16.06.2013 Views

SAN AGUSTÍN - 10

SAN AGUSTÍN - 10

SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

7<strong>10</strong> Sermón 265 D<br />

quiere decir así? Así, en la misma forma, en la misma carne:<br />

Verán al que traspasaron. Vendrá así como lo habéis visto ir al<br />

cielo. Efectivamente, lo vieron, lo tocaron y lo palparon; al<br />

verlo y tocarlo afianzaron su fe; al subir al cielo lo siguieron<br />

con sus miradas, y en sus oídos atentos oyeron el testimonio<br />

de la voz del ángel, que anunciaba de antemano la venida de<br />

Cristo. Mas, una vez cumplidas todas estas cosas en sí, para<br />

hacerlos testigos de Cristo, para que tolerasen con fortaleza<br />

cualquier cosa por la predicación de la verdad y luchasen contra<br />

la mentira hasta derramar su sangre, no les concedió solamente<br />

aquella visión y el poder tocar los miembros del Señor.<br />

Mas ¿quién les concedió esto? Escucha al mismo Señor: Vosotros<br />

permaneced en la ciudad hasta ser revestidos del poder<br />

de lo alto. Lo visteis y lo tocasteis, pero aún no podéis predicar<br />

y morir por lo que habéis visto y tocado hasta ser revestidos<br />

del poder de lo alto. Vayan ahora y, si pueden algo, atribuyanselo<br />

los hombres a sus fuerzas. Allí estaba Pedro, aunque aún<br />

no afirmado sobre la piedra; aún no había sido revestido del<br />

poder de lo alto, puesto que nadie puede recibirlo si no le es<br />

dado desde el cielo.<br />

7. Convénzanos de esto, hermanos, la misma verdad: nadie<br />

se gloríe de sus fuerzas, nadie se envanezca de su libre albedrío.<br />

Para pecar, tú solo te bastas; para obrar rectamente necesitas<br />

quien te ayude. Di: Sé mi ayuda, no me abandones.<br />

¡Ay de ti si te abandonare! Cuando a ti te deja a ti, ¿a quién<br />

te deja sino al hombre? ¿No te llenas de espanto cuando oyes:<br />

forma, in ea carne: videbunt in quem pupugerunt (Zac 12,<strong>10</strong>). Sic veniet,<br />

quemadmodum (663) vidistis eum euntem in caelum (Act 1,11). Certe<br />

viderunt, certe tetigerunt, palpaverunt: fidem suam et intuendo et tangendo<br />

firmaverunt: ascendentem in caelum aspectibus deduxerunt: testem<br />

vocem angelí venturo Christo praenuntiantem intentis auribus audierunt.<br />

Tamen, iam his ómnibus in se completis, ut testes fierent Christi, et<br />

omnia pro veritatis praedicatione fortiter tolerarent, certarent contra<br />

mendacium usque ad sanguinem, non illa sola visio, nec illa dominicorum<br />

membrorum contrectatio praestitit. Sed quis eis hoc praestitit? Audi<br />

ipsum dominum: vos autem sédete in civitate, quousque induamini virtute<br />

ex alto (Le 24,49). Vidistis, et tetigistis: sed praedicare et morí pro eo<br />

quod vidistis et tetigistis nondum potestis, doñee induamini virtute ex<br />

alto. Eant nunc, et viribus suis tribuant homines, si quid possunt. Petrus<br />

erat, et nondum in petra firmatus erat; nondum erat virtute indutus ex<br />

alto: quia nemo potest accipere, nisi datum ei fuerit de cáelo (lo 3,27).<br />

7. Hoc ergo, fratres, nobis veritas ipsa persuadeat: de viribus suis<br />

nemo glorietur, de arbitrio voluntaos nemo extollatur. Ad peccandum<br />

idoneus es solus: ad recte faciendum indiges adiutore. Dic, adiutor meus<br />

esto, ne derelinquas me (Ps 26,9): vae tibi, si dereliquerit te. Quando<br />

te dimiserit tibi, cui te dimittit nisi homini? Non ergo expavescis, quando<br />

