Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
612 Sermón 259<br />
ro, no te lo prohibo en absoluto; pero presta con intereses<br />
a quien no se empobrece al devolver más y de quien es propio<br />
también el hacer que recibas mejor y más abundantemente lo<br />
mismo que le das, sea lo que sea.<br />
5. Otra cosa quiero advertir a vuestra caridad: sabed que<br />
quien da personalmente algo a los pobres realiza una doble obra<br />
de misericordia. No hay que pensar sólo en la bondad del dador,<br />
sino también en la humildad del que sirve. No sé de qué manera,<br />
hermanos míos, cuando el pudiente alarga su mano hasta<br />
la del necesitado, el alma del primero parece como que se compadece<br />
de la común humanidad y debilidad. Aunque uno dé<br />
y otro reciba, se encuentran unidos el que sirve y el servido,<br />
pues no nos une la desgracia, sino la humildad. Vuestra riqueza<br />
será para vosotros y para vuestros hijos, si así place a Dios.<br />
Pero no se menciona esta abundancia terrena, que con frecuencia<br />
advertís que es dañosa. El tesoro yace tranquilo en casa,<br />
pero no deja estar tranquilo a su dueño. Teme al ladrón, al<br />
descerrajador de puertas, al siervo infiel, al vecino poderoso<br />
y sin escrúpulos. Cuanto más posee, más grande es el temor.<br />
Si, en cambio, se lo das a Dios en la persona de los pobres, no<br />
lo pierdes y gozarás de tranquilidad, porque Dios mismo te lo<br />
guarda en el cielo, él que te da también lo necesario en la tierra.<br />
¿O temes, acaso, que te pierda Cristo lo que le confías? ¿No<br />
elige cualquier hombre un administrador fiel de entre su familia,<br />
al cual confía su dinero, el cual es libre para no quitárselo,<br />
pero no lo es para no perderlo? ¿Hay fidelidad mayor que la<br />
prohibemus; sed illum feneretur, qui non sit pauper plura et maiora<br />
reddendo, et cuius est etiam hoc ipsum qualecumque quod ei das, ut<br />
amplius meliusque recipias.<br />
5. Eleemosyna eroganda cum humilitate et hílaritate.—Illud etiam<br />
moneo Sanctitatem vestram, ut sciatis eum duplam misericordiam faceré,<br />
qui pauperibus sic dat aliquid, ut ipse eroget. Non enim debet esse sola<br />
benignitas largientis, sed et humüitas mínístrantís. Nescio quomodo,<br />
fratres mei, animus eius qui porrigit pauperi, velut communi humanitati<br />
atque infirmitati compatitur, quando ponitur manus habentis in manum<br />
indigentis. Quamvis Sle det, ille accipiat, coniunguntur minister et cui<br />
ministratur. Non enim iungit nos calamitas, sed humilitas. Abundantia<br />
vestra erit vobis, si Domino placet, et filiis vestris. Sed de ista terrena<br />
abundantia milla mentio est, quam videtis obnoxiam tantis casibus. Iacet<br />
in domo thesaurus quietos, dominum quietum esse non sinit. Timetur<br />
latro, timetur effractor, timetur servus infidelis, timetur vicinus malus<br />
et potens. Quanto plus tenetor, tanto plus timetur. Si autem erogas Deo<br />
in pauperes, non perdis, et securus efficeris, quia ipse Deus custodit tibi<br />
in cáelo, qui et tibi necessaria dat super terram. An forte times, ne<br />
perdat Christus quod üli commendaveris? Nonne dispensatorem unusquisque<br />
eligit de familia sua fidelem, cui committat pecuniam suam? Qui etsi<br />
habet in potestate non auferre, non tamen habet in potestate non perderé.<br />
La fe del apóstol Tomás 613<br />
de Cristo? ¿Qué hay más divino que su omnipotencia? Nada<br />
