S. AURELII AUGUSTINI CONFESSIONES - World eBook Library

CONFESSIONUM LIBER VI. 101
cogitari utmm lioc mulierculae sinerent, quas et alii nostrum
jam habebant, et nos habere volebamus, totum illud placitum
quod bene formabamus*, dissiluit in manibus, atque confractum
et abjectum est. Inde ad suspiria et gemitus*, et
gressus ad sequendas latas et tritas vias saeculi, quoniam Mat. 7,
muha) cogitationes erant in corde nostro ; consilium autem '
tuum manet in ceternum. Ex quo consilio deridebas nostra, u.
et tua prieparabas, nobis daturus escam in opportunitate^ et Ps. 144,
aperturus manum atque impleturus animas nostras hene-
dictione.
25. Interea mea peccata multiplicabantur, et avulsa * a latere x v.
meo tanquam impedimento conjugii, cum qua cubare sohtus J"g "J^""^
eram, cor ubi adhserebat, concisum et ^iilneratum mihi erat, dentis
et trahebat sanguinem. Et illa in Africam redierat, vovens^j^^"'
tibi aUum se virum nescituram, reUcto apud me naturaU ex
iUa fiUo meo. At ego infeUx nec feminae imitator, dilationis
impatiens, tanquam post biennium acceptums eam quam
petebam, quia non amator conjugii sed UbicUnis servus eram ;
procuravi aUam, non utique conjugem : quo tanquam susten-
taretur et perduceretur vel integer vel auctior morbus animae
mea3, sateUitio perdurantis consuetudinis, in regnum uxorium.
Nec sanabatur vidnus illud meum quod prioris praecisione
factum fuerat ; sed post fervorem doloremque acerrimum
putrescebat, et quasi frigidius, sed desperatius dolebat".
alia suc-
26. Tibi laus, tibi gloria, fons misericordiarum. Ego XVI.
fiebam miserior, et tu propinquior. Aderat jam jamque ^J?''^^^ .,
dextera tua ereptura* me de cceno, et ablutura me ; et igno-metum
rabam. Nec me revocabat a profmidiore voluptatum caraa- °^°^ ^jg,
Uum gurgite,'nisi metus mortis et futuri judicii tui, qui perposuit.
vaiias quidem opiniones, nunquam tamen recessit de pectore
meo. Et disputabam cum amicis meis Alypio et Nebridio de
finibus bonorum et malorum, Epicumm acceptumm fuisse
palmam in animo meo, nisi ego credidissem post mortem
restare animae vitam, et tractus meritomm, quod Epicums
** Dolor, quod praecipue malum non- Sunt autem mala sine dolore pejora :
nulli arbitrantur, sive in anirao sive in pejus est enim gaudere de iniquitate,
corpore sit, nec ipse potest esse nisi in quam dolere de corruptione.—Item in
naturis bonis. Hoc enim ipsum quod corpore melius est vulnus cum dolore,
resistit ut doleat, quodam modo recusat quani putredo sine dolore, quae specialiter
non esse quod erat, quia bonum aliquod corruptio dicitur. Aug. de Nat. Boni c.
erat ; sed cum ad melius cogitur, utilis Manich. c. 20.
dolor est; cum ad deteriu», inutilis.
—