HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

udowania frontu współpracy na rzecz budowy Europy Ojczyzn, „może stać
się jedną wielką pomyłką".
W Deklaracji natomiast postulat „stawania się" dopiero wspólnoty
europejskiej Europą Ojczyzn oznacza faktyczną cichą zgodę RKN na
forsowaną aktualnie przez Niemcy i polskie ekspozytury, niemieckiego
interesu wiel-kopaństwowego, takie jak Unia Wolności - koncepcję Europy
Regionów. Oznacza to, w dalszej konsekwencji, poparcie RKN dla podziału
Polski na 12 wielkich regionów, w ten oczywisty sposób mających więcej
tytułu do żądania w przyszłości większej niezależności i prawa do
niezależnej od państwa polityki zagranicznej, im byłyby większe.
3. W swojej „Uchwale" w sprawie integracji Europejskiej Kongres RKN „ z
całą mocą" przeciwstawiał się wchodzeniu Polski do UE „na zasadzie
członka drugiej kategorii", domagał się wyeliminowania tendencji do
dominacji ze strony niektórych państw członkowskich (w domyśle -
Niemiec), a integrację dopuszczał jedynie na zasadzie „wolni z wolnymi,
równi z równymi". Kongres dopuszczał możliwość zaakceptowania przyszłego
porozumienia integracyjnego, o ile wykluczałoby ono przyszłą pozycję
Polski jako terenu jednostronnej penetracji przez obcy kapitał i
eksploatacji polskiej siły roboczej i polskich źródeł surowców oraz
innych dóbr naturalnych.
Deklaracja Ideowo-Programowa RKN, tymczasem, będąc założeniami z 1997 r.,
wyraża zaledwie błogą nadzieję, iż przyszłe negocjacje będą „uczci-we .
4. Kongres z 10 maja 1998 r. podkreślał ze szczególnym naciskiem
konieczność „uzyskania właściwych warunków dla polskich rolników i
przedsiębiorców", którym, jak stwierdzał Kongres, grozi „marginalizacja
społeczna". W tym miejscu słowo „społeczna" w dziwny sposób zniknęło z
dokumentów opublikowanych przez ZG, mimo iż, niezależnie od szczęśliwości
sformułowana, starało się ono bardziej zwrócić uwagę, iż chodzi tu o coś
więcej niż tylko o marginalizację ekonomiczną w perspektywie tworzenia
szerokich stref ubóstwa i marginesu społecznego, realnej zwłaszcza w
przypadku wprowadzenia planów obliczonych na redukcję gospodarstw rolnych
do 1/4 obecnej ich liczby, zwanych przez liberałów restrukturyzacją
rolnictwa. Jak się wkrótce miało okazać, korekty uchwał Kongresu już po
ich uchwaleniu, nie były wyjątkiem, ale normalną praktyką.
Deklaracja natomiast, jeśli chodzi o rolnictwo, głosi w punkcie 4, iż
„trzeba zrestrukturyzować rolnictwo i uczynić zeń gałąź gospodarki zdolną
nie tylko do wyżywienia Narodu, ale także do skutecznej konkurencji
A. MACIEREWICZ - ULEPSZACZ STATUTU RUCHU KATOLICKO-NARODOWEGO
75
z rolnictwem innych krajów". Takie, ograniczające się tylko do tego i nie
uzupełnione innymi dokumentami stwierdzenie, stanowi dokładne powtórzenie
argumentacji służącej liberałom Unii Wolności do uzasadnienia
„restrukturyzacji", tj. niszczenia polskiego rolnictwa pod pozorem jego
naprawiania czy uzdrawiania.
6. Jak wspomniano, Deklaracja jest zaledwie powtórzeniem litera w literę,
zdezaktualizowanych już w znacznym stopniu „Założeń ideowo-progra-mowych
ROP". Daremnie zatem szukać w Deklaracji żądania uchwał z 10 maja 1998
r., w sprawie przystąpienia do UE, by przed wejściem do Unii naprawić
polskim rolnikom i przedsiębiorcom krzywdy i wyrównać straty, jakie
ponieśli oni wskutek „nieodpowiedzialnej", jak głosiła, krzywdy i
wyrównać straty, jakie ponieśli oni wskutek „nieodpowiedzialnej", jak
głosiła Uchwała, „polityki finansowej i kredytowej lat 1989-1991". Obecny
powrót na płaszczyznę z 1997 r. poprzez wysunięcie Deklaracji jako
czołowego i jedynego dokumentu programowego RKN, z wyłączeniem