You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
SERMÓN 237<br />
Tema: Aparición a los apóstoles (Le 24,36-53).<br />
Lugar: Hipona.<br />
Fecha: Miércoles de Pascua. Posterior al 400.<br />
1. Hoy se ha terminado de leer lo que quedaba de la resurrección<br />
del Señor según el evangelio de Lucas; hemos escuchado<br />
cómo el Señor se apareció en medio de sus discípulos,<br />
que discutían sobre su resurrección, sin creer en ella. Les resultó<br />
tan inesperado e increíble que ni viéndole le veían. Veían,<br />
en efecto, vivo el cuerpo que habían llorado muerto; veían de<br />
pie en su presencia aquel por quien habían sentido dolor cuando<br />
pendía de la cruz; lo veían, pues, y como no creían lo que<br />
sus ojos estaban viendo en verdad, pensaban estar engañados.<br />
Como habéis oído, pensaban estar viendo un espíritu. Lo que<br />
después creyeron respecto a Cristo unos pésimos herejes 1 , eso<br />
mismo creyeron antes los apóstoles indecisos. Hay hoy gente<br />
que cree que Cristo no tuvo carne, puesto que rechazan el parto<br />
virginal y se niegan a aceptar que haya nacido de mujer. Eliminan<br />
completamente de su fe, o, mejor, de su incredulidad que<br />
la Valabra se hizo carne. Todo este plan de nuestra salvación:<br />
que se haya hecho hombre para encontrar al hombre quien siendo<br />
Dios había hecho el hombre; que Cristo derramó sangre<br />
SERMO CCXXXV11 [SC 116,280] (PL 38,1122)<br />
TRACTATVS HABITVS QVARTA FERIA<br />
1. De resurrectione domini quod sequebatur in euangelio secundum<br />
Lucam hodie terminatum est, ubi audiuimus apparaisse domirmm in<br />
medio discipulorum suorum disceptantium de resurrectione eius et non<br />
credentium. Tam uero eis inopinatum fuit et incredibile ut nec uidentes<br />
uíderent. Vídebant enim corpus uiuum quod planxerant mortuum, uidebant<br />
in medio sui stantem quem doluerant in cruce pendentem, uidebant<br />
ergo et quia suis oculis non credebant ut uerum uíderent, fallí se<br />
putabant. Existimabant enim, sícut audistis, se spiritum uidere (Le 24,37).<br />
Quod postea crediderunt de Christo pessimi haeretici, prius hoc credi-<br />
[282]derunt titubantes apostoli. Sunt enim hodie qui non credant carnem<br />
habuisse Christum, quia et partum uirginis destruunt et nolunt eum<br />
natum ex femina credere. Verbum caro factum est (lo 1,14), prorsus<br />
alienant a sua fide uel potius inñdelitate. Totam istam dispensationem<br />
salutis nostrae quod factus est homo pro inueniendo nomine qui deus<br />
fecerat hominem, totum hoc quod Christus in remissionem peccatorum<br />
1 Esos pésimos herejes parecen ser los priscilianistas, quienes defendían las mismas<br />
tesis docetistas respecto a Jesús que los maniqueos; a éstos no puede referirse, porque<br />
los cita un poco más adelante como punto de comparación. Véase el sermón 238,2.<br />
Aparición a los apóstoles<br />
verdadera, no falsa, para el perdón de nuestros pecados y que<br />
con su sangre verdadera borró el autógrafo de esos mismos pecados,<br />
todo esto intentan vaciarlo de contenido y no lo creen,<br />
al igual que los maniqueos; para ellos, lo que se apareció a los<br />
ojos de los hombres, el Señor, era un espíritu, pero no carne.<br />
2. Ved lo que dice el evangelio. El Señor estaba en pie,<br />
en medio de los discípulos, que aún no creían que hubiese resucitado.<br />
Lo estaban viendo, y creían estar contemplando un espíritu.<br />
Si nada malo es creer que Cristo era un espíritu y no<br />
carne, si no es nada malo, quédense los discípulos con esta opinión<br />
2 , Prestad atención para comprender lo que quiero decir;<br />
que el Señor me conceda decíroslo, y decíroslo de modo que<br />
os sea provechoso escucharlo.<br />
Vuelvo a lo mismo. A veces, esa misma gente detestable<br />
que desprecia la carne y vive carnalmente, a veces habla de<br />
esta manera, y así lleva a engaño: «¿Quiénes tienen una fe<br />
superior acerca de Cristo: los que dicen que tuvo carne, o nosotros,<br />
que decimos que era Dios, un espíritu, y a los ojos de<br />
los hombres se aparecía no un cuerpo, sino Dios? ¿Qué es mejor,<br />
la carne o el espíritu?» ¿Qué hemos de responder sino que<br />
el espíritu es superior a la carne? «Si, pues, confiesas, dice él,<br />
que el espíritu es superior a la carne, en consecuencia, es superior<br />
lo que pienso de Cristo, yo que digo que fue espíritu, no<br />
carne.» ¡Oh error desdichado! ¿Digo yo, acaso, que Cristo fue<br />
carne? Tú dices que fue espíritu; yo que fue espíritu y carne.<br />
nostrorum uerum non falsum sanguinem fudit et de uero suo sanguine<br />
cyrograffum peccatorum nostrorum deleuit (cf. Col 2,14), hoc totum<br />
haeretici damnabiles euacuare conantur, totum hoc, ut manichaei, non a<br />
credunt: quod apparuit dominus oculis hominum spiritus fuit, caro<br />
non fuit.<br />
2. Ecce loquitur euangelium. Stabat dominus Ínter discípulos suos,<br />
nondum credentes quod resurrexerat. Vídebant eum et putabant se<br />
spiritum uidere. Si nihil malí est, credere Christum spiritum fuisse non<br />
carnem, si nihil malí est, dimittantur in ista opinione discipuli. Adtendite,<br />
ut intellegatís quod uolo dicere; deus autem donet ut dicam, id est sic<br />
dicam, quomodo uos audire expedit.<br />
[284] Ecce hoc ipsum repeto. Alíquando ipsi detestabiles, carnem<br />
detestantes et secundum carnem uiuentes, aliquando hoc dicunt et sic<br />
decipiunt: (1123) «Qui melius credunt de Christo, illi qui dicunt quia<br />
carnem habuit, an nos qui dicimus: deus erat, spiritus erat et oculis<br />
hominum non corpus, sed deus apparebat? Quid est melius caro an<br />
spiritus?» Quid responsuri sumus, nísi spiritum carne esse meliorem?<br />
«Si ergo, dicit, confiteris quod spiritus melior sit quam caro, melius ergo<br />
de Christo sentio qui eum spiritum fuisse dico, non carnem.» O infelix<br />
error! Quare ego carnem dico fuisse Christum? Tu dicis spiritum, ego<br />
2 La misma forma de razonar en el sermón 229 J,2 (= GUELF. App. VII) y 238,2.<br />
Váise la nota complementaria 25: El argumento del «praeiudicium» p.802.<br />
a] non omit PL.<br />
433