Hoge kwaliteit - Belgian Biosafety Server

Het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid, Belgisch brandpunt voor Bioveiligheid
1990-2010: 20 jaar risicobeoordeling van GGO’s en pathogenen
Naast de 79 eerder vermelde inrichtingen zijn er 25 laboratoria met een hoog inperkingsniveau die boviene
spongiforme encefalopathieën met behulp van sneltests opsporen (L3-BSE) (zie verder).
Deze laboratoria vormen een bijzondere categorie omdat zij niet aan alle technische karakteristieken van een
conventioneel L3-laboratorium moeten beantwoorden en veeleer werkpraktijken alsook een heel strikt
afvalbeheer in acht moeten nemen omdat prionen bijzonder resistent zijn tegen de klassieke
inactiveringsmethoden.
Tijdgebonden evolutie van de kennisgevingen
De regionale wetgevingen zijn op verschillende datums in werking getreden: in 1994 in het Brussels
Hoofdstedelijk Gewest, in 1995 in het Vlaams Gewest en in 1996 in het Waals Gewest. Er zijn eveneens
verschillen vastgesteld in het aantal en in de spreiding van de kennisgevingen van ingeperkte activiteiten in de
tijd.
Bovendien voerden de gewesten een ander beleid wat betreft de invoering van de besluiten.
In het Brusselse Gewest is de toepassing van de wetgeving gepaard gegaan met de verzending van een brief
met informatie voor de exploitanten van alle potentieel beoogde inrichtingen. In de brief werden de exploitanten
verzocht om het nodige te doen voor de regularisatie van hun inrichtingen. Na deze brief met informatie heeft het
merendeel van de exploitanten in de eerste jaren na de goedkeuring van de wetgeving een aanvraag voor
regularisatie ingediend.
Het Waalse Gewest heeft ervoor gekozen om een brief met informatie te sturen naar de potentiële exploitanten
van activiteiten op het gebied van de klinische diagnose. Kort daarna organiseerde de SBB specifieke
gezamenlijke informatievergaderingen voor de klinische diagnoselaboratoria. Deze acties hebben geleid tot een
groot aantal vergunningsaanvragen voor medische en paramedische inrichtingen zoals ziekenhuizen, nietuniversitaire
ziekenhuizen of analyselaboratoria. De kennisgeving van andere soorten inrichtingen (universiteiten,
farmaceutische ondernemingen) is meer in de tijd gespreid.
In het Vlaamse Gewest werd er geen brief naar de potentiële kennisgevers gestuurd. De aanvragen voor
regularisatie zijn bijgevolg progressief, over de jaren heen, ingediend. Ook specifiek aan het Vlaamse Gewest is
het feit dat de Europese richtlijn in het Vlaamse besluit VLAREM II onder de titel Biotechnologie wordt toegelicht.
De klinische diagnoselaboratoria zijn er lang van uitgegaan dat zij niet betrokken waren bij de wetgeving omdat
die titel niet juist werd geïnterpreteerd. Kennisgevingen van dergelijke inrichtingen werden slechts vanaf 2002
ingediend, na een reeks acties ondernomen door de SBB, zoals vergaderingen van werkgroepen, seminaries of
gemeenschappelijke raadplegingen voor de laboratoriumverantwoordelijken en webpagina’s op de "Belgian
Biosafety Server" 78 .
Wat betreft de klinische diagnoselaboratoria is het bovendien nodig gebleken om duidelijk te zijn over het feit dat
uitsluitend de laboratoria voor microbiologie, die het onderzoek en de vrijwillige vermenigvuldiging van
pathogenen verrichten, betrokken waren bij de regionale wetgevingen inzake het ingeperkt gebruik.
78 http://www.bioveiligheid.be
66