! DOLGOZAT_lemezre - ELTE BTK disszertációk

TEMPORA 9
11.8 Tempora habent coniuncta praesentis et praeteriti imperfecti, praeteriti perfecti et
plusquamperfecti tam participia, quam infinita verba ad similitudinem optativorum. 10 II 557,
2–4.
11.9 ‛Legens’ cuius temporis? Praesentis et praeteriti imperfecti. Quare? Quia omne
participium in ans vel in ens praesentis et praeteriti imperfecti temporis est. Cf. 556, 1–6.
11.10 ‛Amatus’ cuius temporis? Praeteriti perfecti et plusquamperfecti. Quare? Quia omne
participium in us vel in a vel in um d vel r non antecedente praeteriti perfecti et
plusquamperfecti temporis est. Cf. 556, 1–6.
DERIVATIO 11
11.11 Omne participium in ns desinens a prima persona praeteriti imperfecti indicativi modi
extrema syllaba mutata in ns, ut ‛amans’ et ‛docens’, ‛inveniens’, praeter in eo desinentia
quartae coniugationis, a quibus ad perfectorum regulam nascuntur participia, ut ‛iens’,
‛quiens’, ‛audiens’, quae etiam anomale declinantur, ‛euntis’, ‛queuntis’. 12 II 557, 13–25.
11.12 Omne participium in rus formatur ab extremo supino addita rus. II 557, 25–558, 2
11.13 Omne participium in dus formatur a genitivo sui praesentis participii tis syllaba mutata
in dus. II 558, 2–6.
11.14 Participium vero praeteriti temporis formatur ab extremo supino correpta u et addita s. II
558, 7–8.
11.15 Verba duplicantia supinum participia etiam, quae ab eo formantur, solent duplicare. II
569, 27
11.16 A verbo activo duo descendunt participia: in ns et in rus, nisi careant supino. 13 II 564,
27–28.
11.17 A verbo passivo duo descendunt participia: unum praeteriti et aliud futuri temporis in
dus. II 565, 4
11.18 A verbo communi quatuor descendunt participia. In activa significatione duo, in ns et in
rus, ut ‛criminans’ et ‛criminaturus’. In passiva unum in dus, ut ‛criminandus’. In communi
unum praeteriti perfecti et plusquamperfecti temporis, ut ‛criminatus’. 14 II 566, 28–567, 9
11.19 A verbo deponenti tria descendunt participia: unum in ns, alterum in rus terminatum, et
unum in us praeteriti perfecti et plusquamperfecti temporis. II 567, 10–12.
11.20 A verbo neutro, sicut ab activo, duo descendunt participia, nisi sit transitivum. Nam a
transitivo duo in activa, et duo in passiva descendunt participia, ut ‛arans’, ‛araturus’, ‛aratus’
et ‛arandus’. Sunt tamen aliqua neutra, quae in usu tria habent participia, et sunt haec:
‛caenans’, ‛caenatus’ et ‛caenaturus’, ‛prandens’, ‛pransus’ et ‛pransurus’, ‛placens’, ‛placitus’
et ‛placiturus’, ‛nubens’, ‛nupta’ et ‛nuptura’, ‛assuescens’, ‛assuetus’ et ‛assueturus’,
9
Tit. Tempora A
10
coniucta R
11
Tit. Derivatio A
12
in ens desinens B ║ a prima persona AR formatur a prima persona B ║ extrema syllaba, id est bam, mutata in
ns B
13
in ens A in ns BR
14
A verbo comuni R ║ Et in comuni B In communi A In comuni R
181