! DOLGOZAT_lemezre - ELTE BTK disszertációk

‛latro’, a leniendo ‛leno’, a palpando ‛palpo’, ab epulando ‛epulo’, a comedendo ‛comedo’. 7 II
121, 15–18.
4.9 ‛Oratio’ unde derivatur? A genitivo ‛orati’. Quare? Quia in io desinentia feminina
derivativa a genitivis praeteriti temporis participiorum plerumque fiunt correpta i et assumpta
o, ut ‛accusatio’, ‛lectio’, ‛doctio’, ‛nexio’, ‛internecio’ tamen sonoritatis causa abiecta c
dicitur.* 8 II 121, 22–122, 3
4.10 ‛Caligo’, li quanta est? Longa. Quare? Quia in go desinentia feminina, sive primitiva sint,
sive derivativa, sive composita, paenultimam producunt vel natura, vel positione, ut ‛virago’,
‛Carthago’, ‛farrago’, ‛rubigo’, ‛aerugo’, ‛uligo’, ‛compago’, ‛margo, ‛virgo’; ‛ligo’ corripitur,
quoniam masculinum est. 9 II 122, 4–9.
4.11 ‛Dulcedo’ unde derivatur? A genitivo ‛dulcis’. Quare? Quia in do desinentia derivativa e
vel i antecedente, si denominativa sunt, genitivi sui, si verbalia, secundae personae verbi
terminatione in e vel in i longam mutata et assumpta do fiunt, ut ‛accedo’, ‛intercapedo’,
‛torpedo’, ‛cupido’. Excipitur ‛formido’, quod primitivo facit simile nomen verbale. 10 II 122,
10–24.
4.12 ‛Magnitudo’ unde derivatur? A genitivo ‛magni’. Quare? Quia in do desinentia tu longa
antecedente, si denominativa sunt, in genitivo vel dativo assumpta tudo; sin participalia,
abiecta s assumunt do, antepaenultima ubique correpta, ut ‛amplitudo’, ‛longitudo’,
‛magnitudo’, ‛solitudo’, ‛suavitudo’, ‛habitudo’; a ‛testa’ quoque vel a ‛testu testudo’. II 122,
10–123, 7.
4.13 ‛Tribunal’, bu quanta est? Longa. Quare? Quia in al desinentia tantam habent
paenultimam, quanta est paenultima primitivorum, ut ‛cervical’, ‛lupercal’, ‛animal’, ‛torus
toral’.* 11 II 123, 12–16.
4.14 ‛Pugil’ unde derivatur? A nominativo ‛pugillus’. Quare? Quia in ul vel in il desinentia
abiectione terminationis nominum vel verborum fiunt, ut ‛consul’, ‛exul’, ‛vigil’; ‛pugil’
tamen extremae syllabae abiectione factum est. 12 II 123, 17–20.
4.15 In am unum invenitur, ‛nequam’ a ‛nequeo’ vel a ‛nequis’. II 123, 21–22.
4.16 ‛Cunabulum’, na quanta est? Longa. Et bu? Brevis. Quare? Quia in bulum desinentia
paenultimam semper corripiunt, antepaenultimam vero, si habent a, producunt, si autem i,
corripiunt, ut ‛vestibulum’, ‛turibulum’, ‛prostibulum’, ‛conciliabulum’. Excipitur ‛stabulum’,
nam ‛stabulo’ quoque corripit a ante b. Nam omnia, quae a ‛sto stas’ sunt, corripiunt a praeter
‛stamen’ et ‛staturus statura staturum’. II 124, 9–125, 2.
4.17 ‛Diverticulum’ unde derivatur? A ‛diverto divertis’. Quare? Quia in culum desinentia
verbalia ultima litera secundae personae abiecta et assumpta culum fiunt, ut ‛verris
verriculum’, ‛pereo periculum’, ‛fero fers ferculum’, ‛specio specis’, quod non est in usu,
‛speculum’ per ‛syncopam’ facit pro ‛speciculum’. 13 II 125, 5–11.
7
latro AB lateo R ║ * Plin. lib. 18. ca. 3. a serendo cicere. Plut. a familiae autore, quod leguminis aliquid in
extremitate nasi habuerit, quod Latinis cicer, Graecis ρέβινθος dicitur. ** Meminit Pli. lib. 7. ca. 31. Plut. in
Catone ‛Ρωµαοι γρ τν µπειρον κάτωνα νοµάζουσιν. Argumento est Enn.: Egregie cordatus homo catus Aelius
Sextus. *** Commentator Prisc. de pisce quodam intelligit: Sed Capitones classicos scriptores legentibus satis
cogniti sunt. **** Plin. li. 11. ca. 37. a labris Labeones dictos asserit. A comm.
8
* Grammaticorum consensus ab ultimo supino format u in io mutato. A comm.
9
quanta est? A quanta? BR
10
cupido AR cupido libedo B
11
* Pannus, qui super lectum ponitur, vel cortina, ut exponit Commentator Prisciani. A comm.
12
vel in il desinentia AR et in il desinentia B
13 perio periculum B ║ specilium R
124