! DOLGOZAT_lemezre - ELTE BTK disszertációk

auctores per synaeresim unam i ponere pro duabus. 19 II 589, 14–590, 6 – VERG. Aen. 4, 679;
IUV. Sat. 1, 4, 11 sq.
12.18 Et sciendum, quod in neutro geminatur compositio, et dicimus ‛identidem’, id est ‛idem
et idem’, cuius obliqui deficiunt. 20 II 589, 22
12.19 ‛Iste’ et ‛hic’ secum componuntur per eos casus solum, qui in c desinunt absque dativo,
ut ‛istic istaec istoc’, quae tamen per metaplasmum videntur proferri, unde nec aspirationem
servant, quomodo nec ‛illic’, ‛illac’; quod autem composita servant, ostendunt adverbia
‛adhuc’, ‛abhinc’.* 21 II 590, 14–25.
12.20 Notandum, quod me et te breves syllabae discretionis causa plerumque vel
significationis per epektasin assumuntur in pronominibus. 22 II 591, 24–25.
12.21 Similiter pte, sed te cum nominativo solum secundae personae, ut ‛tute’ invenitur et
‛tutemet’, LUCRETIUS in primo: Tutemet a nobis iam quovis tempore natum, met vero cum
omnibus primae ac secundae personae casibus absque nominativo singulari secundae et
genitivo plurali utriusque. In tertia quoque persona triptota ‛suimet’, ‛sibimet’, ‛semet’.
‛Meme’, ‛tete’, ‛sese’ accusativus vel ablativus est geminatione sui compositus, utraque
producta et acuto accentu paenultima prolata, quod in aliis casibus fieri non solet. 23 II 590, 26–
21; 592, 4–7. – LUCR. 1, 102
12.22 Ce quoque per omnes casus articularibus addebant vetustissimi, unde ‛hoc’ quasi duabus
sequentibus consonantibus producitur. VIRGILIUS: Hoc erat, alma parens, quod me per tela,
per hostes // Eripis. Nam in antiquissimis codicibus invenitur c bis scriptum, TERENTIUS:
Hoccine est credibile aut memorabile? Nunc vero his casibus eorundem pronominum
frequenter causa euphoniae additur ce, qui in s desinunt, ut ‛huiusce’, ‛hosce’, ‛hisce’, quod et
pro nominativo plurali protulerunt antiqui interposita s. TERENTIUS in Eunucho: Hisce hoc
munere arbitrantur // Suam Thaidem. Similiter etiam ‛illicce’, unde ‛illic’ in fine servat
accentum, ‛illiusce’, ‛istiusce’, ‛illucce’, ‛istucce’ veteres dicebant. 24 II 592, 16–593, 17. –
VERG. Aen. 2, 664 sq.; TER. Andr., cf. II 592, 24; TER. Eun. 2, 2, 38 sq.
12.23 Pte vero syllaba quinque solum ablativis assumitur: ‛meapte’, ‛tuapte’, ‛suapte’,
‛nostrapte’, ‛vestrapte’. 25 591, 22–23; 595, 17–18; cf. II 593, 18–24.
12.24 ‛Eccum’, ‛eccam’, ‛eccos’, ‛eccas’, ‛ellum’ pronomina ab ‛ecce’ composita sunt, et per
eclipsim, ut plurimum proferuntur. Subintelligo enim ‛aspice’ vel ‛cerne’.* 26 II 593, 25–27;
594, 5; 594, 11–14.
19
(1) Virgilius in VI B ║ Aeneidos BR om. ║ (2) nec non accusativus A nec non acusativus AR nec vero
accusativus B ║ mutant enim an B ║ ex integro et corrupto AR ex corrupto et integro B ║ inveniuntur AR
muniuntur B
20
defficiunt R
21
methaplasmum B ║ videtur B ║ adhuc, adhinc B adhuc, abhinc BR ║ * Quamvis antiquis aspirationis usus
rarissimus fuerit, ut Fabius docet, licet enim Graeci in compositione eam explodere soleant, tenuis tamen apud
eos in aspiratam transit, et docti ‛isthic’ frequentius, quam ‛istic’ scribunt. A comm.
22
significatione B ║ πέκτασιν A epenthesim B epecthesim R ║ Non quod ‛me’, ‛te’, ‛se’ brevia sint, sed quod
longae per epectasim in compositione extensa brevia fiant, ut Quae corcora tute necesset. Item: Tutemet a nob.
etc. Item: O, Tite, tute, Tati etc. Significationis, µφάσεως. Pte: corriptur in ‛tuapte’. ‛Tute’, ‛tete’ accusativus et
ablativus producuntur, ut infra. A comm.
23
natum ABR ║ triptωta A triptote B triptota R ║ memet B ║ compositum B ║ eti acuto B
24
Ce quoque A Hec quoque B ║ Virgilius: Hocce erat A Virgilius in II: Hoc erat B Virgilius: Hoc erat R ║ tella
B ║ erripis B ║ illucce B om.
25
vestrapte B om.
26
* Quasi ‛ecce eum, ecce eam, eos, eas, ellum ecce illum’. A comm.
188