HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

yły obydwa wymienione dokumenty, choć, sądząc z datowania 10 maja 1998
r., pochodzące z tego samego Kongresu RKN. Mogły one do pewnego stopnia
nawzajem się uzupełniać, gdyby były upowszechniane łącznie i na
równoprawnych warunkach. Jednakże praktyczne wyeliminowanie uchwał
programowych Kongresu z pola uwagi struktur RKN i szerokich mas jego
członków powoduje, że sama Deklaracja z jej hasłowością i skrótowością
stawia całą wręcz tożsamość ideowo-programową dzisiejszego RKN pod
wielkim znakiem zapytania.
Ów znak zapytania staje się jeszcze większy, jeśli przyjrzeć się
wspomnianej Uchwale w sprawie dekomunizacji. Należy tu stwierdzić, że
Uchwała ta w wersji Zarządu Głównego jest drastycznie różna od wersji
pierwotnej uchwalonej przez Kongres, tak iż zarówno pod względem
merytorycznym
A. MACIEREWICZ - ULEPSZACZ STATUTU RUCHU KATOLICKO-NARODOWEGO
77
i politycznym, jak i ściśle formalno-faktycznym, są to dwa całkowicie
różne dokumenty.
Czym różnią się oba te teksty i w jakim kierunku biegną, do czego
zmierzają dokonane w pierwotnym tekście prawomocnej uchwały Kongresu
zmiany? Jak już wspomniano, oryginalna „Uchwała w sprawie dekomunizacji"
kwestionując w wielu punktach postkomunistyczny ład prawny, informacyjny
i własnościowy w Polsce, rozumiała termin „dekomunizacja" w ten sposób,
że łączyła oczyszczanie życia publicznego z pozostałości okresu komunizmu
z zasadniczą zmianą struktury własności ukształtowanej w wyniku umowy
„okrągłego stołu". Wychodziła ona przy tym z założenia, iż przy „okrągłym
stole" nastąpił zarówno podział władzy, podział dostępu do społecznych
środków komunikowania się (mass media) a co najistotniejsze - zgoda
uczestników na podział między siebie ogólnospołecznej, należącej do
całego narodu własności. Dlatego uchwała stwierdzała m.in., że
„utrwaleniu nowego stanu własności w Polsce służyła wydatnie polityka
„grubej kreski", tj. polityka nietykalności prawnej komunistycznych
prominentów oraz pozostawienia komunistycznej agentury ulokowanej w
strukturach państwa, w kluczowych instytucjach i przedsiębiorstwach, a
także w organizacjach politycznych i społecznych".
Otóż w brzmieniu Uchwały Kongresu upowszechnianej po 24 maja 1998 r.
przez Zarząd Główny:
1. Ze wspomnianego wyżej zdania usunięto słowa: „nowego stanu własności"
i zastąpiono słowami: „tego stanu". Jest to równoznaczne ze wstępem do
wycofania się przez RKN z zainteresowania kwestią struktury własności w
Polsce sposobu „zagospodarowywania" przez okrągłostołowe elity i ich
reprezentacje polityczne SLD i Unię Wolności ogólnonarodowego majątku;
kwestią odbywającego się na coraz większą skalę zawłaszczania tego
majątku kosztem społeczeństwa z dłuższym uszczerbkiem dla suwerenności
narodu. Co więcej, podważa to w znacznym stopniu sens „Uchwały w sprawie
tworzenia frontu szerokiego porozumienia".
2. Usunięto także z tekstu Uchwały stwierdzenie, iż lustracja uważana
jest za warunek dokonania „Faktycznych, nie zaś jedynie kosmetycznych
reform państwa", z czego mogłoby wynikać, iż jakoby zdaniem Kongresu,
każde reformy, bądź jakiejkolwiek zmiany noszące miano reform, miały być
zbawienne dla Polski, niezależnie od stopnia ich szkodliwości dla
interesu narodu i państwa i traktowane byłyby przez to jako wyznaczniki
polskiej racji stanu. Uczyniono tak pomimo, iż w uchwale w sprawie