HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

hojności tegoż Budimexu, który wniósł darowiznę na rzecz Fundacji -
jakiej wielkości
- nie wiadomo. Darowizna poszła znów na wydatki Porozumienia Centrum
oraz na rozruch nowego tygodnika „Polska dzisiaj" - który w ciągu dwóch
lat istnienia aż cztery razy trafił do kiosków!
Z prasowych ambicji Kaczyńskich wypączkowały kolejne pisma:
„TygodnikCentrum", „TygodnikSolidarność" oraz „ZiemiaGarwolińska".
Wsparły też Stowarzyszenie Dziennikarzy Katolickich. Dlaczego poszło
wsparcie na jakąś tam „Ziemię Garwolińska"? A dlatego, że „Ziemią
Garwolińska" kierował wtedy Marek Suski, kumpel braci - po zdobyciu przez
nich władzy czołowy działacz i poseł Prawa i Sprawiedliwości.
Tu dygresja do postawy Marka Suskiego. Kiedy 13 kwietnia 2007 roku miała
się odbywać debata nad zaostrzeniem 38 artykułu Konstytucji o ochronie
życia poczętego, posłowie Ligi Polskich Rodzin rozłożyli na fotelach
poselskich PiS list pewnego biskupa w obronie życia poczętego. Marek
Suski zbierał je z foteli posłów PiS i darł na strzępy. Taki to on
„chadek". Jak cały zresztą PiS.
Na chwilę straciliśmy z pola widzenia szefa Budimexu - Grzegorza Tuderka,
zatem wracamy do niego. Siedząc jego „układowe" koneksje, znów trzeba
będzie stwierdzić, że warunkiem jakiegokolwiek powodzenia politycznego
czy gospodarczego było i jest funkcjonowanie w „układzie" nacyjnym,
dopiero potem w układzie politycznym.
I kolejny ból głowy bliźniaków - zbliża się kampania wyborcza, a w kasie
- pustki! Rada w radę, zapada decyzja: sprzedamy „Ekspress Wieczorny".
Jest już wyeksploatowany jako wabik dotacyjny, więc niech idzie pod
młotek. Ni stąd ni zowąd pojawiają się jacyś „Szwajcarzy" jako nabywcy.
„Ekspress Wieczorny" zostaje sprzedany — niech im tam będzie -
„Szwajcarom", bo problem w czymś innym - w cenie, do dziś nieznanej
pospólstwu. Oceniano na oko, że „Ekspress" poszedł za około 25 miliardów
starych złotych. Starych to starych, ale wtedy jeszcze tak jarych, że
wystarczyły na kampanię bliźniaków czyli Porozumienia Centrum w 1993 r.
Kampanię pozornie przegrali. Na fali wrzawy wyborczej i rozrób na
„prawicy", „układ" desygnuje Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezesa
Najwyższej Izby Kontroli. Stamtąd wdrapie się na stanowisko Ministra
Sprawiedliwości i Prokuratora Krajowego, skąd już łatwiej na stanowisko
prezydenta RP. Analiza tych szczęśliwych wspinaczek nie pozostawia
złudzeń: jakieś tajemnicze siły wytrwale i nadzwyczaj skutecznie
„inwestują" w Kaczyńskich. Po kilkunastu latach staną na czele resztek
polskiego państwa, pozostawiając w pobitym polu całą
FINANSOWE RODOWODY KACZYŃSKICH
99
mozaikę partii i stronnictw, od niezniszczalnej „post" - komuny, poprzez
kalejdoskopowe partie centrowe i prawicowe.
Tymczasem „Fundacja Prasowa Solidarność", jak wszystko w rękach
Kaczyńskich, cierpi na endemiczną anemię finansową - wszystkie zasoby
pochłonęła kampania wyborcza. Wtedy bracia przypominają sobie, że są
jeszcze nieruchomości Skarbu Państwa zarządzane przez tę Fundację. Ale
jak je sprzedać? Problem jest i to zasadniczy - jak legalnie sprzedać coś
państwowe?
Ale czyjeś główki i rączki zdalnie pracują. W lutym 1994 roku Lech i
Jarosław Kaczyńscy upoważniają zarząd Fundacji do założenia trzech
kolejnych spółek. Tak oto pojawiają się na scenie spółki „Srebrna",
„Interpoligrafia" i „Celsa". W jakim celu pojawiają się te - uprzedźmy