Rapport over toekomst verkenningen - Turnaround Communicatie

hierin geen wezenlijke verandering. Wel nam deze nota voor het eerst nationale militaire taken en civiele
taken in het ambitieniveau op. Dit was een logisch gevolg van de toevoeging in deze nota van de derde
hoofdtaak: de ondersteuning van civiele autoriteiten. Het Strategisch akkoord (2002) van het kabinet-Balkenende-I
verlaagde het ambitieniveau voor operaties lager in het geweldsspectrum van vier naar maximaal
drie. In de Prinsjesdagbrief 2003 is vervolgens ook het ambitieniveau voor het optreden van de lucht- en
zeestrijdkrachten in de hogere delen van het geweldsspectrum verlaagd van drie naar twee squadrons met
elk achttien jachtvliegtuigen en van een taakgroep met zes tot acht fregatten naar maximaal vijf fregatten.
De Prinsjesdagbrief 2003 droeg bovendien bij aan de ‘internationalisering’ van het ambitieniveau door
ons ambitieniveau als een afgeleide te beschouwen van het ambitieniveau van de NAVO en de Europese
Unie. Verder beklemtoonde de Prinsjesdagbrief 2003 dat het ambitieniveau behalve een kwantitatief een
kwalitatief aspect behelst.
De Actualiseringsbrief 2006, tot slot, actualiseerde ook het ambitieniveau. Het ging er vooral om concreter
onder woorden te brengen wat de krijgsmacht desgevraagd in staat is te leveren. Zo werd recht gedaan
aan de Marinestudie uit 2005 die erop was gericht de zeestrijdkrachten beter geschikt te maken voor de
ondersteuning van landoperaties. De ervaringen met de operationele inzet van de krijgsmacht in de
afgelopen jaren gaven eveneens aanleiding het ambitieniveau te verduidelijken en aan te vullen. Gebleken
was dat onze militaire bijdragen aan crisisbeheersingsoperaties in de regel naar gelang de taak worden
samengesteld uit verschillende delen, van de krijgsmacht. Dit werd in het ambitieniveau tot uitdrukking
gebracht door te spreken van taakgroepen. Voorts was het belang van speciale operaties verder toegenomen,
zowel voor de bestrijding van het terrorisme als voor de evacuatie van (Nederlandse) burgers uit
brandhaarden. Herhaaldelijk werd een beroep op de krijgsmacht gedaan om relatief kleinschalige, maar
niet minder belangrijke bijdragen te leveren aan civiele en politiemissies. Er was meer rijksbrede aandacht
voor veiligheid gekomen en daarmee groeide de behoefte om te komen tot structurele samenwerking tussen
civiele organisaties en de krijgsmacht. Dit gold met betrekking tot de dreigingen van terrorisme, van
natuurrampen en de kwetsbaarheid van de samenleving, wat zijn beslag had gekregen in de al genoemde
Civiel-Militaire Bestuursafspraken (CMBA) in 2004 en de Intensivering Civiel-Militaire Samenwerking (ICMS)
in 2006 (zie paragraaf 3.3).
Nederland en Defensie in de wereld – Waar komen we vandaan? Onze defensiebijdrage sinds 1990 31