! DOLGOZAT_lemezre - ELTE BTK disszertációk

2.11 Quot accidunt nomini? Quinque. Quae? Species, genus, numerus, figura, casus. 10 II 57, 8
2.12 Quot sunt species nominum? Duae. Quae? Primitiva, ut ‛mons’, derivativa ut ‛montanus’.
II 57, 9–11.
2.13 In quot dividitur nomen? In duo. In quae? In substantivum et adiectivum. Substantivum
est, quod substantiam significat propriam vel communem, vel cui praeponitur unum articulare
tantum vel duo ad plus, ut ‛hic’ et ‛haec homo’. 11 Cf. II 58, 19–24.
2.14 In quot dividitur nomen substantivum? In duo. In quae? In proprium et appellativum.
Proprium nomen est illud, quod uni soli convenit, ut ‛Andreas’. Appellativum est, quod est
commune multorum, ut ‛homo’, ‛leo’. 12 II 58, 14–18; 58, 25–26.
2.15 Adiectivum est, quod propriis vel appellativis adiicitur, et significat laudem vel
vituperium vel medium vel accidens uniuscuiusque. 13 II 60, 6–7.
DE NOMINIS SPECIE 14
2.16 Quot sunt species tam primitivorum quam derivativorum nominum communes? Viginti
quinque. Corporale, incorporale, homonymum, synonymum, proprium, appellativum,
substantivum, adiectivum, ad aliquid dictum, quasi ad aliquid dictum, gentile, patrium,
interrogativum, infinitum, relativum vel demonstrativum vel similitudinis, collectivum,
dividuum, factitium, generale, speciale, ordinale, absolutum, temporale, locale, numerale.
Harum omnium quatuor primae communes cum propriis inveniuntur. 15 II 59, 9–60, 5.
2.17 Corporale est, quod significat corpus, ut ‛homo’, corporale proprium, ut ‛Terentius’. II
59, 9–12.
2.18 Incorporale dicitur, quod non significat corpus, ut ‛virtus’. II 59, 12–13.
2.19 Homonyma sunt, quae voce, non significatione conveniunt, ut ‛nepos’ filius filii et nepos
luxuriosus. II 59, 13–16.
2.20 Synonyma sunt, quae non voce, sed significatione conveniunt, ut ‛ensis’, ‛gladius’,
‛mucro’, ‛spatha’, in propriis, ut ‛P.’, ‛Cornelius’, ‛Scipio’, ‛Africanus’. 16 II 59, 17–19.
2.21 Ad aliquid dictum est, quod sine intellectu illius, ad quod dicitur, proferri non potest, ut
‛filius’, ‛pater’.* 17 II 60, 19–20.
2.22 Quasi ad aliquid dictum est, quod quamvis habeat aliquod contrarium et quasi semper
adherens, tamen neque ipso nomine significat etiam illud, nec secum interimit, ut ‛nox’, ‛dies’,
‛mors’, ‛vita’.* 18 II 60, 23–26.
2.23 Gentile est, quod gentem significat, ut ’Graecus’, ’Latinus’.* 19 II 61, 3
2.24 Patrium est, quod sumitur a patria, ut ’Romanus’. II 61, 4
2.25 Interrogativum est, quod cum interrogatione profertur, ut ‛quis’,* ‛qualis’, ‛quantus’,
‛quot’, cum suos servant accentus. 20 II 61, 5–6.
10
figura et casus B
11
In quae? B om.
12
In quae? B om. ║ In proprium AR Proprium B ║ convenit uni soli B
13
vituperium A vituperationem BR
14
Tit. De nominis specie A
15
tam derivativorum quam primitivorum B ║ ad aliquod dictum R ║ fictitium B facticium AR ║ ordinale,
absolutum, temporale AR ordinale, numerale, absolutum B
16
coveniunt R ║ gladius AR cladius B
17
* πρς τ χοντα, relative opposita dialecticis. A comm.
18
* ς πρς τ χοντα apud Theodorum. Prisci. igitur Graece magis, quam Latine dixit. A comm.
19 * Ex gente vel natione. Lynacer A comm.
111