIII.2006. Było to połączenie
grubego nietaktu na linii Państwo - Kościół, z poczuciem ostentacyjnej
buty, rzadkiej u masonów. Gdyby tak wypalił w kierunku kardynała S.
Dziwisza prezydent, no, trudno. Ale w końcu tylko szef jego Kancelarii?
I wreszcie — harce premiera Marcinkiewicza przeciwko Białorusi i Rosji,
oczywiście z pełnym błogosławieństwem Kaczyńskich oraz ich politycznego
dworu. Te podjazdy antybiałoruskie, te propagandowe napaści prowadzone na
rozkaz mocodawców amerykańskich, omówimy w innym miejscu. Tu warto
wspomnieć o jednej tylko, jakże szczególnej inicjatywie. Wiosną 2006
Marcinkiewicz tuż po wyborach na Białorusi i Ukrainie, pojechał na Łotwę
debatować z szefem łotewskiego rządu A. Kalvitisem o wspólnym
„bezpieczeństwie energetycznym". Marcinkiewicz oznajmił tam, że oby-
I NAGLE KAZIMIERZ ODCHODZI!
121