You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
726 Sermón 266<br />
descendió el Espíritu Santo sobre el eunuco. Ved que estaba<br />
allí Felipe, quien había bautizado en Samaría y había conducido<br />
a los apóstoles hasta los bautizandos; los bautizó, pero sin<br />
imponerles las manos; mas el Espíritu, para mostrar que no<br />
era cierto lo que había sospechado Simón, a saber, que el Espíritu<br />
de Dios era un don humano, vino libremente sobre el<br />
eunuco y lo hizo libre. Vino en cuanto Dios y lo llenó, del<br />
mismo modo que vino el Señor y nos redimió.<br />
5. Quizá alguno con ganas de discutir pueda decirme que<br />
no se trata aquí del diácono que había bautizado en Samaría,<br />
sino de Felipe el apóstol, puesto que entre los apóstoles hay<br />
uno de nombre Felipe, y al que propiamente se le llama «el<br />
evangelista» es uno de los siete diáconos. Pero piense el tal lo<br />
que quiera; yo voy a resolver la cuestión rápidamente. Mantengamos<br />
como dudoso el que se tratase del apóstol o del diácono,<br />
cosa que calla la Escritura. En todo caso, está escrito<br />
que, apenas salió del agua, vino el Espíritu Santo sobre el<br />
eunuco, sin indicar que nadie le impusiera las manos. Quizá<br />
esto mismo sea poco, pues puede replicar: «Con absoluta certeza,<br />
alguien le impuso las manos, pero lo calló la Escritura.»<br />
6. ¿Qué dices, pues? «Lo siguiente: sobre los primeros<br />
ciento veinte, dado que el Espíritu Santo venía entonces por<br />
primera vez, descendió sin imposición de manos; mas, a partir<br />
de entonces, ya no vino sobre nadie sino mediante su imposición.»<br />
Te has olvidado del centurión Cornelio. Lee con aten-<br />
Posteaquam ascenderunt ab aqua, venit super Eunuchum Spiritus sanctus<br />
(cf. Act 8). Ecce Philippus ibi erat, qui in Samaría baptizaverat, et ad<br />
eos baptizatos Apostólos duxerat, baptizavit, nec manus imposuit; sed<br />
ut ostenderet Spiritus non verum suspicatum esse Simonem, quod hominum<br />
donum esset Spiritus Dei, in hominem venit liberaliter, et liberum<br />
fecit. Venit ut Deus, et implevit: ut venit Dominus, et redemit.<br />
5. Philippus diaconus alius ab apostólo.—Forte aliquis dicat de<br />
contentiosis, quia Philippus non erat diaconus qui baptizaverat in Samaría,<br />
sed apostolus erat; quia et Ínter Apostólos Philippus nominatur, et qui<br />
proprie evangelista appellatus est unus de diaconibus septem. Sed suspicentur<br />
quod volunt, cito solvo quaestionem. Apostolus fuerit, an<br />
diaconus, quod lectio tacuit, sit hoc incertum. Illud tamen scriptum est,<br />
quia mox ut ascenderet de aqua, venit Spiritus sanctus super spadonem.<br />
Nemo ibi commemorat manus impositionem. Forte et hoc parum est;<br />
dicit enim ille: Aliquis prorsus imposuit illi manum, sed hoc tacuit<br />
Scriptura.<br />
6. Spiritus sanctus Cornelio sine manus impositione et ante Baptismum<br />
datus.—Ergo quid dicis? Hoc, inquit, dico, quia in primos illos<br />
centum viginti revera, quia tune primum veniebat Spiritus sanctus, sine<br />
impositione manus advenit; ex illo autem iam in neminem venit, nisi<br />
fuisset manus imposita. Oblitus es Cornelium centurionem: lege diligen-<br />
Comentario al salmo 140,5 727<br />
ción y juzga sabiamente. Cornelio era un centurión, como se<br />
lee en el mismo libro de los Hechos de los Apóstoles, donde<br />
también se pregona la venida del Espíritu Santo. A él le fue<br />
enviado un ángel, quien le anunció que sus limosnas habían<br />
sido del agrado de Dios, y sus oraciones escuchadas, y que,<br />
por tanto, debía mandar venir a Pedro, que se hallaba en Jope,<br />
en casa de un curtidor de nombre Simón. Entonces se discutía<br />
vivamente entre judíos y gentiles, es decir, entre los creyentes<br />
que provenían del judaismo y los de la gentilidad, si había de<br />
admitirse al Evangelio a los incircuncisos. Grande era la duda<br />
al respecto cuando Cornelio lo mandó llamar. Entretanto, Pedro<br />
recibió un aviso. El asunto del reino de los cielos lo tramita<br />
en un lado y en otro quien está en todas partes.<br />
Mientras acontecía lo dicho en casa de Cornelio, Pedro<br />
sintió hambre en Jope, y mientras se le preparaba la comida<br />
subió a orar, y su alma fue transportada desde la tierra al cielo,<br />
no para sacarlo de su camino, sino para que viera. Llega hasta<br />
él un plato grande que descendía del cielo, cual manjar celeste<br />
para él, hambriento. Este plato, suspendido de cuatro cuerdas,<br />
contenía toda clase de animales, puros e impuros. Una voz de<br />
lo alto llamó a sus puertas de hambriento: Pedro, levántate;<br />
mata y come. El miró con atención, vio en el plato los animales<br />
impuros, que no acostumbraba a tocar, y respondió a la voz:<br />
¡Lejos de mí, Señor] Nunca alimento vulgar e impuro entró en<br />
mi boca. La voz le replicó: No llames tú impuro a lo que Dios<br />
ha purificado. Aquí no se ofrecía a Pedro un alimento carnal,<br />
antes bien se le anunciaba que Cornelio era puro. Esto aconter,<br />
et intellege prudenter. Cornelius centurio, sicut in eodem libro<br />
Actuum Apostolorum legitur, ubi etiam adventus Spiritus sancti praedicatur.<br />
Ad centurionem Cornelium ángelus missus est, nuntiavit illi acceptas<br />
eleemosynas eius, exauditas orationes; proinde eum deberé míttere ad<br />
Petrum, qui habitaret in Ioppe in domo Simonis coriarii, eumque accersendum.<br />
Tune autem magna quaestio Ínter Iudaeos et Gentes versabatur,<br />
id est, inter eos qui de Iudaeis, et eos qui de Gentibus crediderant, utrum<br />
Evangelium ministrandum esset incircumeisis. Erat inde magna cunctatio,<br />
cum mittit Cornelius. Interim admonetur Petrus, agitar negotium regni<br />
caelorum, et hic et ibi, ab [1228] illo qui ubique est. Cum enim haec<br />
apud Cornelium aguntur, interim et Petrus in Ioppe esurivit, ascendit<br />
orare cum ei refectio pararetur, orantis mens alienata est; sed ab infimis<br />
ad superna; non ut devíaret, sed ut videret. Venit illi discus de cáelo<br />
subrmssus, quasi esurienti caeleste ferculum. Erat autem discus iste quattuor<br />
lineis alligatus, habens omnia genera animalium, munda et immunda,<br />
et voce superna pulsatus est esuriens: Petre, surge; macta, et manduca.<br />
Attendit ille, vidit in disco immunda animalia, quae non solebat tangere,<br />
et respondit voci: Absit a me Domine: nunquam commune et immundum<br />
intravit in os meum. Et vox ad illum: Quae Deus mundavit, tu immunda<br />
ne dixeris (Act <strong>10</strong>,13-14). Non Perro carnalis cibus offerebatur, sed<br />
mundanas Cornelius nuntiabatur. Hoc autem factum est ter, et receptum