Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
56 Sermón 196<br />
quien yacía en el pesebre se ha empequeñecido, pero nada ha<br />
perdido de sí: recibió lo que no era, pero permaneció en lo<br />
que era. He aquí que tenemos a Cristo convertido en niño;<br />
crezcamos con él.<br />
4. Sea esto suficiente para vuestra caridad. Como veo que<br />
a causa de la festividad han venido muchos, conviene que os<br />
hable. Pronto ha de llegar el día de año nuevo. Todos sois<br />
cristianos; gracias a Dios, la ciudad es cristiana. Dos clases de<br />
hombres hay aquí: cristianos y judíos. No hagáis lo que desagrada<br />
a Dios: por el juego llega la maldad, y por las diversiones<br />
lo reprobable. No se constituyan en jueces los hombres,<br />
para no caer en manos del verdadero juez. Escuchadme; sois<br />
cristianos, sois miembro de Cristo. Considerad lo que sois,<br />
pensad a qué precio habéis sido comprados. Por último, si queréis<br />
saber lo que hacéis, lo diré a los que lo hacen. No consideréis<br />
mis palabras como una injuria vosotros a quienes os<br />
desagradan tales hechos; las dirijo a los que los hacen, y<br />
con gusto. ¿Queréis saber lo que hacéis y cuánta tristeza nos<br />
causáis? ¿Lo hacen, acaso, los judíos? Avergonzaos al menos<br />
así, para que no acontezca más veces. El día del nacimiento de<br />
Juan, hace seis meses, pues seis son los meses de diferencia entre<br />
el nacimiento del pregonero y el del juez, debido a residuos<br />
de una superstición pagana, venían los cristianos al mar y allí<br />
se bautizaban. Yo estaba ausente; pero, según he averiguado,<br />
los sacerdotes, preocupados por salvaguardar la disciplina cristiana,<br />
impusieron a algunos una corrección adecuada y en con-<br />
moriturus, ad exemplum praemii nostri resurrecturus, ante oculos díscipulorum<br />
in caelum ascensurus, ad iudicium de cáelo venturas. Ecce quí<br />
in praesepi iacebat, diminutus est, sed non perdidit se: accepit quod non<br />
erat, sed mansit quod erat. Ecce habemus infantem Christum, crescamus<br />
cum illo.<br />
CAPUT IV.—4. Calendarum lanuariarum solemnitas superstitiosa.—<br />
Satis haec sint Caritati vestrae. Quia multos hic video propter solemnitatem,<br />
oportet ut dicam. Calendae Ianuariae venturae sunt. Christiani<br />
estis omnes; Deo propitio, christiana est civitas. [<strong>10</strong>21] Dúo genera<br />
hominum hic sunt, Christiani et ludaei. Non fiant illa quae odit Deus:<br />
per lusum iniquitas, per iocum improbitas. Non sibi faciant nomines<br />
iudices, ne veniant in manus veri Iudicis. Audite, Christiani estis, membra<br />
Christi estis. Cogítate quid estis, cogítate quanti empti estis. Postremo si<br />
vultis scire quid facitis: ego eis dico, qui faciunt. Nolite ad iniuriam<br />
vestram referre, quibus ista displicent: eis dico qui faciunt, et quibus<br />
placent. Vultis nosse quid facitis, et qualem tristitíam nobis ingeritis?<br />
Faciunt illud ludaei? Vel sic erubescite, ne fiat. Natali Ioannis, id est<br />
ante sex menses (tot enim menses ínter se habent praeco et Iudex), de<br />
solemnitate superstitiosa pagana, Christiani ad mare veniebant et ibi se<br />
baptizabant. Absens eram; sed, sicut comperi, per disciplinan! Christianorum<br />
presbyteri permoti, quibusdam dignam et ecclesiasticam disciplinam<br />
Contra las costumbres paganas 57<br />
formidad con las normas de la Iglesia. Fue motivo de murmuración<br />
para los hombres, y algunos dijeron: «¿Era tan difícil<br />
habérnoslo indicado? Si se nos hubiese advertido antes, no lo<br />
hubiésemos hecho; si los presbíteros nos hubiesen puesto en<br />
guardia, no lo hubiéramos hecho.» He aquí que el obispo os<br />
avisa de antemano; os amonesto, os lo digo con tiempo, os lo<br />
ordeno. Escuchad al obispo que os manda, os amonesta, os suplica<br />
y os conjura. Os conjuro por el que ha nacido hoy; os<br />
conjuro, os obligo; que nadie lo haga. Yo me lavo las manos.<br />
Os es mejor oírme cuando os amonesto que experimentar mi<br />
mano cuando esté enfadado.<br />
SERMÓN 197<br />
Tema: Contra las costumbres paganas.<br />
Lugar: Desconocido.<br />
Fecha: Día de año nuevo. Anterior al 400.<br />
Pues la ira de Dios se manifiesta desde el cielo sobre toda<br />
impiedad. Impiedad, ¿de quién? Tanto de los judíos como de<br />
los gentiles, para que nadie diga: «¿Por qué sobre la impiedad<br />
de los gentiles? Ellos nunca recibieron la ley ni se convirtieron<br />
en transgresores. Justamente se manifiesta la justicia de Dios<br />
sobre los judíos, a quienes fue dada la ley y no quisieron observarla;<br />
pero a los gentiles no les fue dada.» Mirad, hermanos,<br />
dederunt. Murmuraverunt inde homines, et dixerunt quidam: Quantum<br />
erat ut indicaretur nobis? Si ante praemoneremur, non faceremus. Ipsi<br />
praemonuissent presbyteri, non fecissemus. Ecce episcopus praemonet;<br />
moneo, praedico, denuntio. Audiatur episcopus iubens, audiatur episcopus<br />
monens, audiatur episcopus rogans, audiatur episcopus adiurans. Adiuro<br />
per ipsum qui hodie natus est: adiuro, obstringo, nemo faciat. Ego me<br />
absolvo. Melius est ut monens audiar, quam tristis sentiar.<br />
SERMO CXCVII (Fragmenta)<br />
[RB 84 (1974) 256] (PL 38,<strong>10</strong>21)<br />
Ex sermone contra paganos de kalendis ianuariis.—Reuelatur enim<br />
ira dei de cáelo super omnem impietatem (Rom 1,18). Quorum, nisi<br />
et iudaeorum et gentium? Sed ne diceretur: 'Quare super impietatem<br />
gentium? Numquam enim gentes legem acceperunt et praeuaricatores<br />
facti sunt. Recte reuelatur ira dei super iudaeos, quibus data est lex et<br />
eam obseruare noluerunt; gentibus autem non est data'. Intuemini, fra-