Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
586 Sermón 255<br />
Mientras vivimos aquí. Cuando hayamos llegado a la patria,<br />
en vez de mantenernos en tensión, nos relajará. Olvidándome<br />
de lo pasado y en tensión hacia lo que está delante, persigo la<br />
única cosa según mi intención. Ved la tensión, nunca el relajamiento.<br />
La persigo según mi intención hasta alcanzar la palma<br />
de la suprema vocación de Dios en Cristo Jesús. El orden de<br />
las palabras es éste: Una sola cosa persigo. Llegaremos, pues,<br />
entonces y gozaremos de esa única cosa, pero ella será todo para<br />
nosotros. ¿Qué dije, hermanos, cuando comencé a hablar? ¿En<br />
qué consiste esa excelente cosa que poseeremos cuando no tengamos<br />
necesidad de nada? ¿Qué es eso que poseeremos? Me<br />
había propuesto decir lo que Dios nos dará a nosotros que no<br />
dará a los otros. Desaparezca el impío para que no vea la claridad<br />
de Dios. Así, pues, Dios nos dará su claridad para que<br />
gocemos de ella; ésta es la razón por la que desaparecerá el<br />
impío: para que no vea la claridad de Dios. Todo lo que tendremos<br />
se reducirá a Dios. Avaro, ¿qué esperabas recibir? ¿Qué<br />
pide a Dios quien no tiene suficiente con Dios?<br />
7. Poseeremos a Dios, y con él solo estaremos contentos;<br />
más aún, tanto deleite encontraremos en él que ninguna otra<br />
cosa buscaremos, pues gozaremos de él en sí mismo y en nosotros<br />
mismos recíprocamente. ¿Qué somos si no tenemos a Dios?<br />
¿O qué otra cosa podemos amar en nosotros sino a Dios o porque<br />
lo poseemos o para poseerlo? De hecho, cuando se nos<br />
dice que carecemos de todo lo demás y que sólo Dios será<br />
nuestro deleite, el alma, acostumbrada al placer múltiple, se<br />
extendit. TJnum autem, quae retro oblitus, in ea quae ante sunt extentus,<br />
secundum intentionem. Ecce extensionem: nunquam distensionem. Secundum<br />
intentionem sequor, ad palmam supernae vocationis Dei in<br />
Christo lesu (Phil 3,13-14). Ordo verborum est: Unum autem sequor.<br />
Tune ergo veniemus, et uno perfruemur; sed ipsum unum omnia nobis<br />
etit. Quid enim dixímus, fratres, quando coepi loqui? Quid est ipsum<br />
multum quod habebimus, quando non indigebimus? quid est multum<br />
quod habebimus? Hoc proposueram dicere: quid nobis dabit Deus, quod<br />
non dabit illis? Tollatur impius, ne videat claritatem Dei (Is 26,<strong>10</strong>).<br />
Ergo claritatem suam nobis dabit Deus, qua fruamur: unde tolletur<br />
impius, ne videat claritatem Dei. Totum multum nostrum quod habebimus,<br />
ipse Deus erit. Avare, quid quaerebas accipere? Quid quaerit a Deo,<br />
cui non sufficit Deus?<br />
CAPUT VII.—7. Carnalis cogitatio de futura felicítate. Gaudium carnale<br />
de mentís aegritudine venit. Vera sanitas nostra, immortalitas.<br />
Divitiae terrenae, non facultath, sed infirmitatis argumenta.—Sed quando<br />
dicitur, quia Deum habebimus, et ipso solo contenti erimus, immo ipso<br />
solo sic delectabimur, ut nihil aliud requiramus; quia et in uno ipso<br />
fruemur, et in nobis invicem ipso fruemur: (quid enim sumus, si Deum<br />
non habemus? aut quid aliud in nobis quam Deum debemus diligere,<br />
Marta y María 587<br />
angustia por así decir. El alma carnal, ligada a la carne y atrapada<br />
