16.06.2013 Views

SAN AGUSTÍN - 10

SAN AGUSTÍN - 10

SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

26 Sermón 189<br />

¿Cuál? Eramos mortales, nos oprimían nuestros pecados, cargábamos<br />

con nuestros castigos. Todo hombre al nacer se encuentra<br />

con la desdicha. No creas que hago profecías; pregunta<br />

a quien acaba de nacer y observa cómo llora \ Siendo tal la<br />

ira de Dios sobre la tierra, ¡cuál y cuan rápida fue su condescendencia!<br />

La verdad ha surgido de la tierra. Creó todas las<br />

cosas, y entre ellas fue creado él; hizo el día, y vino al día;<br />

existía antes del tiempo, y selló el tiempo. Cristo el Señor existe<br />

sin comienzo y por siempre junto al Padre. Pregunta, no<br />

obstante: —¿Qué es el día de hoy? —Es el día del nacimiento.<br />

—¿De quién? —Del Señor. —¿Tiene él día de nacimiento?<br />

—Lo tiene. —La Palabra que existía en el principio, Dios<br />

junto a Dios, ¿tiene día de nacimiento? —Sí, lo tiene. —Si él<br />

no hubiera tenido generación humana, no llegaríamos nosotros<br />

a la regeneración divina: nació para que renaciéramos. Nadie<br />

dude de que puede renacer: Cristo ha nacido; fue engendrado,<br />

pero no ha de ser regenerado. ¿Quién necesitaba la regeneración<br />

sino aquel cuya generación estaba condenada? Hágase presente<br />

en nuestros corazones su misericordia. Su madre lo llevó<br />

en el seno; llevémosle nosotros en el corazón; la virgen quedó<br />

grávida por la encarnación de Cristo; queden grávidos nuestros<br />

pechos por la fe en Cristo; ella alumbró al salvador; alumbremos<br />

nosotros alabanzas. No seamos estériles, sean nuestras<br />

almas fecundas para Dios.<br />

4. Una generación de Cristo fue de padre sin madre; la<br />

otra, de madre sin padre; ambas maravillosas. La primera fue<br />

quae praecessit? Mortales eramus, peccatis premebamur, poenas riostras<br />

portabamus. Omnis homo, quando nascitur, ¡nchoat a miseria. Noli quaerere<br />

prophetantem; interroga nascentem, et vide flentem. Cum ergo ista<br />

esset in térra magna dei indignatio, qualis súbito facta est dignatio? Veritas<br />

de térra orta est. Creavit omnia, creatus est ínter omnia: fecit diem,<br />

venit in diem: erat ante témpora, signavit témpora. Dominus Christus<br />

in aeternum sine initio apud Patrem: et tamen hodie quaere quid est.<br />

Natalis est. Cuius? Domini. Habet natalem? Habet. In principio Verbum,<br />

deus apud deum, habet natalem? Habet. Nisi haberet ille humanam generationem,<br />

nos non perveniremus ad divinam rege[211]nerationem:<br />

natus est, ut renasceremur. Nemo dubitet renasci, Christus natus est:<br />

generatus est, non regenerandus. Cuí enim necessaria erat regeneratio, nisi<br />

cuius est damnata generatio? Fiat ¡taque in cordibus nostris misericordia<br />

eius. Portavit eum mater in útero, portemus in corde; gravidata est virgo<br />

incarnatione Christi, gravidentur pectora nostra fide Christi; peperit salvatorem,<br />

