29.04.2013 Views

ABRIR II PARTE. CAPÍTULO V. - Universidad Complutense de Madrid

ABRIR II PARTE. CAPÍTULO V. - Universidad Complutense de Madrid

ABRIR II PARTE. CAPÍTULO V. - Universidad Complutense de Madrid

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

familiar. Su aspiración era <strong>de</strong>dicarse al estudio por entero, no se casó, y sólo en su vejez<br />

tomó el hatito eclesiástico, or<strong>de</strong>nándose sacerdote en 1559, tras insistentes peticiones al<br />

respecto <strong>de</strong> Felipe <strong>II</strong>, quien <strong>de</strong>seaba premiar al humanista con un obispado 128<br />

129<br />

Honorato Juan <strong>de</strong>bió regresar a España hacia 1527. Dos años antes Diego Gra-<br />

cián <strong>de</strong> Al<strong>de</strong>rete ya había abandonado la universidad <strong>de</strong> Lovaina para entrar a] servicio <strong>de</strong><br />

Maximiliano Transilvano130. Sabemos que a fines <strong>de</strong> 1526 Honorato Juan todavía perma-<br />

necía en Lovaina, según comprobamos por el testimonio <strong>de</strong> Goclenius, pero ya en septiem-<br />

bre <strong>de</strong> 1527 Gracián <strong>de</strong> Al<strong>de</strong>rete escribía a su compañero <strong>de</strong> estudios y a cierto Francisco<br />

Lupián, <strong>de</strong> quienes había solitado noticias don Gonzalo Jiménez <strong>de</strong> Quesada, amigo <strong>de</strong> Luis<br />

Cabeza <strong>de</strong> Vaca, y futuro conquistador y fundador <strong>de</strong>l Reino <strong>de</strong> Nueva Granada, en las<br />

Indias’31. En este mismo año Honorato escribía al Duque <strong>de</strong> Calabria, en recomendación<br />

<strong>de</strong> su sobrino, “en luys Joan donzele” 132, cartas que nos revelan su vinculación directa con<br />

128.En 1557 Honorato Juan escribió a Felipe <strong>II</strong>, solicitando su parecer al respecto, y exponiendo<br />

al mismo tiempo su opinión y sus necesida<strong>de</strong>s <strong>de</strong>s<strong>de</strong> que tres años atrás se hablara <strong>de</strong><br />

que tomara el hábito eclesiástico. Esta carta está publicada en el CODOIN. 26, Pp. 479-483.<br />

Honorato Juan a Felipe <strong>II</strong>. Valladolid, 2-ago-1557).<br />

129.CAMPO MUÑOZ data el regreso a España en 1529. Honorato Juan, humanista. Op. ci:,<br />

p. 37.<br />

130.Casi treinta años <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> su estancia en Lovaina, Gracián elogiaba a Honorato como<br />

“hombre doctissimo y muy exercitado en la lengua griega”, como -asegura- casi todo el mundo<br />

sabe, entre los que él se incluye, recordando su antigua amistad estudiantil: “yo <strong>de</strong> uno <strong>de</strong><br />

estos muchos muchos <strong>de</strong> hartos años aca <strong>de</strong>spues que en la universidad <strong>de</strong> Lobayna en flan<strong>de</strong>s<br />

estudiavamos en un mismo tiempo”. (GRACIAN DE ALDERETE, Diego. Morales---).<br />

131.” Ubiprimum Consalus nosterXimenez Pinciam appuli:, ni/dl mihipotius. quam invenem,<br />

volvis amicissimum, <strong>de</strong> utriusque valetudine interrogare: Ai: vos vivere, atque valere, incoeptis<br />

studiuis egregiam operam navantes. De alijs, quorsum atineba: quicquam scivutavi?”. Palacio<br />

<strong>de</strong> Uña. Caja 136-26, fol. 5v. Gracián a Honorato Juan y Francisco Lupino (Palencia, 14sep-1527).<br />

Transcnta por EZQUERRO, M. Diego Gracián <strong>de</strong> Al<strong>de</strong>rete. Op. ci:, p. 287. Es<br />

este Francisco Lupino el mismo Francisco Lupian, vecino <strong>de</strong> Perpiñán, al que en 1524 prendió<br />

la Inquisición, cuando estaba en la “corte <strong>de</strong> sus magesta<strong>de</strong>s (AHN. Inquisición. Lib. 319,<br />

fol. 104v), al parecer por ciertas palabras injuriosas contra el Santo Oficio. Juzgado, se le dio<br />

Barcelona por prisión, pero la abandonó, y en 1526 llevó su caso ante el propio inquisidor<br />

general, don Alonso Manrique (ibí<strong>de</strong>m, fol. 362r). Absuelto el 15 <strong>de</strong> junio <strong>de</strong> 1527, sólo se le<br />

puso como penitencia que estuviera un día en pie con un cirio en la mano, en la iglesia <strong>de</strong> San<br />

Esteban <strong>de</strong> Valladolid. (Ibí<strong>de</strong>m, fol. 396r-v). Después promovió un pleito contra el Santo<br />

Oficio en 1529 (AHN. Inquisición. Lib. 320, fI. 43r, 149v, 154v-155r y 157v).<br />

132.Cartas en BPS. Legado Zamora. Obispos <strong>de</strong> Osma. L-Z. C-15.<br />

385

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!