HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

Zaczęło się więc werbalne gmeranie w dotychczasowej ustawie, zgodnie z
wypróbowaną metodologią wszelkich oszustów politycznych wyznających
zasadę, że aby nic nie zmienić, należy wiele zmienić. Oto przyboczny
jewro-pejs Kaczyńskich Przemysław Gosiewski, zapowiedział „zmiany"
zmierzające ku temu, aby dotychczasowej ustawy nie można było zmienić w
przyszłości, nawet mocą Konstytucji Europejskiej! Postawić tamę przyszłym
próbom, złagodzić dotychczasową ustawę o aborcji lub ją rozszerzyć o
jakieś furtki. Kunktatorstwo Gosiewskiego było szyte szewską dratwą,
zatem nikt poważny nie potraktował tego poważnie. Pośrednio tym rzekomo
zachowawczym inicjatywom Gosiewskiego dała zdecydowany odpór sama
Pierwsza Dama czyli pani Maria Kaczyńska, żona urzędującego prezydenta,
która na dzień komunistycznego Święta Kobiet 8 marca, skrzyknęła do
Kancelarii Prezydenta, który na ten czas dyskretnie wyniósł się nawet
poza granice Polski, grono zasłużonych ciot rewolucji październikowej i
francuskiej, na czele z organizatorką tego spotkania, urzędniczkę
Kancelarii Prezydenta Juńczyk-Ziomecką. Przybyła osławiona entuzjastka
homoseksualizmu obojga płci Senyszyn, była szefowa Kancelarii prezydenta
Kwaśniewskiego Jaruga-Nowacka, była minister oświaty Małgorzata Środa,
nie zabrakło równie sławnej Moniki Olejnik, Wypichciły wspólne
oświadczenie - apel do parlamentarzystów, aby odstąpili od zamiaru
grzebania w artykule 38. Jak wspominamy w innym rozdziale, wywołało to
irytację ojca T Rydzyka, który w gniewie nazwał ten sabat „szambem".
Szambo pozostało, toteż Kancelaria Prezydenta przygotowała własny projekt
ustawy konstytucyjnej. Cały wysiłek w tym projekcie zmierzał ku
stworzeniu wrażenia, że pan prezydent wychodzi z gałązką pokoju do
zwolenników ochrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci. I tu właśnie
dali popis krętactwa! Tęgie prawnicze łby musiały się nocami głowić nad
realizacją formuły, że trzeba wiele zmienić, aby nic nie zmienić.
Zaproponowali utrzymanie dotychczasowego brzmienia artykułu 38, z tym, że
w nowej wersji miał on stanowić jedynie ustęp 1, a po tym pierwszym
ustępie następowały jeszcze trzy nowe:
PREZYDENT KACZYŃSKI TO TYLKO „PŁÓD"
205
- ustęp 2 miał stanowić, że „życie" podlega „ochronie" od „chwili poczęcia
;
- ustęp 3, że „umowy międzynarodowe" nie mogą ustanowić mniejszej ochrony
niż formuła przewidziana w dniu wejścia w życie tej nowej wersji
artykułu, rozbitego na podpunkty czyli „ustępy".
Ustęp: władze chronią życie przez „pomoc udzielaną kobiecie ciężarnej",
ustalał istotę perfidii: „płód" znika. Na jego miejsce pojawia się
„życie", a nie „człowiek" jako formuła zastępcza „płodu". Kiedy już
„płód" i człowiek" zamieniają się w enigmatyczne „życie", już można się
zadeklarować w ochronę życia od poczęcia, bo już nie bardzo wiadomo, o
czyje życie chodzi: „płodu"? Człowieka? Matki?
Cała idea tego matactwa polegała na unikaniu odniesienia do „człowieka"
jako podmiotu i przedmiotu sporu. Zastępują go „życiem", pojęciem
„kobiety ciężarnej", lecz takie eufemizmy już nie wchodzą w fundamentalną
sprzeczność z ideologią pogańskiej Unii Europejskiej, czyli nie narażają
na szwank poprawności politycznej jej polskojęzycznych wyznawców. „Płód"
to coś semantycznie niejasne, moralnie ambiwalentne, bo przecież samice
zwierząt także noszą w swych brzuchach jakieś tam płody, które przecież
wolno nam zabijać i zjadać. Idea jest ostra jak sztylet: zakaz zabijania
lub zgoda na zabijanie ludzi i mordowanie Człowieka bez względu na jego