! DOLGOZAT_lemezre - ELTE BTK disszertációk

DE INTERIECTIONE* 1
15.70 Interiectio est pars orationis indeclinabilis, quae vel adiungitur verbis, vel sibi verba
adiungit, et habet in se ipsius verbi significationem demonstransque illud, etiamsi non addatur,
cum plena significatione motus animi, ut ‛papae’, intelligitur enim ‛miror’. 2 III 90, 6-9.
SIGNIFICATIO 3
15.71 Accidit interiectioni significatio tantum. Significat autem omnem impulsum et
passionem animi. Cf. III 90, 6-15.
15.72 Gaudium, ut ‛eia’, ‛euax’. III 90, 15
15.73 Dolorem, ut Hei mihi, qualis erat, item O dolor atque decus magnum rediture parenti,
item Ah tibi, ne teneras glacies secet aspera plantas, item Heu, fuge, nate dea. III 90, 15-25. –
VERG. Aen. 2, 274 sq.; VERG. Aen. 10, 507; VERG. Ecl. 10, 49; VERG. Aen. 2, 289
15.74 Timorem, ut TERENTIUS: atat, mi homo, formidolosus erat. 4 III 90, 25-26. – TER. Eun. 4,
6, 18
15.75 Exclamationem, ut SALLUSTIUS: pro deum atque hominum fidem. III 90, 14. – SALL.
Cat. 20, 10
15.76 Admirationem, ut TERENTIUS: Papae, haec superat ipsam Thaidem. III 91, 1-2; TER.
Eun. 2, 1, 23
15.77 Inter has ponuntur etiam sonituum illiteratorum imitationes, ut ‛ahaheh’, ‛phi’, ‛heuhoe’,
‛vah’, ‛oh’, quae sunt ridentis. III 91, 3-4.
15.78 Aliae quoque partes orationis ponuntur pro interiectionibus, ut Navibus, infandum,
amissis, ‛infandum’ interiective, propriae tamen voces interiectionum primitivae sunt, ut
‛papae’, ‛euax’, ‛heu’ et similia. 5 III 91, 23-27. – VERG. Aen. 1, 251
15.79 Interiectiones nullos accentus certos habent, praeterea quod voce abscondita, id est non
plane expressa proferuntur, et pro commoti affectus qualitate confundunt accentus. 6 III 91, 20-
22.
1 Tit. De interiectione A ║ * Lancil. videndus est li. 8. ca. 45. et conferendus. Lyna. A comm.
2 demonstransque illud, etiamsi non addatur AR quae illud etiam si non addatur B ║ inteligitur B
3 Tit. Significatio A
4 mi AB mihi R ║ erat AR
5 infundum A infandum BR
6 nullus A ║ confundunt acentus B
207