HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

dzinówki lwowskiej - „Czerwonego Sztandaru", który stał się szczekaczką
antypolskich żydowskich agitczyków i literatów opisanych m.in. w książce
B. Urbankowskiego „Czerwona Msza". W ciągu czterech lat /1941-1945/
Medres - Grosz awansował z szeregowca do stopnia generała! Rekord świata.
Niesłychanie znamienną, zarazem barwną postacią w „polskiej" dyplomacji
był niejaki Jan Granat6. To doradca innego tropikalnego ministra spraw
zagranicznych - Dariusza Rosatiego. Za jego panowania Granat był
dyrektorem generalnym MSZ, zarządzał polityką kadrową w MSZ, w tym obsadą
na placówkach zagranicznych. Granat to syn byłego szefa Wojsk Ochrony
Pogranicza, wieloletni pracownik Departamentu Kadr i kadrowy oficer
wywiadu wojskowego PRL. Na placówce w Niemczech przebywał siedem lat:
wyjechał z PRL do NRD, wrócił do „Trzeciej RP". Minister spraw
wewnętrznych RFN w swoich dorocznym raporcie o stanie bezpieczeństwa RFN
pisał o 25 agentach polskich grasujących w polskich placówkach
dyplomatycznych, wymieniając z nazwiska Jana Granata, który działa w RFN
już od sześciu lat. Granat jednak po tych rewelacjach nie zamierzał
zwijać manatek z RFN. Przekonało go do wyjazdu dopiero tajemnicze
staranowanie jego służbowego BMW. Już nie czekał na następną kolizję.
Po długim namyśle, Geremek odwołał z Niemiec Granata, ale tylko po to, by
go mianować konsulem generalnym - ministrem pełnomocnym w Lipsku.
Co działo się od tego czasu /l991/ z „Jojne Granatem" - jak go obrazowo
nazwał wtedy K. Górecki? Po siedmiu latach Górecki ponownie poszedł
tropem towarzysza Granata i z oburzeniem pisał w „Naszej Polsce"
/grudzień 2006/:
- Ciekawe, że zaakceptował go Geremek. Ba, stał się jego głównym doradcą
w sprawach kadrowych. Dzisiaj zaakceptowało go PiS. Ciekawe, w czym
doradza temu ostatniemu? Jeśli nie daj Boże, PiS utraci władzę, PO
dostanie MSZ w „idealnym" kadrowo stanie. Tusk tu „normalności" nie
będzie musiał przywracać.
Kilkanaście miesięcy po objęciu władzy przez Kaczyńskich, dyrektorem
warszawskiego Biura Handlowego w Taipei był nadal /czy jeszcze jest?/
Wsiewołod Strażewski. To szczególna „hańba domowa" Kaczyńskich i san-
6 Zob. „Głos" z 30 września 1997 r.
AŻ DUSZNO OD TROPIKALNYCH
185
hedrynu spod znaku PiS. Strażewski w „Trzeciej RP" grasował w ambasadach
„polskich" w Dżakarcie, Pekinie i Taipei. Wsiewołod Strażewski to syn
Wsiewołoda Ilicza Strażewskiego, sowieckiego jerozolimpijczyka we
wczesnej PRL, dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. To on m.in. dowodził
pacyfikacją robotników Poznania w czerwcu 1956 roku. W raporcie do
„marszałka" Rokossowskiego o tej masakrze przechwalał się:
-...do rozprawy z demonstrantami wykorzystałem swe doświadczenie w
walkach z Niemcami w Stalingradzie.
Wsiewołod Ilicz Strażewski był w 1956 roku ministrem obrony /interesów
Żydobolszewii/ w okupowanej Polsce.
Rok po objęciu steru rządów w Polsce przez PiS - we wrześniu 2006 roku,
Stefan Wilk w „Głosie" z września pytał:
- A kto jest obecnie naszym reprezentantem w Taipei na Tajwanie /.../
Otóż pan Wsiewołod Strażewski, syn Wsiewołoda Ilicza Strażewskiego, który
w 1956 roku w służbie Sowietów i na rzecz Sowietów, dowodząc Śląskim
Okręgiem Wojskowym wspierał krwawe stłumienie Powstania Poznańskiego. Czy