S. AURELII AUGUSTINI CONFESSIONES - World eBook Library

52 S. AUGUSTINI EPISCOPI
VII. 12. O dementiam nescientem diligere homincs humaniter
entfa * ^ stultum homincm immoderate humana patientem, quod ego
doloris
mutat
tunc cram !
.
Itaque aestuabam, suspirabam, flebam, turbabar
-^
... . • -n ^ 1
»
locum. nec requies erat, nec consihum. Portabam enim conscissam
et cruentam animam meam, impatientem a me portari ; et ubi
eam ponerem non inveniebam. Non in amoenis nemoribus,
non in ludis atque cantibus, nec in suave olentibus locis, nec
in conviviis apparatis, neque in voluptate cubihs et lecti, non
denique in hbris atque carminibus acquiescebat. Hon'ebant
omnia, et ipsa lux ; et quidquid non erat quod iUe erat,
improbum et odiosum erat, praeter gemitum et lacrymas.
Nam in eis sohs ahquantula requies. Ubi autem inde auferebatur
anima mea, onerabat me grandis sarcina miseriae. Ad
te*, Domine, levanda erat et curanda, sciebam; sed nec vole-
bam, nec valebam, eo magis quia non mihi eras ahquid sohdum
et finnum, cum de te cogitabam. Non enim tu eras, sed
vanum phantasma**, et error meus erat Deus meus. Si conabar
eam ibi ponere ut requiesceret, per inane labebatur, et iterum
ruebat super me ; et ego mihi remanseram infehx locus, ubi
nec esse possem, nec inde recedere. Quo enim cor meum
fugeret a corde meo ? quo a me ipso fugerem .? quo
; !
me non
sequerer ^ Et tamen fugi de patria. Minus enim eum quse-
rebant oculi mei, ubi videre non solebant ; atque a Thagas-
tensi oppido veni Carthaginem.
VIII. 13. Non vacant tempora, nec otiose volvuntur; per sensus
rempus
jjQgtj-Qg
et amifaciunt
in animo mira opera. ^ Ecce veniebant et
corum praeteribant de die in diem, et veniendo et praetereundo inse-
qui °'(jo.
i'ebant mihi species alias et ahas memorias, et paulatim
lori me- resarciebant me pristinis generibus delectationum, quibus ce-
fors.
debat dolor meus ihe ;
sed succedebant non quidem dolores
ahi, causae tamen aliomm dolorum^. Nam unde me facilhme
et in intima dolor ihe penetraverat, nisi qmni fiidera?7i in are-
Job 16, ^fi^ animam meam, diligendo moritmiim ac si non moritumm
} Maxime quippe me reparabant atque recreabant aliomm
amicorum solatia, cum quibus amabam quod pro te
amabam: et hoc erat ingens fabula et longum mendacium,
cujus adulterina confricatione cormmpebatur mens nostra
pmriens in amibus. Sed illa mihi fabula non moriebatur,
si quis amicomm meomm moreretiu-. Alia erant quae in eis
o Vid. sup. $. 9. P Sup. L. i. c. 1. inf. c. 10 et 12. §. 18. et vi. 16.