pariamus laudem. Non simus steriles: animae nostrae fecundae<br />

sint deo.<br />

4. Generatio Christi a Patre sine matre; generatio Christi a matre<br />

sine patre: ambae generationes mirabiles. Prima generatio aeterna, secun-<br />

1 Véase la nota complementaria 5: El UantQ de los niños p.784,<br />

El nacimiento del Señor 27<br />

eterna, la segunda en el tiempo. ¿Cuándo nació del Padre?<br />

¿Qué significa el cuándo? ¿Buscas el cuándo allí, allí donde no<br />

encuentras ni tiempo? No busques allí el cuándo. Búscalo aquí.<br />

Con razón preguntas por el cuándo referido a su nacimiento de<br />

la madre; sin motivo referido a su nacer del Padre: nació, y<br />

no tiene tiempo; nació el eterno del eterno, el coeterno. ¿Por<br />

qué te extrañas? Es Dios. Considera que se trata de la divinidad,<br />

y desaparece el motivo de la admiración 2 . También te admiras<br />

cuando decimos que nació de una virgen. ¡Cosa maravillosa!<br />

Es Dios, no te cause admiración; pase la admiración y<br />

venga la alabanza. Hágase presente la fe: cree que tuvo lugar.<br />

Si no lo crees, tuvo lugar igualmente, pero tú permaneces siendo<br />

infiel. Se dignó hacerse hombre, ¿qué más quieres? ¿O se<br />

humilló Dios poco por ti? El que era Dios se hizo hombre.<br />

Estrecho era el establo: envuelto en pañales, fue colocado en<br />

un pesebre. Lo escuchasteis cuando se leyó el evangelio. ¿Quién<br />

hay que no se admire? El que llenaba el mundo no encontraba<br />

lugar en el establo; puesto en el pesebre, se convirtió en vianda<br />

para nosotros. Acerqúense al pesebre dos animales, es decir,<br />

dos pueblos, pues el buey reconoció a su dueño, y el asno el pesebre<br />

de su señor 3 . Fíjate en el pesebre; no te avergüences de<br />

ser jumento para el Señor. Llevarás a Cristo, no errarás la marda<br />

temporalis. Quando natus est de Patre? Quid est, quando? Quaeris ibi<br />

quando, ibi, ubi non invenies tempus? Noli ibi quaerere quando. Hic<br />

quaere quando: quando de matre bene quaeris. Quando de Patre non<br />

bene quaeris: natus est, et non habet tempus; natus est aeternus de<br />

aeterno, coaeternus. Quid miraris? Deus est. Sit consideratio divinitatis,<br />

et perit causa admirationis. Et quando (983) dicimus, natus est de virgine,<br />

magna res, miraris. Deus est, noli mirari: transeat admiratio, accedat<br />

laudatio. Fides adsit: crede quia factum est. Si non credideris, illud<br />

factum est, tu remanes infidelis. Dignatus est homo fieri: quid quaeris<br />

amplius? Parumne pro te humiliatus est deus? Qui deus erat, homo<br />

factus est. Angustum erat diversorium involutus pannis, in praesepe pósitos:<br />

audistis cum evangelium legeretur. Quis non miretur? lile, qui<br />

mundum implebat, in diversorio locum non inveniebat; in praesepe pósitos,<br />

cibaria nostra factus est. Accedant ad praesepe dúo animalia, dúo<br />

populi: agnovit enim bos possessorem suum, et asinus praesepe domini sui<br />

(Is 1,3). Attende ad praesepium: noli erubescere esse iumentum domini.<br />

2 Agustín, fiel a los preceptos de la retórica clásica, que había estudiado y enseñado<br />

como profesor, recurre con frecuencia al sujeto autor para probar la posibilidad y realidad<br />

de un hecho. Aquí, al tratarse de un hecho humanamente imposible, recurre a la<br />

condición divina del autor, a la que va estrechamente unida la omnipotencia. Véanse<br />

los sermones 119,6; 215,6; 242,1.7; 370,3; 376,1; etc.<br />

3 De este texto de Isaías nada dicen los evangelios, pero pronto comenzó a ponerse<br />

en relación con el nacimiento del Señor. Así aparece, p.ej., en San Justino (Apología<br />

I 63,2) y Tertuliano (Réplica a Marción III 6,7), y de forma más directa en el Evangelio<br />

del Vseudo-Mateo 14 (véase A. DE <strong>SAN</strong>TOS, Evangelios apócrifos [Madrid 1963] p.211).<br />

A partir del siglo iv, la escena fue representada muy frecuentemente por los artistas<br />

cristianos.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!