HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

W uchwale tej chodziło w istocie o tworzenie płaszczyzny porozumienia w
celu wypracowania i realizacji „powszechnie rozumianego i akceptowanego
katolickiego projektu społeczno-ekonomicznego, mogącego przeciwstawić się
skutecznie realizowanemu dotąd bez większego skrępowania projektowi
laicko-liberalnemu". Zarazem Kongres „zobowiązywał władze naczelne do
podjęcia niezbędnych w tym kierunku działań i czynności, włącznie z
wejściem do AWS, jeśli miałoby to sprzyjać realizacji tego programu".
Oznaczało to, iż Kongres nie traktuje wejścia RKN do AWS jako celu samego
w sobie, ale jako środek do /wspólnej/ realizacji nakreślonych zadań.
Należy stwierdzić, że część wymienionego wyżej zdania, poczynając od
słowa „włącznie", określająca właściwą, rzeczywistą hierarchię celów i
środków, została przez Zarząd Główny samowolnie usunięta. Tym samym
Zarząd Główny po pierwsze — na podstawie własnej decyzji uwalnia się od
nałożonego nań przez Kongres - najwyższą władzę RKN - precyzyjnie
sformułowanego obowiązku, z drugiej zaś strony dąży do zatajenia przed
członkami RKN faktu, iż zgodnie z wolą Kongresu RKN, wejście stronnictwa
do AWS nie jest, nie było i nie może być przez nikogo traktowane jako cel
sam w sobie, któremu pozostałe cele RKN winny być podporządkowane.
A. MACIEREWICZ - ULEPSZACZ STATUTU RUCHU KATOLICKO-NARODOWEGO
8 1
Tymczasem Kongres stwierdzał jednoznacznie, iż wtedy i tylko wtedy
wejście do AWS jest uzasadnione, o ile może doprowadzić do
wyartykułowania i skutecznej realizacji wspomnianego zarysowanego ogólnie
katolickiego programu społecznego.
Nie trzeba przecież dodawać, iż w warunkach niemal całkowitego
zdominowania rządowego układu koalicyjnego przez Unię Wolności, jak też w
kontekście postępującej demoralizacji elit wchodzących w skład AWS, do
takiej artykulacji w obrębie samego AWS jest bodaj dalej niż
kiedykolwiek. Niestety, demoralizacja, pod którą rozumie się m.in.
łamanie przyjętych zasad i uchylania się przy pierwszej okazji od
podjętych zobowiązań, a nadto, nazwijmy to po imieniu: frymarczenie
interesem narodowym, traktowanie go jak zwykłego żetonu, który można w
każdej chwili zamienić na własne korzyści, dotknęła jak widać z
powyższego, również pierwsze szeregi RKN.
Postępowanie Zarządu Głównego RKN, w szczególności dokonanie bezprawnych,
daleko idących zmian zarówno w formalnym brzmieniu jak i w politycznym
wydźwięku obowiązujących go uchwał programowych już w ciągu pierwszych
czternastu dni od ich uchwalenia (od 10 maja 1998 r. do 24 maja 1998 r.),
wskazuje jednoznacznie, iż Zarząd Główny, wbrew statutowi RKN (por. par
16 pkt. 1 Statutu RKN) uznaje się za najwyższą władzę stronnictwa,
natomiast rzeczywista najwyższa władza statutowa RKN - Kongres miałaby
być co najwyżej czymś w rodzaju ciała opinjującego, bez głosu
stanowiącego. Zarząd Główny przypisuje sobie w szczególności prawo
dowolnego zmieniania brzmienia uchwał Kongresu i postępowania z nimi
całkowicie według swojego uznania - w jednej chwili nadawać im moc bądź
je unieważniać. Dochodzi nawet do tego, iż Zarząd Główny czuje się w
pełni władny określać, co jest zdradą, a co nią nie jest, i to w sposób
zasadniczo odmienny niż czynił to Kongres.
Paradoksalnie, wypada zauważyć, iż dokonując takiej a nie innej zmiany w
kierunku wyeliminowania z programu RKN fundamentalnej wręcz kwestii
powszechnego uwłaszczenia, a także uchylając moralne potępienie w
przypadku odstępstwa od powszechnego uwłaszczenia, Zarząd Główny, z
punktu widzenia litery i ducha oryginału uchwały Kongresu w sprawie