16.06.2013 Views

SAN AGUSTÍN - 10

SAN AGUSTÍN - 10

SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

726 Sermón 266<br />

descendió el Espíritu Santo sobre el eunuco. Ved que estaba<br />

allí Felipe, quien había bautizado en Samaría y había conducido<br />

a los apóstoles hasta los bautizandos; los bautizó, pero sin<br />

imponerles las manos; mas el Espíritu, para mostrar que no<br />

era cierto lo que había sospechado Simón, a saber, que el Espíritu<br />

de Dios era un don humano, vino libremente sobre el<br />

eunuco y lo hizo libre. Vino en cuanto Dios y lo llenó, del<br />

mismo modo que vino el Señor y nos redimió.<br />

5. Quizá alguno con ganas de discutir pueda decirme que<br />

no se trata aquí del diácono que había bautizado en Samaría,<br />

sino de Felipe el apóstol, puesto que entre los apóstoles hay<br />

uno de nombre Felipe, y al que propiamente se le llama «el<br />

evangelista» es uno de los siete diáconos. Pero piense el tal lo<br />

que quiera; yo voy a resolver la cuestión rápidamente. Mantengamos<br />

como dudoso el que se tratase del apóstol o del diácono,<br />

cosa que calla la Escritura. En todo caso, está escrito<br />

que, apenas salió del agua, vino el Espíritu Santo sobre el<br />

eunuco, sin indicar que nadie le impusiera las manos. Quizá<br />

esto mismo sea poco, pues puede replicar: «Con absoluta certeza,<br />

alguien le impuso las manos, pero lo calló la Escritura.»<br />

6. ¿Qué dices, pues? «Lo siguiente: sobre los primeros<br />

ciento veinte, dado que el Espíritu Santo venía entonces por<br />

primera vez, descendió sin imposición de manos; mas, a partir<br />

de entonces, ya no vino sobre nadie sino mediante su imposición.»<br />

Te has olvidado del centurión Cornelio. Lee con aten-<br />

Posteaquam ascenderunt ab aqua, venit super Eunuchum Spiritus sanctus<br />

(cf. Act 8). Ecce Philippus ibi erat, qui in Samaría baptizaverat, et ad<br />

eos baptizatos Apostólos duxerat, baptizavit, nec manus imposuit; sed<br />

ut ostenderet Spiritus non verum suspicatum esse Simonem, quod hominum<br />

donum esset Spiritus Dei, in hominem venit liberaliter, et liberum<br />

fecit. Venit ut Deus, et implevit: ut venit Dominus, et redemit.<br />

5. Philippus diaconus alius ab apostólo.—Forte aliquis dicat de<br />

contentiosis, quia Philippus non erat diaconus qui baptizaverat in Samaría,<br />

sed apostolus erat; quia et Ínter Apostólos Philippus nominatur, et qui<br />

proprie evangelista appellatus est unus de diaconibus septem. Sed suspicentur<br />