puede quitarte, porque fue él quien te lo dio con la esperanza<br />
de que se lo dieras a él; ni puede tampoco perder nada, porque<br />
con su omnipotencia lo asegura todo.<br />
Cuando celebráis los ágapes reconfortáis el corazón. Vemos<br />
que somos servidores, que se sirve lo nuestro y por medio de<br />
nosotros; y, sin embargo, todo lo servido nos lo ha otorgado<br />
Dios. Es cosa buena, hermanos, que deis con vuestra propia<br />
mano, pues le agrada mucho a Dios. El lo recibe y te lo dará<br />
a ti, él que te dio qué pudieras darle antes de deberte nada.<br />
El servir debe ir asociado al dar. Pudiendo tener dos salarios,<br />
¿por qué pierdes uno? Si alguno no está en condiciones de<br />
dar a todos los pobres, dé según sus posibilidades, pero con<br />
alegría, pues Dios ama al que da con alegría. El reino de los<br />
cielos puede ser comprado a cualquier precio. Nadie, aunque<br />
tenga sólo dos denarios, ha de decir que no está en disposiciones<br />
de comprarlo. A este precio lo compró la viuda aquella.<br />
6. Pasaron ya los días de fiesta; vendrán ahora los días<br />
de los contratos, pagos y pleitos 5 . Estad atentos a cómo vais<br />
a vivir en ellos, hermanos míos. Las vacaciones de estos días<br />
deben haber engendrado en vosotros mansedumbre; no deben<br />
haberse convertido en tiempo para planear querellas. Hay hom-<br />
Quid fide Christi prolixius? quid omnipotentia divinius? Nec auferre<br />
tibi aliquid potest, quia ipse dedit tibi spe quod illi dares: nec aliquid<br />
perderé, quia universa omnipotens tenet. Reficitis viscera, quando ágapes<br />
[1201] facitis. Quia videmur nos ministrare, et nostra dantur, et per<br />
nos dantur; et tamen ea dantur, quae nobis Deus dedit. Bonum est,<br />
fratres, etiam manu vestra dispensetis: valde gratum est Deo. Ipse<br />
accipit, et dabit tibi, qui ante tibi quam deberet quod dares dedit.<br />
Debet erogationis officio coniungi ministrationis officium. Cum tibi liceat<br />
duas mercedes habere, quare perdis unam? Sed quisquís minus idoneus<br />
est ómnibus daré, det pauperibus pro viribus, cum hilaritate. Hilarem<br />
autem datorem diligit Deus (2 Cor 9,7). Omni pretio comparandum<br />
propositum est regnum caelorum. Non est ut dicat aliquis habens dúos<br />
denarios, idoneum se non esse ad comparandum. Tanto evangélica illa<br />
vidua comparavit (cf. Le 21,2).<br />
6. Dies feriati.—Peracti sunt dies feriati, succedent iam illi conventionum,<br />
exactionum, litigiorum: videte quomodo in his vivatis, fratres<br />
meL De vacatione dierum istorum mansuetudinem debetis concipere, non<br />
iurgiorum consilia meditari. Sunt enim homines, qui propterea vacaverunt<br />
5 Con la llegada de Constantino y su política procristiana, el calendario civil se fue<br />
cristianizando poco a poco. Primero se declaró día festivo el domingo, prohibiéndose<br />
en él todo procedimiento judicial y las diversiones paganas tradicionales. Luego se declararon<br />
días no laborables las grandes fiestas cristianas (Navidad, Epifanía, Pascua,<br />
Pentecostés), vetándose también toda actividad judicial y económica, además de los<br />
juegos paganos. La quincena de Pascua es período de vacaciones judiciales, que se<br />
suspendían también durante la cuaresma, así como la ejecución de sentencias capitales.<br />
Los indultos tenían lugar siempre con ocasión de las fiestas de Pascua. Véase J. GAUDE-<br />
MET, L'Église dans l'empire romain (IVe-Ve siécles) (París 1958) p.660-661.