en los placeres carnales y con las alas pegadas con el visco<br />
de los malos deseos que le impide volar a Dios, reflexiona para<br />
sí: «¿Qué valor tiene eso para mí si no voy a comer, ni a beber,<br />
ni a dormir con mi mujer? ¿Qué satisfacción voy a tener?» Lo<br />
que tú llamas satisfacción procede de la enfermedad, no de la<br />
salud. En este tiempo, tu alma está a veces enferma y a veces<br />
sana. Para deciros algo que os lo haga comprender, escuchad un<br />
ejemplo de aquello que no podemos expresar. Los enfermos<br />
tienen deseos; deseos ardientes de alguna fuente o de alguna<br />
fruta; y es tal el ardor que piensan que deben dar satisfacción<br />
a sus deseos como si estuvieran sanos. Curan y desaparece el<br />
deseo; lo que tanto deseaban les hastía, porque era la fiebre<br />
la que lo pedía. ¿Y cuál es esta salud en la que se está restableciendo<br />
el enfermo? ¿Qué es esta salud con referencia a la cual<br />
decimos estar sanos? Tomemos de ella un ejemplo. Muchos<br />
son los deseos de los enfermos que ella suprime; pues del<br />
mismo modo que ella hace que desaparezcan, así también la<br />
inmortalidad elimina todos los demás. Recordad lo que dice el<br />
Apóstol y ved lo que será: Conviene que esto corruptible se<br />
vista de incorrupción y que esto mortal se revista de inmortalidad.<br />
Y seremos iguales a los ángeles de Dios. ¿Acaso son ellos<br />
desdichados por el hecho de no comer? ¿No son precisamente<br />
más felices porque no necesitan de estas cosas? ¿O habrá algún<br />
aut quia habemus, aut ut habeamus?) quando ergo dicitur quia cetera<br />
subtrahuntur, et solus Deus erit quo delectemur; quasi angustatur anima,<br />
quae consuevit multis delectan; et dicit sibi anima carnalis, carni addicta,<br />
carnalibus cupididatibus implicata, visco malarum cupiditatum involutas<br />
pennas habens, ne volet ad Deum, dicit sibi: Quid mihi erit, ubi non<br />
manducabo, ubi non bibam, ubi cum uxore mea non dormiam? quale<br />
mihi gaudium erit? Hoc gaudium tuum de aegritudine est, non de sanitate.<br />
Certe ipsa caro tua in hoc tempore aliquando aegrotat, aliquando<br />
sana est. Intendite, ut alíquid dicam, unde capiatis, exemplum rei quam<br />
non possum dicere. Sunt quaedam aegrotantium desideria: ardent desiderio<br />
aut alicuius fontis, aut alicuius pomi; et sic ardent, ut existiment<br />
quia si sani fue[1190]rint, fruí debeant ipsis desideriis suis. Venit<br />
sanitas, et perit cupiditas. Quod desiderabat, fastidit: quia hoc in illo<br />
febris quaerebat. Et qualis est ista sanitas, in qua convalescit aegrotus?<br />
CAPUT VIII.—Sanitas ista qua dicimur sani, quid est? Sed tamen<br />
hínc capite exemplum. Quia cum multa sínt aegrotantium desideria, quae<br />
ista sanitas tollit; quomodo illa tollít ista sanitas, sic omnia tollit immortalitas:<br />
quia sanitas nostra immortalitas est. Recolite Apostolum,<br />
et videte quid erit: Oportet corritptibile hoc induere incorruptionem, et<br />
moríale hoc induere immortalitatem (1 Cor 15,53). Et erimus aequales<br />
Angelis Dei (cf. Mt 22,30). Numquid illi miseri sunt, qui non epulantur?<br />
Nonne ideo beatiores, quia istis non indigent? An vero quilibet dives<br />
aequabitur Angelis? Angelí veré divites sunt. Quid dicuntur divitae?