HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

AŻ DUSZNO OD TROPIKALNYCH
Sitwa „sprawiedliwych inaczej" nie mogła wylać na zbity pysk także kogoś
takiego, jak niezatapialny Ryszard Schnepf. Ględząc o budowaniu „Czwartej
RP", czyli Czwartej Sitwy, Kaczyńscy starannie zadbali o zachowanie
personalnego status quo „Trzeciej RP". To właśnie w polityce personalnej
w dyplomacji, pisowcy dali pokaz wierności doktrynie. Znakomitym
przykładem tej prawidłowości stała się kariera Ryszarda Schnepfa.
Kaczyńscy postawili na czele polskiej dyplomacji syna zasłużonego funka
KPP - Stefana Mellera, a na jego głównego doradcę w sprawach polityki
zagranicznej mianowali tegoż Ryszarda Schnepfa, „ze stajni" żydomasona
Geremka. Tak oto Kaczyńscy prawiąc o „odzyskaniu MSZ" i wojnie z
kapepowcami, awansowali następnego sztandarowego przedstawiciela
żydobolszewickiej dynastii powojennych okupantów Polski. Kiedy Kaczyńscy
proklamowali narodziny „Czwartej RP, personalną rozprawę z kapepowcami i
wszelką inną swołoczą z czerwonych dynastii, Piotr Zaremba przytomnie
zauważył w „Rzeczpospolitej" już w listopadzie 2005 roku, a więc zaledwie
dwa miesiące po zwycięstwie PiS-KOR: Kompletną abdykację PiS w MSZ.
Dla Kaczyńskich tak naprawdę nie miało, nie ma i nie będzie mieć
znaczenia, czy ich nominaci pochodzą z czerwonych czy różowych dynastii,
z KPP czy PZPR. Ich wybrańcy zawsze muszą pochodzić z dynastii
współbraci, jak to było w całej „Trzeciej RP". Otoczyli swoje kancelarie
nacyjnymi współbraćmi, nasycili nimi stołki ministerialne, obsadzki-li
szefostwa departamentów, a sam PiS jako partia została jakże słusznie
nazwana „zakonem", lożą twardego rdzenia dawnego Porozumienia Centrum.
Mianowali tropikalnych szefów MSZ - Mellera i Fotygę realizując
niezniszczalną zasadę, że ministrem spraw zagranicznych nie może być goj
z tubylczego kraju, wedle świetlanej praktyki wszystkich rządów
174
AŻ DUSZNO OD TROPIKALNYCH
„Trzeciej RP" - Skubiszewskiego, Bartoszewskiego, Geremka, Rosatiego,
Olechowskiego.
Kto dziś pamięta, że Schnepf był już na progu „Trzeciej RP"- w latach
1991 - 1995 ambasadorem w Urugwaju, potem w Kostaryce /2001 - 2005/?
Wsławił się w Ameryce Łacińskiej nikczemną nagonką na szefa USOPAŁ Jana
Kobylańskiego, rozbijaniem Polonii, faworyzowaniem polskojęzycznych
Żydów. Jego korzenie nacyjne już znamy, a polityczne są jeszcze bardziej
klarowne. To synal KPP-owca Maksymiliana Schnepfa, który podobnie jak
tatuś S. Mellera, był w PRL oficerem zbrodniczej żydobolszewickiej
Informacji Wojskowej. Wymowną wizytówkę towarzysza Maksymiliana wystawił
m.in. Stefan Wilk w „Głosie" z września 2006 roku:
- W 1945 roku wraz z wydzielonym oddziałem specjalnym brał udział w
przeprowadzonej przez siły sowieckie „operacji augustowskiej", w
rezultacie której ponad 700 mieszkańców ziemi augustowskiej nie tylko
nigdy nie odnaleziono wśród żywych, ale także nigdzie nie odnaleziono ich
ciał.
Towarzysz Maksymilian Schnepf, w stopniu pułkownika, był szefem Studium
Wojskowego na Uniwersytecie Warszawskim. Został też lektorem KW PZPR,
aktywnym działaczem Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce.
Nieformalnie uchodził wtedy w kręgach żydokomuny za przywódcę Żydów w
Polsce. Nietykalność tatusia i jego wpływy ukształtowały osobowość
Ryszarda Schnepfa. Był uniwersyteckim wychowankiem Geremka, jakże dziś
„drogiego Bronisława". Takiego szlachetnie urodzonego jerozolim-pijczyka
po prostu nie mogła ominąć kariera dyplomatyczna. Został ambasadorem w
Urugwaju z nominacji agenta SB Krzysztofa Skubiszewskiego. Do stanowiska