HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

A co z Unią Europejską?
- Dla Polski naturalną drogą jest wejście w struktury
zachodnioeuropejskie.
15 Tamże. Zwróćmy uwagę na to: „Zdecydowałem się..." Megalomania czy
rzeczywiste poczucie władzy, rozdawania najwyższych stanowisk w państwie?
52
ROZBIJACZE PRAWICY
Dziś jakże łatwiej nam rozpoznawać polityczne „credo" ludzi i ówczesnych
partii, lecz kilkanaście lat wstecz obracaliśmy się we mgle, pośród
niezliczonych raf w postaci agentury wpływu i farbowanych lisów.
Kaczyńscy byli jednymi z nich. Dawało to straszliwą mieszankę, którą
trudno było trafnie rozpoznać. Rozpoznawano tajne role niektórych i
niektórych partii, ale obraz całości był nie do uchwycenia, bo stale
zmienny.
Oto przykład Lublina, rok 1996. W Lublinie niepodzielną władzę sprawowali
towarzysze z SLD wspólnie z członkami etosiaków z Unii Wolności.
Prezydentem miasta był członek UW, miejscowymi rajcami towarzysze z SLD i
wszystko grało zgodnie.
Nagle jednak pojawiły się zagrożenia. Powstał Ruch Odbudowy Polski Jana
Olszewskiego. Wobec zbliżających się wyborów, lokalna sitwa SLD - UW
postanowiła zastosować metodę Kaczyńskich - tworzenie wspólnego „bloku" i
wciskanie do niego swoich. Oczywiście wszystko pod hasłami
antykomunistycznymi. Przerabiano to już w okresie formowania rządu
Mazowieckiego i w trakcie jego trwania, to samo stosowano w okresie
rządów H. Suchockiej, gdzie zarówno prawica jak i szemrana „Solidarność"
zostały dokumentnie wykolegowane. Prześledźmy więc, przykładowo,
technologię formowania w Lublinie „obozu antykomunistycznego". Początkiem
było wspólne spotkanie /3 III 1996/ przedstawicieli partii i stronnictw
mieniących się prawicowymi. Gospodarzem spotkania była „Solidarność"
Regionu i jej siedziba przy ulicy Królewskiej.
Nie zaproszono tylko przedstawicieli Unii Pracy i Unii Polityki Realnej,
co chyba miało oznaczać, że nie są godne miana partii prawicowych. Celem
konwentyklu miało być wspólne wyruszenie do wyborów parlamentarnych, z
perspektywą odsunięcia komunistów od władzy w lubelskim Ratuszu. Rzecz
arcytrudna, bo wówczas radni to zgodna sitwa SLD i UW.
I właśnie z Ratusza przybył Ryszard Setnik (UW), jerozolimpijczyk
rozpoznawalny tylko przez niektórych malkontentów, m.in. przeze mnie,
gdyż pokusiłem się potem o omówienie tego sabatu w artykule pt. „Sabat w
siedzibie „Solidarności", opublikowany w „Naszej Polsce" /21 III 1996/16
Tropikalny Wiesław Tkaczyk z UW, w swoim wystąpieniu narzekał, że na
stworzenie jednej listy widoki są nikłe. Z kolei inny południowiec Artur
Zawisza z ZChN widział szanse w dwóch listach. Waldemar Kozyra z PC był
optymistą i widział możliwość wspólnej listy tak w skali Lublina jak i
całego kraju. Tropikalny Dariusz Wójcik z KPN stawiał rzecz radykalnie:
albo trzy listy, albo żadna! Szef Zarządu Regionu „Solidarności" M.
Szczygieł mówił
16 Pod pseudonimem „Spider" — ang. Pająk.
ROZBIJACZE PRAWICY
53
o korzyściach aliansu z Unią Wolności, co oznaczało, że albo był
skaperowany albo politycznie ociemniały na tle tego, co dotychczas
wyprawiali „uwole".