S. AURELII AUGUSTINI CONFESSIONES - World eBook Library

CONFESSIONUM LIBER VIII. 143
iniquitatvm nostrarum antiquarum. Sentiebam enim eis me
teneri: jactabam voces miserabiles. Quamdiu? quamdiu,
Cras et cras ? Quarc non modo ? quare non hac hora finis
turpitudinis meae ?
29. Dicebam haec, et flebam amarissima contritione cordis
mei. Et ecce audio vocem de vicina domo cum cantu dicentis
et crebro repetentis, quasi pueri an puellae, nescio : " ToUe,
lege ; tolle, lege." Statimque mutato vultu, intentissimus
cogitare ccepi utrumnam solerent pueri in aliquo genere
hidendi cantitare tale aliquid ; nec occurrebat omnino audi-
visse me uspiam. Repressoque impetu lacrymarum, surrexi,
nihil ahud interpretans, nisi* divinitus mihi juberi ut aperirem
codicem, et legerem quod primum caput invenissem. Audie-
ram enim de Antonio quod ex* evangeHca lectione®, cui forte
supervenerat, admonitus fuerit, tanquam sibi diceretur quod
legebatur, Vade, vende omnia qu(B habesy et da pauperihus ; Mat. 19,
et hahehis thesaurum in ccelis : et veni^ sequere me ; et taU^^'
oraculo confestim ad te esse conversum. Itaque concitus
redii in eum locum ubi sedebat Alypius : ibi enim posueram
codicem ApostoH, cum inde smTexeram. Arripui, apemi, et
legi in silentio capitulum, quo primum conjecti sunt oculi
mei : Non
in comessationihus et ehrietatihus. ?io?i in cuhilihus Rom.
13 13
etimpudlcitiis,noti in contentione et (Bmulatione : sedinduite \^\
Dominum Jesum Christum, et carnis providentiam ne feceritis
in concupiscentiis^. Nec ultra volui legere ; nec opus erat.
Statim quippe cum fine hujusce sententia? quasi hice securi-
tatis infusa cordi meo, omnes dubitationis tenebrae diffu-
gerunt.
30. Tum interjecto aut digito aut nescio quo alio signo,
codicem clausi, et tranquillo jam vultu indicavi Alypio. At
ille quid in se ageretur, quod ego nesciebam, sic indicavit.
Petit videre quid legissem : ostendi ; et attendit etiam ultra
quam ego legeram, et ignorabam quid sequeretur. Seque-
batur vero : Injirmum autem injide recipite*. Quod ille ad Ib. 14,
« Antonius, quando huic monito ob- tatem salutis corporalis valent. Si autem
temperavit, decimum octavum, vel, ut ad superfluas delectationes, atque luxumaximum,
vicesimum agebat annum. lias, ut quisque in his gaudeat quae carne
Vid. Athanas. Vit S. Antonii, $. 2, 3. cupit, recte reprehenditur, quia provif
Quod cum ait Apostolus, ostendlt dentiam carnis in concupiscentiis facit.
non esse culpandam carnisprovidentiam, Aug. in exp. quarurad. prop. ex Ep. ad
quando ea providentur quae ad necessi- Rom. c. 77.