HENRYK PAJĄK PROSTO W ŚLEPIA Lublin 2007 ... - W Sercu Polska

W ciągu jego pracy na Wydziale dało się u niego zauważyć szczególnie
ciągle polepszanie metod pracy z ludźmi. Serdeczny stosunek aktywu,
nowatorstwo metod wychowawczych sprawiły to, że pod jego kierownictwem
aktyw wydziałowy ZMP rósł i dojrzewał, jak również to, że jest lubiany i
cieszy się autorytetem na Wydziale...
Czy po takiej rekomendacji można było nie przyjąć do Partii towarzysza
Ryszarda Kapuścińkiego? Byłaby to niepowetowana strata dla Partii!
Najmocniej w agitację i publikację „Apelu" zaangażowała się „Gazeta
Wyborcza". Poprzednio nie przeszkadzało jej to, że „Tel - Awizją"
zawiadowali dwaj kolejni prezesi: Robert Kwiatkowski z SLD, po nim Dworak
z PO. Nie protestowała wejściu do Rady Nadzorczej Tadeusza Kowalskiego,
szlachcica jerozolimskiego protegowanego przez Juliusza Brauna, byłego
posła Unii Demokratycznej i UW.
Wybór nowej Rady stał się jednak szokiem dla Judejczyków. Nie znaleźli
się w niej ani „postkomuniści", czyli sowieciarze drugiego pokolenia
bolszewików polskojęzycznych, ani „liberałowie", czyli „opozycja
demokratyczna" Okrągłego Stołu.
Pierwsze starcie z nową przewodniczącą Elżbietą Kruk nastąpiło po
napastliwym programie w Polsacie i pseudosatyrycznej audycji z udziałem
Kazimiery Szczuki w radio TOK FM - gdzie m.in. naśmiewano się ze
słuchacza, który odważył się bronić katolickich wartości wyznawanych
przez tubylców. Wtedy ruszyły do boju czujna „Gazeta Wyborcza", „Wprost"
i „Rzeczpospolita". Wyraziły one oburzenie na postawę przewodniczącej
Elżbiety Kruk. Dlaczego? Bo ośmieliła się zarzucić im łamanie etyki
dziennikarskiej w radiu, własności Piątej Kolumny o nazwie Agora.
Kazimiera Szczuka kiedyś natrząsała się z ułomnej Madzi Buczek, często
występującej w Radio Maryja. Broniła się potem twierdząc, że nie
wiedziała, iż Madzia jest na zawsze przykuta do wózka inwalidzkiego.
Jeżeli tak, to Szczuka nigdy nie słuchała Radia Maryja, nie oglądała
telewizji Trwam, ale to nie przeszkadzało jej szydzić z tych mediów.
Kolejnym żelbetonem sowieciarzy spod znaku „opozycji demokratycznej" i
„lewicy laickiej", ale zawsze rodem ze szlachty jerozolimskiej, jest Rada
Etyki Mediów. Powołano ją w 1995 roku na wniosek Stowarzyszenia
Dziennikarzy Polskich, które utworzyło tzw. „Konferencję Mediów
Polskich", a ta poroniła tzw. Kartę Etyki Mediów. W Radzie pierwszej
kadencji znaleźli się weterani
AZ DUSZNO OD TROPIKALNYCH
197
„lewicy laickiej" i „opozycji demokratycznej" na czele z osławionym
żydomaso-nem Jerzym Turowiczem, redaktorem naczelnym „Tygodnika
Powszechnego", w czasach Trzeciej Zmiany jawnie już antypolskiego i
antykatolickiego. Obok niego - Judejczyk Michał Radgowski, publicysta
„Polityki", którego potem rząd Mazowieckiego wysłał do Rzymu „w
ambasadory". Trzeci w Radzie to je-rozolimpiczyk Krzysztof Piesiewicz,
adwokat, scenarzysta filmowy. Następny autorytet etyczny to prof. Tomasz
Goban-Klas, wiceminister edukacji i członek Krajowej Rady Radiofonii i
Telewizji z nadania SLD. Oskarżony o kłamstwo lustracyjne podał się do
dymisji. Pomimo fetoru unoszącego się nad nim, nadal pchał się do koryta
ufny w solidarność „S", czyli Sanhedrynu. Miłośnikom nieskazitelnej etyki
dziennikarskiej nie przeszkadzało ponowne Goban — Klasa powołanie do Rady
Etyki Mediów drugiej jej kadencji.
Nie mogło zabraknąć w Radzie Józefy Hennelowej, po śmierci Turowicza
naczelnej „Tygodnika Powszechnego". Zasiadł w Radzie redaktor naczelny