quod volunt, cito solvo quaestionem. Apostolus fuerit, an<br />

diaconus, quod lectio tacuit, sit hoc incertum. Illud tamen scriptum est,<br />

quia mox ut ascenderet de aqua, venit Spiritus sanctus super spadonem.<br />

Nemo ibi commemorat manus impositionem. Forte et hoc parum est;<br />

dicit enim ille: Aliquis prorsus imposuit illi manum, sed hoc tacuit<br />

Scriptura.<br />

6. Spiritus sanctus Cornelio sine manus impositione et ante Baptismum<br />

datus.—Ergo quid dicis? Hoc, inquit, dico, quia in primos illos<br />

centum viginti revera, quia tune primum veniebat Spiritus sanctus, sine<br />

impositione manus advenit; ex illo autem iam in neminem venit, nisi<br />

fuisset manus imposita. Oblitus es Cornelium centurionem: lege diligen-<br />

Comentario al salmo 140,5 727<br />

ción y juzga sabiamente. Cornelio era un centurión, como se<br />

lee en el mismo libro de los Hechos de los Apóstoles, donde<br />

también se pregona la venida del Espíritu Santo. A él le fue<br />

enviado un ángel, quien le anunció que sus limosnas habían<br />

sido del agrado de Dios, y sus oraciones escuchadas, y que,<br />

por tanto, debía mandar venir a Pedro, que se hallaba en Jope,<br />

en casa de un curtidor de nombre Simón. Entonces se discutía<br />

vivamente entre judíos y gentiles, es decir, entre los creyentes<br />

que provenían del judaismo y los de la gentilidad, si había de<br />

admitirse al Evangelio a los incircuncisos. Grande era la duda<br />

al respecto cuando Cornelio lo mandó llamar. Entretanto, Pedro<br />

recibió un aviso. El asunto del reino de los cielos lo tramita<br />

en un lado y en otro quien está en todas partes.<br />

Mientras acontecía lo dicho en casa de Cornelio, Pedro<br />

sintió hambre en Jope, y mientras se le preparaba la comida<br />

subió a orar, y su alma fue transportada desde la tierra al cielo,<br />

no para sacarlo de su camino, sino para que viera. Llega hasta<br />

él un plato grande que descendía del cielo, cual manjar celeste<br />

para él, hambriento. Este plato, suspendido de cuatro cuerdas,<br />

contenía toda clase de animales, puros e impuros. Una voz de<br />

lo alto llamó a sus puertas de hambriento: Pedro, levántate;<br />

mata y come. El miró con atención, vio en el plato los animales<br />

impuros, que no acostumbraba a tocar, y respondió a la voz:<br />

¡Lejos de mí, Señor] Nunca alimento vulgar e impuro entró en<br />

mi boca. La voz le replicó: No llames tú impuro a lo que Dios<br />

ha purificado. Aquí no se ofrecía a Pedro un alimento carnal,<br />

antes bien se le anunciaba que Cornelio era puro. Esto aconter,<br />

et intellege prudenter. Cornelius centurio, sicut in eodem libro<br />

Actuum Apostolorum legitur, ubi etiam adventus Spiritus sancti praedicatur.<br />

Ad centurionem Cornelium ángelus missus est, nuntiavit illi acceptas<br />

eleemosynas eius, exauditas orationes; proinde eum deberé míttere ad<br />

Petrum, qui habitaret in Ioppe in domo Simonis coriarii, eumque accersendum.<br />

Tune autem magna quaestio Ínter Iudaeos et Gentes versabatur,<br />

id est, inter eos qui de Iudaeis, et eos qui de Gentibus crediderant, utrum<br />

Evangelium ministrandum esset incircumeisis. Erat inde magna cunctatio,<br />

cum mittit Cornelius. Interim admonetur Petrus, agitar negotium regni<br />

caelorum, et hic et ibi, ab [1228] illo qui ubique est. Cum enim haec<br />

apud Cornelium aguntur, interim et Petrus in Ioppe esurivit, ascendit<br />

orare cum ei refectio pararetur, orantis mens alienata est; sed ab infimis<br />

ad superna; non ut devíaret, sed ut videret. Venit illi discus de cáelo<br />

subrmssus, quasi esurienti caeleste ferculum. Erat autem discus iste quattuor<br />

lineis alligatus, habens omnia genera animalium, munda et immunda,<br />

et voce superna pulsatus est esuriens: Petre, surge; macta, et manduca.<br />

Attendit ille, vidit in disco immunda animalia, quae non solebat tangere,<br />

et respondit voci: Absit a me Domine: nunquam commune et immundum<br />

intravit in os meum. Et vox ad illum: Quae Deus mundavit, tu immunda<br />

ne dixeris (Act <strong>10</strong>,13-14). Non Perro carnalis cibus offerebatur, sed<br />

mundanas Cornelius nuntiabatur. Hoc autem factum est ter, et receptum

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!