20.11.2014 Views

Projekt okładki Edwin Radzikowski Redakcja Elżbieta Sejferówna ...

Projekt okładki Edwin Radzikowski Redakcja Elżbieta Sejferówna ...

Projekt okładki Edwin Radzikowski Redakcja Elżbieta Sejferówna ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

4.1. Podstawowe pojęcia i wzory 147<br />

na w rozdziale 1, tw. 1.54) Z niej wynika, że:<br />

sin(x + h) − sin x<br />

lim<br />

= lim<br />

h→0 h<br />

2sin h cos(x + h)<br />

2 2<br />

=<br />

h→0 h<br />

sin(h/2)<br />

= lim · cos<br />

h→0 h/2<br />

(<br />

x + h 2<br />

)<br />

= cos x.<br />

Udało się więc nam wykazać, że pochodną funkcji sinus w punkcie x jest<br />

liczba cos x, czyli że zachodzi wzór (sin x) ′ = cos x. Stąd wynika, że równanie<br />

stycznej w punkcie (p,sin p) do wykresu funkcji sinus to y = (cos p)(x − p) +<br />

sinp, w szczególności styczna do wykresu funkcji sinus w punkcie (0,0) ma<br />

równanie y = x.<br />

Następne wzory wyprowadzimy po podaniu reguł, według których obliczane<br />

są pochodne. Nie będziemy w tym przypadku zajmować się pochodnymi<br />

nieskończonymi, bowiem w zastosowaniach będą nam potrzebne na ogół pochodne<br />

skończone.<br />

TWIERDZENIE 4.3 (o arytmetycznych własnościach pochodnej). Załóżmy,<br />

że funkcje f i g są różniczkowalne w punkcie p. Wtedy funkcje f ± g, f · g<br />

i, jeśli g(p) ≠ 0, to również f są różniczkowalne w punkcie p i zachodzą wzory:<br />

g<br />

(f + g) ′ (x) = f ′ (x) + g ′ (x), (f − g) ′ (x) = f ′ (x) − g ′ (x),<br />

( ) ′<br />

f<br />

(f · g) ′ = f ′ (x)g(x) + f(x)g ′ (x), (x) = f ′ (x)g(x) − f(x)g ′ (x)<br />

. ×<br />

g<br />

(g(x)) 2<br />

TWIERDZENIE 4.4 (o pochodnej złożenia). Załóżmy, że funkcja g jest<br />

różniczkowalna w punkcie p, zaś funkcja f, określona na zbiorze zawierającym<br />

wszystkie wartości funkcji g, jest różniczkowalna w punkcie g(p). Wtedy<br />

złożenie tych funkcji f ◦ g jest różniczkowalne w punkcie p i zachodzi wzór:<br />

(f ◦ g) ′ (x) = f ′ (g(x))g ′ (x). ×<br />

Niech y = g(x). Stosując to oznaczenie, możemy napisać (f ◦ g) ′ (x) =<br />

= f ′ (y)g(x) lub d(f◦g) (x) = df dg df dg<br />

d(f◦g)<br />

(g(x))· (x) = (y)· (x), lub krócej =<br />

dx dy dx dy dx dx<br />

= df · dg<br />

dy dx<br />

. Często wzór ten zapisywany jest w postaci<br />

d(f◦g)<br />

dx<br />

= df · dg lub, po<br />

dg dx<br />

. W literaturze anglojęzycznej nosi<br />

oznaczeniu z = f(y), jako dz = dz · dy<br />

dx dy dx<br />

on nazwę „the Chain Rule”, co zawdzięcza ostatniej postaci, zwłaszcza jeśli<br />

zastosujemy go nie w przypadku złożenia dwu funkcji, lecz większej ich liczby<br />

– wtedy łańcuch staje się bardziej widoczny.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!