Armoede en sociale uitsluiting 2015

A. Armoedegrenzen
In deze bijlage worden enkele resultaten gepresenteerd met betrekking tot de
armoedegrenzen die in Hoofdstuk 1 besproken zijn. Lopen deze grenzen ver
uiteen? En hoe groot zijn de verschillen in de omvang en de ontwikkeling van
armoede volgens de diverse definities?
Verschil in hoogte van de grenzen beperkt
De in hoofdstuk 1 besproken armoedegrenzen verschillen onderling in hoogte.
Bezien vanaf 2000 is de Europese armoedegrens (60 procent van het gestandaardiseerd
besteedbaar inkomen, waarbij de CBS-equivalentieschaal is
gehanteerd), de meest hoog gelegen grens. Het verschil tussen deze grens
en de lage-inkomensgrens bereikte in 2008 voor alleenstaanden met ruim
190 euro per maand zijn hoogste waarde. Bij het vergelijken van de verschillende
armoedegrenzen moet echter bedacht worden, dat anders dan bij de lageinkomensgrens
en de beleidsmatige grens bij de Europese armoedegrens en
de niet-veel-maar-toereikendgrens ook de huurtoeslag tot het inkomen wordt
gerekend. Een alleenstaande met huurtoeslag ontving in 2014 gemiddeld bijna
180 euro per maand aan huurtoeslag. Zo behoorde een alleenstaande die van
een bijstandsuitkering moest rondkomen, in alle jaren in de periode 1990–2014
tot de groep met een inkomen onder de lage-inkomensgrens en – logischerwijs –
tot de groep met een inkomen tot 101 procent van het beleidsmatig minimum.
Afhankelijk van de hoogte van de huurtoeslag overstijgt het inkomen van deze
persoon daarentegen mogelijk wel de niet-veel-maar-toereikendgrens en de
Europese armoedegrens.
Bijlagen 149