! DOLGOZAT_lemezre - ELTE BTK disszertációk

‛quid’, quorum genitivi ‛unius’, ‛solius’, ‛totius’, ‛alius’, ‛ullius’, ‛utrius’, et producunt, et
corripiunt paenultimam, ‛alterius’ semper corripit. (2) Cum igitur iuniores frequentius
supradicta nomina secundum in ius terminantium pronominum formam declinaverint, in uno
ex ipsis magis sequuntur nominum declinationem, ‛neuter, neutri, neutro’ apud vetustissimos.
‛Quis’ communis generis invenitur. PLAUTUS in Aulularia: Dic mihi, si audes, quis ea est,
quam vis ducere uxorem? (3) TERENTIUS in Eunucho: hunc oculis // Nostrarum quisquam non
vidit, Phaedria. Et obliquos casus non solum secundum secundam, sed etiam secundum
tertiam declinationem declinabant, unde nunc accusativus masculini in em desinit, dicimus
enim ‛quem’, ‛quam’, ‛quod’ vel ‛quid’. Similiter ablativus in i trium generum secundum
tertiam est, dicimus enim ‛a quo’ vel ‛a qui’, ‛a qua’ vel ‛a qui’, ‛a quo’ vel ‛a qui’. (4) Et
nominativus et accusativus plurales in es communis duum generum, ut ‛qui’, ‛quae’ vel ‛ques’,
‛quos’, ‛quas’ vel ‛ques’, ‛quae’. Dativus vero vel ablativus tam per is, quam per bus, ‛quis’
vel ‛quibus’. (5) Ad hoc sciendum, quod ‛qui’, quando pro interrogativo ponitur vel infinito, id
est, pro ‛quis’, circumflectitur, quando vero pro relativo, per se acuitur, in lectione gravatur, et
id per omnes casus. Antiqui quoque ‛alis’ per ‛alius’ nominativo protulerunt. Genitivus
producit ‛alius’ semper, et est in raro usu, ‛alii’ vero genitivus, quod est mirum, etiam in
feminino a quibusdam prolatum est. CAECILIUS: Antequam barbara perierat, alii rei causa in
Aphricam missus est. 8 III 7, 5–8, 4; 8, 17–9, 25 – PLAUT. Aulul. 2, 1, 48; TER. Eun. 4, 4, 10
sq.; L. CAELII ANTIPATRI ann. lib., cf. III 8, 19–20.
13.10 Dativus tam singularis, quam pluralis in hoc modo una syllaba exceditur a genitivo
singulari, unde ‛huic’, ‛cui’, ‛ei’ monosyllaba sunt accipienda. ‛Ei’ tamen differentiae causa,
ne interiectio putetur, plerumque bisyllabum invenitur. Similiter in nominativo et dativo
pluralibus, ut ‛ei’ vel ‛ii’, ‛eis’ vel ‛iis’, ‛huic’ et ‛cui’ rarissime inveniuntur. STATIUS in
primo: Laetus huic dono videas dare iura nepotes. TERENTIANUS de literis: Verum ut cuique
est proximitas locis oriri. Est enim Sotaticum ex duobus Ionicis a maiore et tribus trochaeis. 9
III 9, 26–11, 1 – STAT. Silv. 1, 1, 107; TERENTIANUS MAURUS = KEIL VI, 330 v. 183
13.11 ‛Hibus’ etiam pro ‛his’ antiqui protulerunt. PLAUTUS in Curculione: Eodem Hercule vos
paro et pono, pares parissimi estis hibus. 10 III 10, 15–17. – PLAUT. Curc. 4, 2, 20
III
13.12 Tertius modus pronominis vel tertius modus declinationis pronominum est, qui per
omnia sequitur mobilium declinationem, et declinantur hoc modo pronomina quinque: ‛meus
mea meum’, ‛tuus tua um’, ‛suus sua suum’, ‛noster nostra nostrum’, ‛vester vestra vestrum’,
et habent vocativum, quae possunt transire in secundam personam, ‛noster et meus’, quod cum
deberet facere ‛o mee’, duas e breves in i longam convertit. 11 III 11, 2–6.
IV
8
(1) altera, utra BR utra, altera, quae A ║ ullum, utrum, alterum A ullum, alterum, utrum B alterum, ullum,
utrum R ║ totius, solius A solius, totius BR ║ (2) nomina supradicta R ║ declinaverint A declinaverunt BR ║
(3) hunc AR nunc B ║ in em AR in m B ║ (5) qui pro interrogativo B ║ Celius B ║ in Aphricam missus est B
om.
9
excederunt B ║ ii AR hii B ║ vel iis AR ve iis B ║ date tuta B dare iura AR ║ cuique AB cumque R ║ oriri
ABR ║ Sotaticum ABR
10
Hibus AR In bus B ║ Gurgulione B ║ hibus AR ibus B
11
declinationem mobilium B ║ habent B om. ║ in longam B
191