HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

Pytanie tylko — kto takie piekiełka organizuje? Kto sypie piasek, wsadza
kije do szprych?
Polskim gojom pozostaje uniwersalne, wręcz ponadczasowe, ponadpartyjne
pytanie: dlaczego my, Polacy, nie możemy się zorganizować, połączyć sił,
wykopać z Sejmu wypróbowanych, dobrych na wszystkie czasy, ustroje
tropikalnych — „autorytetów moralnych", „intelektualistów"?
Na nic się nie zdały terenowe odstępstwa od jedynie słusznej „linii
partii", co było zresztą regułą wszystkich pozostałych „partii
posierpniowych". Rządził szef jako „jednopalczasty", czyli ten od
wskazywania palcem na kandydatów do władz partii i do Sejmu. Nie miało
znaczenia ilościowe rozbudowywanie zaplecza wyborczego. To ich w ogóle
nie interesowało, co „przerabiali" m.in. szarzy, spracowani na rzecz tych
partii „użyteczni durnie" z „Samoobrony" i Ligi Polskich Rodzin.
W miłości do Unii Wolności, całej magdalenkowo-okrągłostołowego
sanhedrynu do wspólnego z nim kandydata na prezydenta, wspierał
Kaczyńskich Aleksander Hall. W czasie obrad II Kongresu KP nazwał
„głupotą i krótkowzrocznością" eliminowanie z tego obozu „niektórych"
ugrupowań, w domyśle - Unii Wolności.
Zagroził:
- Jeżeli wskutek braku obozu alternatywnego w wyborach zwycięstwo odniosą
siły postkomunistyczne, nie będziemy dalej firmować egoizmu prawicy.
Zaglądnijmy w pryncypia ideowe prof. Adama Strzembosza, jak już wiemy
prezydenckiego kandydata „obozu posierpniowego". Podczas wykładu w
Kielcach na temat konstytucji, prof. Strzembosz zakwestionował potrzebę
preambuły, w której zostanie stwierdzone, że Polska jest krajem
katolickim. Według Strzembosza, także część biskupów — wtedy zgodnie z
prawdą — nie widziała takiej potrzeby.
ROZBIJACZE PRAWICY
47
Tak oto J. Kaczyński po raz pierwszy rozwalił całą jednoczącą się
prawicę. Pozostali członkowie koalicji jednak nie zamierzali
podporządkować się Kaczyńskim i Dornowi, ani tym bardziej rozwiązywać
swoich partii. Co do rzeczywiście spornej sprawy poparcia kandydatury
Wałęsy, trzeźwo ocenił ją R. Szeremietiew mówiąc, że to Wałęsa powinien
zabiegać o poparcie prawicy, a nie odwrotnie. Partie „szóstki" /RdR,
ZChN, UPR, PChD i SND/ ostatecznie wykluczyły możliwość konszachtów z
Unią Wolności.
Już wiemy, czym to się skończyło - wygrało żydolewactwo i postbolszewicy.
Nie wiemy, czy dokładnie o zwycięstwo „Kwacha" chodziło mocodawcom
Kaczyńskich. Nie jest to wykluczone.Wszak Kwaśniewski był biesiadnikiem
Okrągłego Stołu, a tam „awansem" rozdano prezydentury na całą „Trzecią
RP".
Niemal wszyscy politycy przygarnięci pod dach księdza Józefa Maja, byli
od początku sceptyczni co do skutków tego parspotkania. Po spotkaniu u
księdza Maja powiedzieli:
Ludwik Dorn:
- Mamy ostrożnie pozytywny stosunek do zapowiadanej na 14 stycznia
konferencji/.../ Po naszej stronie wola polityczna do zjednoczenia.
Stanisław Michalkiewicz /UPR/:
- Spotkania u ks. J. Maja są interesującym miejscem wymiany poglądów,
nie wynikają z nich jednak żadne istotne impulsy integracyjne.
Ryszard Czarnecki: