You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
364 Sermón 229 N<br />
3. Todos, pues, amamos a Cristo y somos miembros suyos.<br />
Cuando él confía las ovejas a los pastores, el número total<br />
de los pastores se reduce al cuerpo del único pastor. Y para<br />
que conozcáis que todo el número de los pastores se reduce al<br />
cuerpo del único pastor, Pedro es ciertamente pastor, pastor sin<br />
duda; pastor es también Pablo, pastor sin duda; pastor es<br />
Juan, Santiago, Andrés; pastores son los restantes apóstoles.<br />
Todos los obispos santos son ciertamente pastores, nadie lo<br />
duda. ¿Y cómo es cierto esto: Y habrá un solo rebaño y un<br />
sólo pastor? Si, efectivamente, es cierto que habrá un solo rebaño<br />
y un solo pastor, todo el número incontable de pastores<br />
se reduce al cuerpo del único pastor. Pero en él estáis también<br />
vosotros; sois sus miembros. Sus miembros pisoteaba aquel<br />
Saulo, primero perseguidor, luego predicador, ansioso de matar<br />
y de destruir la fe cuando la cabeza clamaba en favor de sus<br />
miembros. Todo su furor fue quebrado con una sola frase.<br />
¿Cuál? Saulo, Saulo, ¿por qué me persigues? ¿Acaso podía<br />
Pablo lanzar aunque sólo fuera una piedra al cielo, donde está<br />
sentado Jesús? Concedamos que Saulo hubiera estado entre la<br />
muchedumbre cuando Jesús pendía del madero. Admitamos que<br />
también Saulo hubiese gritado con el gentío: ¡Crucifícalo, crucifícalo'.;<br />
y que se contase entre los que, meneando su cabeza<br />
e insultándole, decían: Si es Hijo de Dios, que baje de la cruz.<br />
Admitido todo eso, ¿qué hacía a quien estaba sentado en el<br />
cielo? ¿Qué palabra podía dañarle, qué grito, qué madero, qué<br />
lanza? Nada se le podía hacer ya, y, no obstante, clamaba:<br />
3. Omnes enim Christum amamus, membra ipsius sumus; et cum<br />
ille commendat oves pastoribus, redigitur totus numerus pastorum ad<br />
corpus unius pastoris. Nam ut noveritis omnem numerum pasto(494,)rum<br />
redigi ad unum corpus unius pastoris, certe pastor Petrus, plañe pastor:<br />
pastor Paulus, ita sane pastor: Iohannes pastor, Iacobus pastor, Andreas<br />
pastor, et ceteri apostoli pastores. Omnes sancti episcopi sunt<br />
certe pastores, ita plañe. Et quomodo verum est, et erit unus grex et<br />
unus pastor (lo <strong>10</strong>,16)? Porro si verum est, Erit unus grex et unus<br />
pastor, omnis innumerabilis pastorum numerus ad corpus unius pastoris<br />
redigitur. Sed ibi estis et vos, membra ipsius estis. Ipsa membra conculcabat,<br />
quando caput pro suis membris clamabat, Saulus ille ante persecutor<br />
postea praedicator, anhelans caedem, differens fidem. Una voce<br />
postratus est totus eius Ímpetus. Qua voce? Saule, Saule, quid me<br />
persequeris? (Act 9,4) Numquid Saulus vel lapidem posset mittere ad<br />
caelum, ubi sedet Iesus? Esto fuerit Saulus in turba, quando Iesus<br />
pendebat in ligno. Esto dixerit et Saulus cum turba, crucijige, crucijige<br />
(Le 23,21); et fuerit inter illos, qui caput agitabant insultando, et dicebant,<br />
si filius dei est, descendat de cruce (Mt 27,40-42). Sedenti in cáelo<br />
quid faceret? quid noceret verbum? quid noceret clamor? quid noceret<br />
íignum? quid noceret lancea? Nihil ei iam fieri poterat, et tamen clamabat:<br />
Me persequeris. Quando clamabat: Me persequeris, membra sua<br />
• »<br />
«Simón, ¿me amas?» 365<br />
¿Por qué me persigues? Cuando clamaba: ¿Por qué me persigues?,<br />
estaba indicando que nosotros somos sus miembros. Así,<br />
pues, el amor de Cristo, a quien amamos en vosotros; el amor<br />
de Cristo, a quien vosotros amáis también en nosotros en medio<br />
de tentaciones, fatigas, sudores, preocupaciones, miserias y gemidos,<br />
nos conducirá al lugar donde no hay ninguna fatiga,<br />
ninguna miseria, ningún gemido, ningún suspiro, ninguna molestia;<br />
donde nadie nace, nadie muere, nadie teme la ira de los<br />
poderosos adhiriéndose al rostro del todopoderoso.<br />
SERMÓN 229 O (= GUELF. 17)<br />
Tema: «Simón, ¿me amas?» (Jn 21,15-25).<br />
Lugar: Hipona.<br />
Fecha: Sábado de Pascua. Posterior al 4<strong>10</strong>.<br />
1. Habéis oído la confesión del apóstol Pedro cuando el<br />
Señor le preguntó, como oísteis antes su negación cuando la<br />
criada lo aterrorizó. Lleno él de presunción, se le había asegurado:<br />
«Me negarás»; lleno de amor, se le preguntó: ¿Me amas?<br />
La causa de que el apóstol Pedro vacilase está en que antes<br />
había presumido de las fuerzas de su alma. Ya lo había dicho<br />
el salmo con anterioridad: Los que confían en su valor. Pedro<br />
se había hecho semejante a aquel de quien se canta en los Salmos:<br />
Yo dije en mi abundancia: «No me moveré jamás.» En<br />
nos esse indicabat. Amor itaque Chrísti, quem amamus in vobis: amor<br />
Christi, quem vos quoque amatis in nobis, inter temptatíones, inter labores,<br />
inter sudores, inter sollicítudines, ínter miserias, inter gemitus, perducet<br />
nos, ibi nullus est labor, nulla miseria, nullus gemitus, nullum [582]<br />
suspirium, nulla molestia, nemo nascítur, nemo moritur, nemo timet<br />
iram potentis, haerendo vultui omnipotentis. Explicit tractatus de sabbato<br />
octavarum sanctae Vaschae. II.<br />
SERMO CCXXIX O (Guelf. 17)<br />
[PLS 2,582] (MA 1,49?)<br />
[INCIPIT TRACTATUS DE SABBATO OCTAVARUM <strong>SAN</strong>CTAE PASCHAE. III]<br />
1. Audistis apostoli Petri domino interrogante confessionem, cuius<br />
audieratis negationem ancilla terrente. Dictum enim erat praesumenti, Negabis<br />
me; dictum est diligenti, Amas me? Ut enim titubaret apos'tolus<br />
Petrus, praesumpsit de viribus animi sui. Tam vero olim dixerat psalmus:<br />
qui confidunt in virtute sua... (Ps 48,7). Factus ergo erat Petras tamquam<br />
ille, de quo cantatur in psalmis: ego dixi in abundantia mea