S. AURELII AUGUSTINI CONFESSIONES - World eBook Library

CONFESSIONUM LIBER IX. 161
staremus incuiiibentes ad quamdam fenestram, unde hortus
intra domum qua3 nos habebat prospectabatur, illic apud
Ostia Tiberina, ubi remoti a turbis post longi itineris laborem
instaurabamus nos navigationi :
colloquebamur ergo soli valde
dulciter ; et jyroiterita obliviscentes, in ea qu(B ante sunt ex- Phil. 3,
tenti, quajrebamus inter nos apud praesentem Veritatem, quod *
tu es, qualis futura esset vita aetema sanctorum, quam neciCoT.2,
oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit-
Sed inhiabamus ore cordis in supema fluenta fontis im,fontisV&. 35,
vitcB qui est apud te; ut inde pro captu nostro aspersi, quoquo *
modo rem tantam cogitaremus.
24. Cumque ad eum finem sermo perduceretiu*, ut camalium
sensuum delectatio quantalibet, in quantalibet luce corporea,
prac illius vita3 jucunditate, non comparatione, sed ne com-
memoratione quidem digna videretur; erigentes nos ardentiore
affectu in idipsum "", perambulavimus gradatim cuncta corpo-
raha, et ipsum ccelum, unde sol et luna et stellae lucent super
terram. Et adhuc ascendebamus interius cogitando, et lo-
quendo *, et mirando opera tua ; et venimus in mentes nos-
tras, et transcendimus" eas, ut attingeremus regionem uber-
tatis indeficientis, ubi pascis Israel in aetemum veritatis Ps. 79,
pabulo, et ubi vita sapientia est, per quam fiunt omnia ista, et^*
quae fuemnt, et quae futura sunt ; et ipsa non fit, sed sic est
ut fuit, et sic erit semper ; quin potius fuisse, et futumm esse
non est in ea, sed esse solum, quoniam aetema est: nam fuisse
et futurum esse, non est a^temum. Et dum loquimur et inhiamus
illi, attigimus eam modice toto ictu cordis ; et suspiravimus*
et relinquimus ibi xeXi^diidu^ primitias 5pmYw«°, etremea- Rom. 8,
vimus ad strepitum oris nostri, ubi verbum et incipitur et^^'
finitur. Et quid simile Verbo tuo Domino nostro, m s^-Sap. 7,
^^'
permanenti sine vetustate, atque innovanti crninia f
25. Dicebamus ergo : Si cui sileat tumultus camis, sileant
phantasise terrae et aquamm et aeris, sileant et poli, et ipsa
sibi anima sileat, et ti*anseat se non se cogitando, sileant
"• 1. e. in id quod summe est. Alludlt spuimus, improbamus, non hoc esse quod
ad illud Propheta?, Ps. 4, 5. " In pace, quaerimus novimus.quamvisiilud nondum
in Idipsum dormiam et requiescara." quale sit, noveriraus. Aue. Eo. 130.
[Dub.] Vid. sup. $. 11. §.27.
" Quod enim sicuti est cogitare non « i. e. ipsi adhsesimus qua parte per
possumus, ulique nescimus; sed quid- priraitias Spiritus innovati jam eramus.
quid cogitanti occurrerit, abjicimus, re- Vid.inf.l.xii.c. 16.et 1. xiii.c. 13. [Dub.]
M