La ascensión del Señor 711<br />

Maldito todo el que pone su esperanza en el hombre? He aquí<br />

que, como dije, Cristo el Señor es Palabra, alma y cuerpo. En<br />

él está Dios, en él estás también tú, y es un único Cristo. ¿Cómo<br />

es que estás tú? ¿En virtud de qué méritos, en virtud de qué<br />

libre albedrío tomó el Señor la naturaleza humana, se revistió<br />

la Palabra de la naturaleza humana? ¿Qué mérito de la naturaleza<br />

humana le precedió? ¿O vas a decir, acaso, que no sé dónde<br />

vivía santamente Cristo, y gracias a su vida santa mereció ser<br />

tomado por la Palabra y hacerse una sola cosa con ella y nacer<br />

de una virgen? 2 ¡Nada de eso, nada de eso! Aparta esto de<br />

las mentes de los cristianos, Señor Dios nuestro. Lo vemos, en<br />

efecto, cual unigénito del Padre, lleno de gracia y de verdad.<br />

La Palabra no tenía dónde morir por ti; convenía que Cristo<br />

muriese por ti; pero no tenía la Palabra dónde hacerlo, puesto<br />

que es la vida en su simplicidad, sin carne ni sangre, sin mutabilidad<br />

alguna: en el principio existía la Palabra , y la Palabra<br />

estaba junto a Dios, y la Palabra era Dios. ¡Cuan lejos estaba<br />

de la muerte! En consecuencia, ¡qué misericordia! María era,<br />

ciertamente, del género humano; era virgen, pero hombre;<br />

santa, pero hombre. Pero el Señor, la Palabra unigénita, tomó<br />

por ti lo que ofrecía por ti. Lo tomó por ti, pero no sino de ti,<br />

puesto que no tenía en sí dónde morir por ti. Ni tú tenías<br />

de dónde vivir ni él en dónde morir. ¡Oh trueque grandioso!<br />

Vive de él, puesto que él murió en lo que recibió de lo tuyo.<br />

audis, maledictus omnis qui spem suam ponit [708] in hominem (ler<br />

17,5)? Ecce Christus dominus, sicut dixi, Verbum anima et caro: ibi deus,<br />

ibi et tu; et unus Christus. Unde ibi tu? Quo mérito, quo libero arbitrio<br />

suscepit dominus humanam naturam, indutum est Verbum humana natura?<br />

Quod meritum praecessit ipsius humanae naturae? An forte dicturus<br />

es, quia nescio ubi vivebat bene Christus, et bene vivendo meruit<br />

suscipi a Verbo, et unum fieri cum Verbo, et nasci de Virgine? Absit,<br />

absit: tolle hoc a mentibus Christianorum, domine deus noster. Videmus<br />

eum tamquam unigenitum a Paire, plenum gratia et veri(664)tate (lo 1,<br />

14). Verbum enim non habebat unde moreretur pro te: oportebat<br />

Christum mori pro te, et in Verbo non erat unde moreretur propter te;<br />

quia simplex vita, sine carne et sanguine, sine ulla mutabilitate, in principio<br />

erat Verbum, et Verbum erat apud deum, et deus erat Verbum<br />

(lo 1,1). Quam longe a morte! Ergo quae misericordia! Maria utique de<br />

genere humano: virgo, sed homo: sancta, sed homo. Dominus autem,<br />

unigenitum Verbum, assumpsit pro te, quod offerret pro te. Assumpsit<br />

autem pro te, non nisi ex te: quia unde moreretur pro te, non habebat<br />

in se. Nec tu habebas unde víveres, nec ille unde moreretur. O magna<br />

mutatio! Vive de ipsius, quia de tuo mortuus est.<br />

2 Así pensaba Orígenes (Los principios II 6).

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!