S. AURELII AUGUSTINI CONFESSIONES - World eBook Library

118 S. AUGUSTINI EPISCOPI
XV. 21. Et respexi alia, et vidi tibi debere quia sunt, et in te
do"v^t cuncta finita : sed aliter, non quasi in loco, sed quia tu es
tas et omnitenens manu veritate : et omnia vera sunt, inquantum
talsitas . . .
,
in crea- sunt ; nec quidquam est lalsitas, nisi cum putatur esse quod
tuns.
jjQQ gg^ ^^ yj(jj qm3i non solum locis sua quajque suis con-
veniunt, sed etiam temporibus : et quia tu, qui solus aetemus
es, non post innumerabilia spatia temporum ccepisti operari ;
quia omnia spatia temporum, et quae praeterierunt et quae
prgeteribunt, nec abirent nec venirent, nisi te operante et
manente *.
XVI. 22. Et sensi expertus non esse niirum, quod palato non
bona, sano poena est panis, qui sano suavis est ; et oculis aegris
^'^!^^ odiosa lux, quae puris amabilis. Et justitia tua displicet
dam non iuiquis ; nedum vipera et vermiculus, quse bona creasti, apta
^P^^' inferioribus creaturse tuse partibus : quibus et ipsi iniqui apti
Eccli.
sunt, quanto dissimiliores sunt tibi ; apti autem superioribus,
quanto similiores fiunt tibi. Et quaesivi quid esset iniquitas,
et non inveni substantiam : sed a summa substantia, te Deo,
detorta3 in infima * voluntatis perversitatem, projlcienUs intima
' ^^' sua\ et tumescentis foras.
XVII. 23. Et mirabar quod jam te amabam, non pro te phan-
^"^^^j" tasma. Et non instabam* frui Deo meo, sed rapiebar ad te
a cog- decore tuo, moxque diripiebar abs te pondere meo, et ruebam
^lyl^^
in ista cum gemitu: et pondus hoc,consuetudo carnalis. Sed
norum. mecum erat memoria tui, neque ullo modo dubitabam esse
Sap. 9, cui cohsererem, sed nondum me esse qui cohaererem: qiioniam
corpus quod corrumpitur, aggravat animam ; et deprimit
terrena inhahitatio sensum miilta cogitantem. Eramque cer-
Rom. 1, tissimus quod invlsihilia tua, a constitutione mundi, per ea
qu(B facta sunt, intellecta conspiciuntur ; sempiterna quoque
virtus et divinitas tua. Queerens enim unde approbarem
pulchritudinem corporum, sive ccelestium, sive terrestrium;
et quid mihi pra;sto esset integre de mutabiUbus judicanti, et
dicenti, Hoc ita esse debet, illud non ita : hoc ergo quaerens
unde judicarem, cum ita judicarem, inveneram incommutabilem
et veram veritatis aeternitatem, supra mentem meam
commutabilem. Atque ita gradatim a corporibus ad sentien-
* Vid. inf. 1. xi. c. 13 et 20. id est, longe a se facere Deum, non loco-
^ Superbia intumescere, hoc illi est in
extima progredi ;— progredi autem in extima,quid
est aliud quam intima projicere.
rum spatio, sed mentis affectu ?
1. vi. de Musica, c. 13.
Aug".
^