S. AURELII AUGUSTINI CONFESSIONES - World eBook Library

CONFESSIONUM LIBER VIII. 189
sibi, et resistitur^. Imperat animus ut moveatur manus,
et tanta est facilitas ut vix a servitio discematur imperium :
et animus animus est, manus autem corpus est. Imperat
animus ut velit animus, nec alter est, nec facit tamen. Unde
hoc monstmm .? et quare istud ? Imperat, inquam, ut velit,
qui non imperaret nisi vellet, et non fit quod imperat. Sed
non ex toto vult ; non ergo ex toto imperat. Nam intantum
imperat, inquantum vult, et intantum non fit quod impe-
rat, inquantum non vult. Quoniam voluntas imperat ut sit
voluntas, nec alia sed ipsa. Non itaque plena* imperat,
ideo non est quod imperat. Nam si plena esset, nec im-
peraret ut esset, quia jam esset. Non igitur monstmm partim
velle, partim noUe, sed aegritudo animi est, quia nou totus
assurgit, veritate sublevatus, consuetudine praegravatus. Et
ideo simt duae voluntates, quia una earum tota non est, et hoc
adest alteri quod deest alteri.
2*2. Pereant afacle tiia, Deus, sicuti pereunt vaniloqtii et X.
mentis seductores, qui cum duas vokmtates in deliberandOgyg^j^j^^
animadverterint, duas naturas duai'um mentium esse asse-nJch»os
verant, unam bonam, alteram malam. Ipsi vere* mali sunt,3uabus
cum ista mala sentiunt, et iidem ipsi boni emnt si vera sense- contra-
... . T • riis vo-
A 1
nnt, vensque consensemit, ut dicat eis Apostoms tuus : luntati-
Fuistis aliquando tenebroi; nunc autem lux in Domino. IUibusduas
contraenim
dum volunt esse lux, non in Domino, sed in seipsis, rias na-
putando anima) natm-am hoc esse quod Deus est% ita facti 5g[,gJanV.
sunt densiores tenebrae ; quoniam longius a te recesseruntP^-QTy^'
hoiTenda arrogantia, a te vero lumine illuminante mnnem lo.*
hominem venientem in hunc mundum. Attendite quid dica-^P^^-^»
tis, et embescite, et accedite ad eum et illuminamini, ^^Joh. i,
vultus vestri non eruhescent. Ego cum deliberabam ut iam?; ^,,
T-v • TA
*^ Ps. 33,
servirem Dommo Deo meo, sicut diu disposueram, ego eram 6.
qui volebam, ego qui nolebam ; ego, ego eram. Nec plene
volebam, nec plene nolebam. Ideo mecum contendebam, et
dissipabar a meipso. Et ipsa dissipatio me invito quidem fie-
bat, nec tamen ostendebat naturam mentis alienae, sed pcenam
meae **'. Et ideo non jam ego operahar illam, sed quod hahita- Rom. 7,
b Hkc est enim poena inobedienti c. Advers. Leg. et propt. 1. i. c. 14.
homini reddita in semetipso, ut ei vicis- ^ Vid. sup. ad 1. iv. $. 26. p. 59.
sira non obediatur nec a semeiipso. Aug.