HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

Podpisano: Redaktor naczelny Tomasz Sakiewicz.
Sakiewicz skłamał tu po raz pierwszy w tej sprawie. W tym momencie nie
„dotarł" ani nie posiadał zapowiadanych dokumentów, ani nawet nie znał
do-
1 Korzystam tu z cyklu publikacji Sebastiana Karczewskiego w „Naszym
Dzienniku" z lipca i sierpnia 2007 roku. „Nasz Dziennik" był jedynym
pismem, które wzięło w obronę Arcybiskupa, metodycznie analizując
„dowody" współpracy z SB.
2 Przypomnijmy, że największymi krytykami wszelkie lustracji byli dwaj
przyjaciele Adam Michnik i abp J. Życiński.
274
UKAMIENOWALI ABP STANISŁAWA WIELGUSA
kładnie ich treści. Po prostu T. Sakiewicz nie posiadał kopii tych
dokumentów, ani się wtedy z nimi — kopiami czy oryginałami, nie mógł
zapoznać.
Artykuł ukazał się w „GP 20" grudnia 2006 r. Informacje zawarte w tym
artykule już nie pokrywały się z treścią zapowiedzi w internetowej
stronie „salon 24.pl".
Kolejny dowód: w przeddzień publikacji w „GP" - 19 grudnia, w drugim
programie TV o godz. 18.30 Sakiewicz, rzekomo powołując się na znane mu
dokumenty, stwierdzał:
- Nie chodzi o przypadkową współpracę. Nie chodzi o kogoś, kto się dał
raz złamać czy popełnił jakiś błąd. Chodzi o wieloletnią, wieloletnią
współpracę, która była bardzo wysoko ceniona przez Służbę Bezpieczeństwa.
To naprawdę był jeden z ważniejszych agentów SB w Kościele.
Tego samego dnia, 19 grudnia 2006 roku Tomasz Sakiewicz pluł dalej na
księdza Arcybiskupa w magazynie „24 godziny" w TVN 24 o godzinie 21.
Powiedział, że dokumenty, na których powstał artykuł, są „tożsame z tymi,
które znajdują się w archiwum IPN". Dodał, że pokazanie tych dokumentów
spowodowałoby natychmiastowe ujawnienie naszych informatorów".
Analizując te wypowiedzi Sakiewicza, publicysta „Naszego Dziennika"
Sebastian Karczewski ustalił pierwszą „nieścisłość" w rewelacjach
Sakiewicza. Przedtem Sakiewicz powiedział, że „dotarł do dokumentów",
natomiast potem mówił o posiadanych „informacjach". Potwierdza to artykuł
„Tajna historia arcybiskupa". Mówi się tam, że „Gazeta Polska" „dotarła
do informacji dotyczących przeszłości nowego metropolity".
Kolejny przekręt Sakiewicza dotyczy całkowicie mylnej, innej sygnatury
akt. Kiedy na „czołówce" z 3 stycznia 2007 roku ukazała się w „GP"
kolejna „rewelacja" o Arcybiskupie, pisano o numerze akt J7207. W tym
samym numerze „GP" ukazała się jeszcze jedna publikacja o Arcybiskupie,
autorstwa Katarzyny Hejke - wspomniany artykuł „Tajna historia
arcybiskupa", w którym autorka powoływała się na dokumenty nr: IPN BU
01285/3.
Ale to tylko drugorzędne „nieścisłości". Przejdźmy do istotnych, które
wskazują, że „przeciek" z IPN mógł być spowodowany przez trzech
dżentelmenów z tzw. „zespołu" rzecznika Praw Obywatelskich Janusza
Kochanowskiego w osobach: prof. A. Paczkowski /nieformalny „urzędowy"
ekspert wszystkich telawizji do spraw historycznych/, Zbigniew Nosowski i
ks. Tomasz Węeławski. O tym „zespole" za chwilę, bo kserokopia dokumentów
z teczki przypisywanej abp Wielgusowi opublikowana na stronach
internetowych, jest