HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

zekomo stał się tyle wart, ile zechcą za niego zapłacić obcy grabieżcy i
lichwiarze. Forsowano „prywatyzację", czyli sprzedaż majątku państwa
pokomunistycznego. Kto miał szanse kupować ten majątek? Miliony tyraków,
szczęśliwych że mają dach nad głową i Fiata 126 p? Wśród równych znaleźli
się jednak nadzwyczaj równiejsi. Ci z „układów". Ci z PZPR rzekomo
rozwiązanej. Ci z SB rzekomo przekształconej w ABW, UOP i inne nowe
szyldy tych samych starych terrorystycznych „służb". Powoływali spółki
nomenklaturowe, otrzymywali arcykorzystne pożyczki od kumpli władających
bankami jeszcze państowymi lub już „sprywatyzowanymi". Bezkarnie nurzali
się w aferach: alkoholowych, papierosowych, paliwowych, tytoniowych,
rublowych, FOZZ, węglowych. Doprowadzono do zapaści finansowej kwitnące,
dochodowe przedsiębiorstwa i branże. Wystarczyło dokonanie z dnia na
dzień blokady kredytowania tych wtedy państwowych przedsiębiorstw, by w
ciągu kilku miesięcy stały się bankrutami, przejmowanymi za same tak
wymuszone długi.
8 „CZWARTA
RP" CZYLI „GRUBA KRESKA" KACZYŃSKICH
Czy Kaczyńscy i ich formacja tego nie widzieli? Dlaczego milczeli? Gdzie
ich głosy protestu z tamtych lat? Dlaczego nie chcą rozliczenia tej
systemowej grabieży? Tego systemowego przekrętu na miarę tysiąclecia,
tylko rzucają owe świece dymne w postaci kilku pomniejszych, wtórnych
afer w wykonaniu mafii sprzężonej z grupami postkomunistów?
„Prywatyzacja" szła pełną parą, co opisałem w kilku kolejnych książkach,
głównie w „Piątym rozbiorze Polski 1990-2000". Nie zdążyli jednak rozgrabić
wszystkiego. Na końcowy etap grabieży pozostały kluczowe,
strategiczne resorty gospodarczego krwiobiegu, jak energetyka, przemysł
metalurgiczny, fabryki, cementownie, państwowe i spółdzielcze
gospodarstwa rolne, większość średnich i mniejszych zakładów
przemysłowych. Pozostały poza grabieżą górnictwo, hutnictwo, przemysł
rolno-spożywczy, stoczniowy, marynarka handlowa, rybołówstwo, przemysł
tekstylny.
Gdzie byli Kaczyńscy, dzisiejsi ich paladyni z PiS i wczorajsi z KOR, PC,
ROP, kiedy odbywała się ta grabież w ramach „planu Balcerowicza"? Gdzie
byli, kiedy dokonywała się grabież wymienionych sektorów gospodarki nie
rozgrabionych w pierwszej fazie inwazji? Gdzie są ich głosy protestu?
Gdzie ślady ich sprzeciwu, program ratowania tego, co jeszcze nie
rozgrabiono?
Potem przyszedł okres systemowej inwazji na całe jeszcze suwerenne
państwo polskie; inwazji, napaści ukrytej pod oszukańczą nazwą Unii
Europejskiej, naszego „wchodzenia" do Unii Europejskiej, a tak naprawdę,
w praktyce, to wejścia żydomasońskiej Unii do Polski. Porównajmy liczby,
a wtedy ogarnie nas groza:
- W wyniku napaści i okupacji Polski przez Niemcy hitlerowskie, Polska
poniosła straty w wysokości - jak to obliczył prof. Alfons Klafkowski -
ponad 500 miliardów dolarów. A co straciliśmy w wyniku najazdu Unii
Europejskiej na Polskę? Posłużmy się ustaleniami prof. Ryszarda Henryka
Kozłowskiego i współautora jego analiz, mgr inż. Aleksandra Nowaka.2
Według różnych źródeł, Polska na tej inwazji Unii Europejskiej na Polskę,
straciła od 600 miliardów USD do 2 bilionów USD! Rozpiętość tych
szacunków wynika z utajnienia przez ekipy najmitów unijnych wielu nie
rejestrowanych strat, a nie tylko oficjalnych składek i spłat długów w
latach 2004-2006. Polska ponosi straty w wysokości około 80 miliardów USD
rocznie3. Gdyby jedną dziesiątą część tych rocznych strat, czyli około