! DOLGOZAT_lemezre - ELTE BTK disszertációk

14.73 ‛Super’ idem significat, quod ‛supra’, contrariam significationem habet ‛subter’, ut
gemina super arbore sidunt. Et Ferre iuvat subter densa testudine casus. 50 54, 25–55, 10. –
VERG. Aen. 6, 203; VERG. Aen. 9, 514
14.74 (1) ‛Super’ praeterea ponitur loco ‛de’, et soli ablativo iungitur, ut Multa super Priamo
rogitans super Hectore multa. Invenitur etiam in compositione, ut ‛supersedeo’. (2) ‛Super’ et
‛supra’ a ‛supera’, quo utebantur antiqui, illud per abscisionem, hoc per concisionem facta
sunt, a ‛super’ derivatur ‛superbus’, ‛superus’, ‛supremus’. 51 55, 14-56, 3. – VERG. Aen. 1, 750
INSEPARABILES 52
14.75 Quaedam praepositiones tantum apponuntur, quaedam apponuntur et componuntur, de
quibus supra sex ‛di’, ‛dis’, ‛re’, ‛se’, ‛an’, ‛con’ solum in compositione inveniuntur, quae
quamvis vere partes orationis non sunt, neque enim separatae in oratione poni possunt, tamen
quia in compositione semper praeponuntur, et habent vim ac significationem praepositionum,
inter praepositiones numerantur. 56, 4-15
14.76 (1) ‛Di’ et ‛dis’ eandem significationem habent, id est separativam, et ‛dis’ quidem
componitur incipientibus a c, p, s, t, i loco consonantis et f, sed tunc s in f convertitur, ut
‛discumbo’, ‛displiceo’, ‛differo’.* (2) Aliis omnibus consonantibus praeponitur ‛di’, ut
‛dimitto’, ‛diruo’, quae praepositiones ambae producuntur exceptis ‛dirimo’ et ‛disertus’, ut
Cede deo, dixitque et proelia voce diremit. Et LUCANUS: Qui medius castris tutam dirimebat
Ilerdam. IUVENALIS: Didicit iam dives avarus // Tantum admirari, tantum laudare disertos. 53
56, 16-57, 8. – VERG. Aen. 5, 467; LUC. Phars. 4, 33; IUV. Sat. 3, 7, 30 sq.
14.77 ‛Re’ significat ‛retro’, ut ‛revertor’, ‛retrovertor’. 57, 9-11.
14.78 ‛Se’ est separativa, ut ‛seduco’, abnegativa, ut ‛securus’. A ‛se’ fit ‛seorsum’, ut a ‛de’
‛deorsum’. 57, 12-16
14.79 ‛Am’ significat circum, ut ‛amplector’, ‛ambio’, in quo interponitur b proter m. 54 57, 17-
18.
14.80 ‛Cum’, de quo ante dictum est, in eo differt a ‛con’, quod illud in appositione solum, hoc
tantum in compositione reperitur, nec mirum haec ita fieri, quandoquidem o et u vicissim
cadentia sibi saepissime reperiuntur. 55 57, 19-20.
SEPARATAE 56
14.81 (1) Separatae praepositiones acuuntur in fine, coniunctae casibus atque loquelis graves
fiunt, nisi praepostere locentur, tunc enim monosyllabae acuto, disyllabae paenultimo acuto
proferuntur, nisi aliqua differentia impediat, ut Maria omnia circum, ubi finalem acuimus
syllabam, ne si penultimam acuamus, nomen vel adverbium putetur esse. (2) Similiter mutant
accentum loco adverbiorum vel interiectionum, acceptae postpositae, tamen gravantur, quando
50
signifieat R ║ signifieationem R ║ fere A ferre BR
51
(1) ponirur R ║ supersidio A supersedeo B supersideo R ║ (2) abcissionem BR ║ hoc AB haec R ║
concissionem B
52
Tit. Inseparabiles A
53
(1) m loco consonantis, et s, sed tunc s in f B ║ displicio B ║ * disturbo, disiungo, differo R ins. ║ (2) dimito
B ║ dirruo B ║ vitant A vitam B tutam R ║ iam B om. ║ avaros A avarus BR
54
circhum B ║ proter ABR
55 com A con R ║ caedentia R
56 Tit. Separatae A
199