HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

ludźmi osławionego „układu" rządzącego Polską niezależnie od aktualnych
szyldów partyjno - politycznych.
Wręcz szokiem była jesienna /2006/ zapowiedź Marcinkiewicza o sprzedaży
inwestorom zagranicznym strategicznych dla Polski Zakładów Energetycznych
Dolna Odra, Wielkiej Syntezy Chemicznej oraz Jelfy. To takiego mamy
premiera - patriotę? A czymże się on w takim razie różni od poprzednich
premierów - paserskich handlarzy polskim dobrem narodowym? Gdyby nie
sprzeciwiało się temu otoczenie Marcinkiewicza i Kaczyńskich, byłoby już
dawno po Zakładach Energetycznych i Wielkiej Syntezie Chemicznej, bo
Jelfy i tak już nie udało się uratować. Marcinkiewicz okazał się pilnym
uczniem Balcerowicza i podobnych liberalnych beznarodowych doktrynerów
głoszących, że „kapitał nie ma narodowości, „państwo to przeżytek",
„Polacy nie muszą mieć zakładów, będą żyli z pracy własnych rąk" — jak
nauczał Zyd Janusz Lewandowski, wspierany potem przez polskojęzycznego
Judejczyka W. Kaczmarka.
Marcinkiewicz kręcił też w sprawie PZU. Niby to obiecywał, że sprawa PZU
zostanie rozwiązana zgodnie z interesem Polski, a jednocześnie on i jego
I NAGLE KAZIMIERZ ODCHODZI!
115
ludzie podejmowali decyzje świadczące o czymś zupełnie przeciwnym. Przede
wszystkim Marcinkiewicz przez cały czas swojego premierostwa jakby
zapomniał, kto jest prezesem PZU. A był nim Cezary Stypułkowski,
mianowany jeszcze przez prezydenta wszystkich magistrów - Aleksandra
Kwaśniewskiego po to, aby dokończyć prywatyzację PZU na rzecz Eureko, co
miało nas kosztować kilka miliardów odszkodowania dla Eureko za
odstąpienie od tej „prywatyzacji"1. Dlaczego rząd Marcinkiewicza zachował
tego człowieka na tak kluczowym stanowisku, występującego swego czasu w
kontekście afery FOZZ? Rząd spokojnie przyglądał się, jak Stypułkowski i
sitwa czynią przygotowania do stworzenia tzw. holdingu PZU, co prowadziło
do utraty kontroli Skarbu Państwa nad tą strategiczną spółką. W
kierownictwie spółki zasiadali ludzie Balcerowicza na czele z osławionym
S. Kowalcem. Jak już niewielu Polaków pamięta, był on wraz z Markiem
Bermanem - Borowskim współautorem przestępczej prywatyzacji Banku
Śląskiego.
Cezarego Stypułkowskiego zdjęto ze stanowiska prezesa PZU dokładnie na
dzień przed Kongresem PiS - 2 czerwca 2006 roku. Musiało dobrze wrzeć w
partii przed Kongresem, groziła burza przeciwko samym Kaczyńskim, którzy
trzymali na stanowisku mianowanego przez nich człowieka, a który z kolei
trzyma na stanowisku szefa PZU osobnika nominowanego formalnie przez
byłego premiera - sowieciarza Millera, ale z nadania innego sowieciarza -
prezydenta Kwaśniewskiego. Biogram Stypułkowskiego nakazywał jego
pogonienie już w pierwszych dniach rządów Marcinkiewicza, a nie po
siedmiu miesiącach, przed pogonieniem już samego Marcinkiewicza.
Stypułkowski to stypendysta żydomasońskiej Fundacji Fulbrighta, członek
elity PRL-owskiej, jak np. Hanna Suchocka, Cimoszewicz i kilkudziesięciu
innych pieszczochów PRL. W Zarządzie spółki zawiadującej Państwowym
Zakładem Ubezpieczeń zasiadał także inny stypendysta Fulbrighta - Witold
Walkowiak, zatrudniony w Ministerstwie Finansów jeszcze w czasach PRL,
potem wiceprezes Banku Handlowego, w latach 90. członek Zarządu Związku
Banków Polskich.
Dyrektorem „strategicznym" PZU był Stefan Kawalec, były wiceminister
finansów zdjęty z tego stanowiska w 1994 roku za przestępczą prywa-