20.11.2014 Views

Projekt okładki Edwin Radzikowski Redakcja Elżbieta Sejferówna ...

Projekt okładki Edwin Radzikowski Redakcja Elżbieta Sejferówna ...

Projekt okładki Edwin Radzikowski Redakcja Elżbieta Sejferówna ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

146 4. Funkcje różniczkowalne<br />

ną skończoną w każdym punkcie z wyjątkiem punktu 0. Wykażemy teraz, że<br />

funkcja ta nie ma pochodnej w punkcie 0, dokładniej, że w tym punkcie funkcja<br />

nie ma pochodnej prawostronnej. Jeśli h > 0, to f(x+h)−f(x) = sin 1. Wykazaliśmy<br />

wcześniej (przykład 3.6), że funkcja ta nie ma granicy prawostronnej:<br />

h<br />

h<br />

f ( ) (<br />

1<br />

2nπ = 0 oraz f<br />

1<br />

2nπ+π/2)<br />

= 1. Widzimy więc, że dla każdej liczby naturalnej<br />

n punkt ( 1<br />

,0) leży na wykresie funkcji, co oznacza, że styczną do wykresu<br />

2nπ<br />

funkcji w punkcie (0,0) powinna być pozioma oś układu współrzędnych. Jednakże<br />

dla każdej liczby naturalnej n punkt ( 1<br />

, 1<br />

2nπ+π/2 2nπ+π/2)<br />

leży na wykresie<br />

funkcji, więc styczną powinna być prosta, na której te punkty leżą, czyli prosta<br />

o równaniu y = x – styczną ma być prosta najdokładniej „przylegająca”<br />

do wykresu. Podobnie można uzasadniać, że styczną do wykresu tej funkcji<br />

w punkcie (0,0) powinna być prosta o równaniu y = kx, gdzie k jest dowolną<br />

liczbą z przedziału [−1,1] – na każdej takiej prostej znajdują się punkty leżące<br />

na wykresie funkcji f, tworzące ciąg zbieżny do 0. Można powiedzieć, że wykres<br />

funkcji xsin 1 oscyluje między prostymi y = x oraz y = −x i do żadnej<br />

x<br />

z nich ani do żadnej leżącej w kącie przez nie wyznaczonym w punkcie (0,0)<br />

nie „przylega”.<br />

Przykład 4.6. Obliczymy teraz pochodną funkcji wykładniczej. Niech f(x) =<br />

= e x e<br />

. Przypomnieć wypada, że lim<br />

x+h −e x<br />

= e x (wykazaliśmy, że ta równość<br />

h→0<br />

h<br />

ma miejsce w lemacie 1.40). Wobec tego pochodną w punkcie x funkcji wykładniczej<br />

o podstawie e jest liczba e x , czyli (e x ) ′ = e x . Wobec tego równanie<br />

stycznej w punkcie (p,e p ) do wykresu funkcji e x ma postać y = e p (x−p)+e p .<br />

Przykład 4.7. Następną bardzo ważną funkcją jest logarytm naturalny. Znajdziemy<br />

jej pochodną. Niech f(x) = ln x dla każdej liczby dodatniej x. Przypomnijmy,<br />

że lim = 1 (wzór ten wykazaliśmy w rozdziale 1, wzór 1.4).<br />

ln(1+x)<br />

x→0 x<br />

Mamy więc dla x > 0 następującą równość 3 :<br />

ln(x + h) − ln x ln(1 + x/h)<br />

lim<br />

= lim<br />

· 1<br />

h→0 h<br />

h→0 x/h x = 1 · 1<br />

x = 1 x .<br />

Znaczy to, że pochodną logarytmu naturalnego w punkcie x jest liczba 1, czyli x<br />

(ln x) ′ = 1 . Wobec tego styczna w punkcie (p,ln p) do wykresu logarytmu<br />

x<br />

naturalnego ma równanie y = 1 (x − p) + lnp.<br />

p<br />

Przykład 4.8. Ostatnią z krótkiego cyklu „najważniejszych” funkcji elementarnych<br />

jest sinus. Przypomnijmy, że lim = 1 (ta równość została wykaza-<br />

sin x<br />

x→0 x<br />

3 Przypomnijmy, że ln(x + h) − ln x = ln x+h<br />

x<br />

( )<br />

= ln 1 + h . x

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!